“Ons zorgstelsel blijkt tien jaar na invoering niet beter en niet toegankelijker. Tot overmaat van ramp wél duurder, schrijven Corrie van Brenk, Renske Leijten, Jan Slagter, Martien Wijnen, Frans Slangen, Herman Suichies en Cobie Groenendijk.
Zelfs het Centraal Bureau voor de Statistiek geloofde er heilig in. ,,Kosteneffectief, toegankelijk en van hoge kwaliteit”, schreef de rekenmeester in 2003. Recente cijfers van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) leren echter dat dit stelsel enorm duur is.”
Lees ook het manifest ‘Zorg voor en van iedereen’.
Lees dit artikel verder in: NRC, 4 augustus 2016
Het Nationaal Zorgfonds is een onzalig plan – Opinie in NRC 11 augustus 2016 om 19:56
Daaruit het volgende citaat: “Geen enkel zorgstelsel is perfect, maar we mogen in Nederland trots zijn op onze zorg, meent zorgeconoom Michiel Verkoulen. Hij is zorgeconoom bij Zorgvuldig Advies
‘Schaf de zorgverzekeraars af en stel een nationaal zorgfonds in’, zo betogen Corrie van Brenk c.s. (NRC 4/8). De analyse van de auteurs deugt niet en hun oplossing is schadelijk. Het Nationaal Zorgfonds zou een oplossing zijn voor een allegaartje aan ongelijksoortige problemen.
De auteurs beweren dat Nederland een duur zorgstelsel heeft vanwege de private zorgverzekeraars. De belangrijkste reden voor de hoge zorguitgaven laten ze buiten beschouwing: we hebben in Nederland meer zorg dan in de meeste andere landen. Frankrijk geeft de helft uit van wat wij besteden aan langdurige zorg, Duitsland nauwelijks de helft aan geestelijke gezondheidszorg. En het publieke zorgstelsel in Engeland vergoedt veel dure kankermedicijnen niet.” (….)
Kan dhr. Verkoulen misschien ook uitleggen waarom een verdragsgerechtigde in Frankrijk buitensporig moet betalen voor zijn zorg indien de kosten in Frankrijk slechts de helft zijn dan die in Nederland, terwijl diezelfde verdrachtsgerechtigde zelfs geen aanspraak kan maken op vergoedingen uit de Wlz.
Michiel Verkoulen weet kennelijk het antwoord niet op deze vraag. Een deel van het antwoord ligt in het feit dat de NL regering van mening is dat verdragsgerechtigden “uit solidariteit” moeten meebetalen aan het NL zorgstelsel. Dat gepensioneerde emigranten in hun jonge jaren uit solidariteit hebben moeten bijdragen aan de zorgkosten voor de ouderen van toen wordt voor het gemak vergeten. Evenals het feit dat verdragsgerechtigden in het algemeen geen beroep meer doen en gedeeltelijk ook niet meer kúnnen doen (WLZ) op datzelfde NL zorgstelsel en dus op de solidariteit van de NL jongeren van nu. En evenals het feit dat NL emigranten niet langer het NL zorgstelsel en zijn ellenlange wachtlijsten belasten.
Misschien kan Michiel antwoorden op deze vraag:
“Vind je het redelijk dat ondanks al deze feiten verdragsgerechtigden in Frankrijk aan verdragsbijdragen zo’n 75% van de NL premies ZVW betalen, terwijl hun zorgkosten (volgens jou) slechts 50% bedragen van die van de zorg in NL? “