Het bestuur van de VBNGB heeft er kennis van genomen dat er een Kamermeerderheid tegen het plan van de Minister is om de zorgdekking te beperken tot de verdragslanden zodat er in de bestaande situatie geen verandering zal optreden. De conclusie kan alleen maar zijn dat wij dan ook weer verstoken blijven van een oplossing voor dit probleem dat de ZVW voor ons heeft opgeworpen.
Het is daarom dat wij dit moment willen aangrijpen nogmaals een beroep te doen op de politiek ons uit deze voor ons onoplosbare impasse te helpen en ook ons in staat te stellen ons goedverzekerd buiten de verdragslanden te kunnen begeven onder omstandigheden zoals ook NL verzekerden dat kunnen organiseren.
In lijn met de Aanbeveling S2 van de Administratieve Commissie zou aan verdragsgerechtigden werelddekking bij tijdelijk verblijf voor noodzakelijke medische zorg buiten de EU/EER/ Zwitserland kunnen worden gegeven. Dat zou een goede basis zijn, dus als voorliggende wettelijke dekking, om met Nederlandse reisverzekeraars reisverzekeringen voor verdragsgerechtigden af te sluiten.
Nog eenvoudiger zou het zijn de afhandeling van de invulling van dat recht te leggen bij Zorginstituut Nederland als een soort verlengstuk van hun verantwoordelijkheid voor afhandeling van zorg in derde EU staten voor verdragsgerechtigden wonend buiten Nederland op basis van door ZIN afgegeven EHIC.
De minister stelde in de Kamer met de inperking van de rechten van ZVW verzekerden tot de verdragslanden een besparing te kunnen realiseren van € 60 miljoen. De oppositie trok dat in twijfel maar zelfs als dat bedrag juist zou zijn dan zouden die extra kosten voor de verdragsgerechtigden zo rond € 1 miljoen komen te liggen; een toch geen echt onoverkomelijk bedrag om een voor ons onoplosbaar en onrechtvaardig probleem uit de wereld te helpen.
Lees hier de volledige brief die het bestuur van de VBNGB op 27 juni 2016 aan de Vaste Kamercommissie VWS stuurde.
Lees hier en hier onze eerdere berichten rondom de veranderingsplannen voor de reisverzekering.
De VBNGB is inmiddels met hulp van een gepensioneerde verdragsgerechtigde proefprocedures begonnen om te toetsen hoe het vanuit het EU recht staat met de mogelijkheden om een doktersrekening voor kosten gemaakt in Dubai, hetzij vanuit de pensioenstaat (Nederland) hetzij vanuit de woonstaat (Zwitserland) vergoed te krijgen. Het interessante is dat zowel Nederland als Zwitserland voor de eigen ingezeten gepensioneerden een (vrijwel gelijkluidende) werelddekking wettelijke zorgverzekering kennen.
Het is daarnaast wenselijk in vergelijkbare situaties, namelijk indien pensioenstaat – en liefst ook de woonstaat- bilaterale sz-verdragen hebben met een verblijfsstaat buiten de EU/EER/Zwitserland die (noodzakelijk geworden) medische kosten dekken te toetsen wat de juridische betekenis van de Aanbeveling S2 van de Europese Commissie is die de pensioenstaat als verantwoordelijk voor dergelijke kosten aanwijst. Althans: aanbeveelt te bevorderen dat het verdrag van de pensioenstaat ook wordt toegepast op de gepensioneerde verdragsgerechtigde (en diens gezinsleden) die buiten de pensioenstaat woont. Nederland (CAk in overleg met VWS) volgt die Aanbeveling S2 echter niet. Een proefprocedure, eventueel na de bovengenoemde, ligt ook hier voor de hand. Wie daarvoor in aanmerking denkt te komen kan zich (nog steeds) melden bij de VBNGB.
De Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal Datum 14 januari 2019 Betreft Vragen van het lid Omtzigt (CDA) tijdens het AO Grensarbeid van 26 september jl.
Tijdens het algemeen overleg inzake de belasting- en sociale zekerheidspositie van grensarbeiders van 26 september jl. heeft de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid toegezegd een aantal vragen schriftelijk te beantwoorden. Graag kom ik aan die toezegging tegemoet.
Hierbij zend ik u, mede namens de minister van Medische Zorg en Sport, de antwoorden op de Kamervragen van het lid P. Omtzigt (CDA) zoals gesteld tijdens het algemeen overleg.
Spoedeisende eerste hulp buiten Europa voor verdragsgerechtigden
Het lid Omtzigt (CDA) verneemt graag of het niet handiger is om verdragsgerechtigden ook werelddekking te geven. Zoals bovenstaand aan bod komt, hebben verdragsgerechtigden op basis van Verordening 883/2004 recht op zorg in het woonland ten laste van Nederland. Hierbij is op basis van Verordening 883/2004 het aansprakenpakket van het woonland leidend. Verdragsgerechtigden betalen een bijdrage aan Nederland. Om te compenseren voor het feit dat het woonland een ander pakket heeft dan Nederland wordt op deze bijdrage de woonlandfactor toegepast. Als in het woonland de werelddekking geen onderdeel van het pakket is dan heeft de verdragsgerechtigde hier conform de Verordening geen recht op.
Behalve hun recht op zorg in het woonland hebben verdragsgerechtigden tevens recht op het Nederlandse zorgpakket wanneer zij in Nederland verblijven. Het kabinet ziet op dit moment geen aanleiding om deze systematiek te wijzigen.
Guido Smoorenburg van Fanf (Frankrijk) meldde ons het volgende:
Ervaringen met mijn vrijwillige hulpverlening hebben mij destijds doen besluiten een speciale verzekering te regelen waar men nu in Frankrijk gebruik van kan maken.
De volgende zaken zijn mogelijk van belang voor wie door wil gaan met aanvullende verzekeringen via credit card of anders:
1. De voorwaarden kunnen per verzekering aanmerkelijk verschillen. Men moet niet op andermans polis afgaan maar zorgvuldig de voorwaarden van het eigen aanbod evalueren. Natuurlijk zal de dekking afhangen van het niveau van de credit card (van brons tot platina plus) maar aanzienlijke verschillen ontstaan ook omdat het meestal de bank/onderneming die de kaart aanbiedt onder de parasol van de credit card de eigenlijke verzekeraar is en niet de creditcard maatschappij zelf.
2. Een goede persoonlijke relatie met de aanbiedende bank/onderneming is van betekenis bij het oplossen van conflicten. (Voor een goede klant doen we wel wat. Een credit card via een prijsvechtende internetbank ….)
3. Men eist Woonachtig in Frankrijk maar meestal ook dat men onder het Franse sociale zorgstelsel valt, de Secu. Verdragsgerechtigden vallen er niet onder. (Heeft te maken met verhaal halen op primaire verzekering.)
4. Er is meestal een leeftijdsgrens (bijv. 75 jaar). Men heeft vaak niet in de gaten dat die grens is overschreden, wordt niet gewaarschuwd. Ziet ook niet aan verminderde kosten van de credit card dat er een dekking is weggevallen, de kosten blijven gelijk. (Echt een lelijke valkuil)
5. Bij ziekenhuisopname wordt melding vooraf geëist en goedkeuring door de verzekeraar. Vaak niet mogelijk bij spoedopname (ongeval of cardio-vasculair incident. In de praktijk is de timing vaak oorzaak van conflict).
6. Geen dekking voor opname in een revalidatie-eenheid na ziekenhuis, zelfs niet als de revalidatie-eenheid onderdeel uitmaakt van het ziekenhuiscomplex en/of als de revalidatie noodzakelijk is voor terugkeer naar woonland. (Verzekering dekt ziekenhuis, punt uit)
7. Repatriëring is meestal inbegrepen maar er moet wel op worden gecontroleerd. Te vaak wordt het als vanzelfsprekend aangenomen.
8. Soortgelijke verzekeringen worden ook aangeboden als aanvulling op bijvoorbeeld een opstalverzekering. Ze worden als een cadeautje gepresenteerd waardoor de klant niet geneigd is de voorwaarden nog eens goed na te gaan.
Ik hoop hiermee wat te hebben bijgedragen.
Guido Smoorenburg
Hans Foerster, landenvertegenwoordiger Frankrijk, meldt over reisverzekeringen voor ziektekosten als onderdeel van Franse creditkaarten. Elke kaart heeft zijn eigen pakket kleine lettertjes, die weer terugverwijzen naar oudere standaardvoorwaarden die gedeponeerd zijn bij een notaris die weer verwijzen naar de regelgeving van de Banque de France, die weer verwijst naar de nationale en Europese wetgeving. Werk voor gespecialiseerde advocaten.
Ik kan stellen – maar dat is een zeer algemene opmerking- dat via een credit card casu quo alleen d i e kosten vergoed ( kunnen) worden die NIET op andere wijze kunnen worden voldaan, maw, de kaart beoogt hooguit een a a n v u l l e n d e dekking te geven, dus voor wat overblijft na betaling door Secu en Mutuelle. Een dekking die daarenboven aan een maximum is gebonden ( op mijn gouden kaart, voor medische kk. € 10000). Maar net als bij de eveneens inbegrepen ” annuleringsverzekering” zijn er nog tal van bijkomende omstandigheden die een rol kunnen spelen in de beslissing van de Bank om ( een deel van) de kosten over te nemen,- ik noem als voorbeeld de redenen van verblijf in het buitenland ( professioneel, of vakantie).
Hoe dan ook een in Frankrijk gedomicilieerde persoon die zich interesseert voor dit aspect van zijn credit card zal rond moeten shoppen langs verschillende banken om de beste voorwaarden op te sporen, – en daar de prijs voor moeten betalen. Daarbij komt dat een bank geen overheidsinstelling is: de regels zijn niet in beton gegoten en een bank zal nu eenmaal meer coulance betrachten tov de ene klant dan tov de andere. Very unfair, but such is life.