Verzekerdenmonitor 2021

VWS- Verzekerdenmonitor 2021

Daaruit:

 

8.2 Verdragsgerechtigden

De Europese sociale zekerheidsverordening (EG) Nr. 883/2004 (hierna: Verordening) en de tussen Nederland en andere staten bestaande bilaterale sociale zekerheidsverdragen (hierna: verdragen) hebben onder meer tot doel te voorkomen dat mensen die zich binnen de EU/EER13 en Zwitserland (hierna: EU) of tussen Nederland en de verdragslanden verplaatsen, hun ziektekostendekking verliezen of dubbel wettelijk verzekerd zijn. In het kader van de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de EU (Brexit) per 31 januari 2020, zijn tussen het Verenigd Koninkrijk en de Europese Commissie van de EU een Terugtrekkingsakkoord en een Handels- en Samenwerkingsakkoord afgesloten. Voor personen die onder de werking van het Terugtrekkingsakkoord vallen geldt dat zij op gelijke wijze worden behandeld als onderdanen van EU-lidstaten. Op de werking van het nieuwe Handels- en Samenwerkingsakkoord wordt in deze verzekerdenmonitor nog niet ingegaan omdat dit akkoord pas in 2021 in werking is getreden en dus buiten de periode valt waarop deze monitor ziet. In de tabellen 8.1 tot en met 8.4 worden de cijfers die zien op het Verenigd Koninkrijk daarom ook over het jaar 2020 nog weergegeven onder “EU/EER/Zwitserland”.

(…)

Uit tabel 8.3 blijkt dat verdragsgerechtigden over 2020 in totaal € 122,47 mln. aan verdragsbijdrage betaalden (2019 € 128,4 mln.). Deze inkomsten komen ten goede aan het Zorgverzekeringsfonds.

(…)

In 2020 betaalde het CAK in totaal € 212,5 mln. aan de buitenlandse verzekeringsinstellingen die verantwoordelijk zijn voor de zorgverlening aan de betrokkenen. Dit is een daling van € 18 mln. ten opzichte van 2019. Het is niet mogelijk één directe oorzaak te geven voor deze daling. In het algemeen doen fluctuaties in de aan het buitenland betaalde zorgkosten zich voor en kunnen door verschillende factoren worden veroorzaakt. Onder meer de lange doorlooptijden, schommelingen in wisselkoersen, stelselwijzigingen in andere landen en de wijze van de berekening van declaraties door het buitenland kunnen hierbij een rol spelen. Uit de cijfers blijkt dat Nederland verhoudingsgewijs meer aan zorgkosten aan het buitenland betaalt dan aan verdragsbijdrage wordt opgebracht. Een deel van dit verschil kan worden verklaard door het karakter van de populatie. De groep “Nederlandse” verdragsgerechtigden telt relatief veel gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden met hogere zorgkosten.

(….)

De in Nederland gemaakte zorgkosten door in het buitenland wonende verdragsgerechtigden zijn gedaald. Dat valt te verklaren door de reisrestricties die in 2020 grotendeels van toepassing waren door de uitbraak van SARS-COV-2 / COVID-19. Daardoor hebben minder verdragsgerechtigden gebruik gemaakt van de mogelijkheid om zorg in Nederland te ontvangen.

In tabel 8.6 wordt een overzicht gegeven van het zorggebruik van verdragsgerechtigden in Nederland in 2020 nader gespecificeerd naar woonland en type zorg (Zvw en Wlz).

(…)Circa twee derde van de zorgkosten in Nederland voor verdragsgerechtigden wordt gerealiseerd door verdragsgerechtigden uit België en Duitsland. Voor veel van deze verdragsgerechtigden is er door de relatief geringe reisafstand geen of minder belemmering om de zorg in Nederland in te roepen. Bij de gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden en hun gezinsleden komen, na Duitsland en België, relatief veel verdragsgerechtigden uit Spanje (1.166 personen) en Frankrijk (1.032 personen) naar Nederland voor zorg.

(..)

Het CAK is op grond van de Patiëntenrichtlijn en artikel 69b van de Zorgverzekeringswet aangewezen als het nationaal contactpunt voor grensoverschrijdende zorg (hierna: NCP). Het NCP verstrekt op de website www.cbhc.nl algemene informatie aan verzekerden over hun rechten en plichten bij grensoverschrijdende zorg binnen de EU. De website had in 2020 34.701 views door bijna 9.000 bezoekers. Bijna twee derde van de bezoekers kwam uit Nederland.

In Tabel 8.8 is te zien dat in het jaar 2020 in totaal 388 verzoeken om informatie door het NCP zijn ontvangen. De tabel geeft ook inzicht in het onderwerp van de vragen. 172 verzoeken waren niet voor het NCP bestemd. Het NCP heeft in 95% van de gevallen de vragen binnen de maximale responstijd van vijf werkdagen beantwoord.

Lees verder op: https://www.rijksoverheid.nl/documenten/publicaties/2021/10/26/verzekerdenmonitor-2021

7 Reacties

  1. Eventueel een gedeeltelijke verklaring voor vermelde daling = weigering aan de kant van NL verzekeringsmaatschappijen EHIC te erkennen en toe te passen. Dat is een vrij recent fenomeen. In mijn geval, ehic + settled status, had ziekenhuis ehic aanvaard, als voorheen, maar bijna twee ontving ik een aanmaning van het ziekenhuis. Bijna een jaar later beweerde de verz mij dat de nhs betaling geweigerd zou hebben. Bewijs van die weigering is geweigerd.
    Goed voor haar portemonnaie en/of statistieken…?
    Kleinere ziekenhuizen in Frankrijk beginnen ook de EHIC te weigeren.
    Een nieuw fenomeen?

    Antwoord
    • Volgens het CAK zijn er weinig signalen over sterke veranderingen in de mate waarin een EHIC geweigerd wordt, zowel in Nederland als daarbuiten. Ik zou inderdaad vragen om bewijs dat een EHIC geweigerd is als men daar achteraf mee komt, ik denk bij het ziekenhuis.

      Antwoord
    • Ik moest eerst € 2000 betalen aan een ziekenhuis in Narbonne (FR) voor ik met spoed kon worden opgenomen, aan een EHIC hadden zij geen boodschap.

      Antwoord
      • Was dat een openbaar ziekenhuis (hôpital) of een clinique (privé)? Zou het hier om een gedeeltelijke betaling gaan? Namelijk het deel dat niet door de Secu zol worden vergoed. Als dat het geval is,dan moet u daarvoor bij uw verzekeringsmij of de NHS aankloppen voor devergoeding van die aanbetaling. Lukt niet altijd!
        Ik heb wel de ervaring dat niet één “cabinet de radiologie”, openbaar (dus binnen een openbaar ziekenhuis) of privé de EHIC aanvaardt. En dat is zo sinds de invoering van de EHIC.
        Met uitzondering van het academisch ziekenhuis in Lille, dat mij erop attendeerde dat de geplande heupoperatie (toen het VK nog geen plannen had om de EU te verlaten) onder de EHIC viel. Het kon dus wel. Maar ook de tweede geplandeheup operatie (post-Brexit) is keurig afgewikkeld. En aangezien een nieuwe heup tot de categorie “chirurgie lourde” valt, en dus 100% door de Sécu wordt gedekt, hoefde ik alleen de extra’s die ik had gekozen met het ziekenhuis afrekenen.
        Denk wel aan het verschil tussen medische hulp verleend volgens de “convention 1” (door Sécu vastgestelde tarieven) en “convention 2” (de vrije sector, maw sécu tarief plus privé verhoging): als je convention 2 kiest, draai je zelf voor het niet-sécu deel op. Maar als je een privéziektekosten verzekering hebt, kan zij misschien akkoord gaan en dat deel vergoeden. Onderhandelen!

        Denk eraan dat de extra kosten omdat je kiest door een arts

  2. 1) Hier begrijp ik iets niet. U schrijft dat het CAK € 112,47 miljoen aan premie (ik neem aan basis en procentueel) heeft ontvangen van Nederlanders wonend buiten Nederland maar in de EU en € 212,5 miljoen heeft uitgegeven aan vergoedingen aan zorgkosten verzekeraars buiten Nederland of te wel een tekort van € 90,03 miljoen. Ik neem aan dat het CAK geen boompje heeft om aan te schudden.

    2) U schrijft / verklaart, dat de zorgkosten van z.g. verdragsgerechtigden veroorzaakt wordt doordat de gepensioneerden relatief meer zorgkosten genereren dan niet gepensioneerden. Waar blijkt dit uit en waar zijn deze cijfers? Wat is de leeftijdstabel met de daaraan verbonden cijfers? Hoe ligt deze verhouding dan in Nederland? Hoe ligt de verhouding gepensioneerden wonende buiten Nederland en wonende in Nederland?

    Antwoord
    • De gegevens die ik citeerde uit de verzekerdenmonitor noemt staan in de tabellen in die monitor (veelal per land) Die tabellen heb ik niet overgenomen.
      Zie voor zorgkosten naar leeftijd in Nederland bijvoorbeeld:
      https://www.vektis.nl/actueel/65-plussers-maken-de-helft-van-alle-zorgkosten
      Uit de CBS tabel (statline gegevens ) blijkt voor 2019 dat de gem. zorgkosten in de basisverzekering ZVW zijn: 2625 Euro per persoon (2019); voor 60-80 jarigen is dat 4450 Euro; voor 80 plussers: 8170 Euro.
      Voor andere categorieën zorgkosten zal dat verband met leeftijd soortgelijk zijn (WLZ gefinancierd, en aanvullend verzekerd of uit eigen zak). Reden: ouderen zijn veelal ongezonder dan jongeren.

      P.S. Ik schreef niet over Nederlanders buiten Nederland wonend, maar over verdragsgerechtigden. Nationaliteit is namelijk niet van belang.
      P.S. II Het boompje waaraan geschud wordt heet Zorgverzekeringsfonds.

      Antwoord
  3. Dank voor deze verdere toelichting. Ik ga eens kijken wat datZorgverzekeringsfonds doet.

    Antwoord

Laat een reactie achter voor Manon Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Met het plaatsen van een reactie accepteert u het privacybeleid.