Bindend advies GcZ, 17 maart 2021, SKGZ202001943
Uitspraak Geschillencommissie Zorgverzekeringen
Uitkomst: Afgewezen
Datum uitspraak: 17 maart 2021
Datum publicatie: 18 maart 2021
Buitenland, Europees recht Aanvullende verzekering
De ziektekostenverzekeraar mag de voorwaarden van de aanvullende ziektekostenverzekering eenzijdig wijzigen. Voor de aanvullende ziektekostenverzekering geldt daarnaast geen acceptatieplicht.
Verzoeker was al 14 jaar lang verzekerd bij de ziektekostenverzekeraar op basis van de aanvullende ziektekostenverzekering. Hij ontving op grond hiervan onder andere een vergoeding voor de verplichte eigen bijdrage die hij in Duitsland moest betalen. De verzekeraar vergoedde echter ook andere kosten die voor zijn rekening bleven. Verzoeker is van mening dat de ziektekostenverzekeraar had moeten communiceren dat die kosten eveneens niet meer werden vergoed.
De commissie beslist tot afwijzing van het verzoek. De vergoeding was het uitsluitende gevolg van een bepaalde uitvoeringspraktijk met betrekking tot de verzekeringsvoorwaarde over de eigen bijdragen. De ziektekostenverzekeraar heeft op 29 mei 2019 per brief aan verzoeker meegedeeld dat eind november 2018 onvoldoende is gecommuniceerd dat de verplichte eigen bijdrage zoals die in het buitenland moet worden betaald, niet meer ten laste van de aanvullende ziektekostenverzekering wordt vergoed. Daarom heeft de ziektekostenverzekeraar besloten deze kosten tot en met 31 december 2019 alsnog aan zijn verzekerden te vergoeden. De wijziging zelf werd dus voldoende gecommuniceerd en gesteld noch gebleken is dat verzoeker niet de mogelijkheid heeft gehad de verzekering te beëindigen, zoals bedoeld in artikel 7:940 BW.
Welk recht is nu van toepassing? Nederlands, Duits of Europees recht zo dit laatste al rechtskracht heeft aangezien “regelingen” geen wetten zijn.
Kennelijk Nederlands recht: basisverzekering ZVW en Nederlandse aanvullende verzekering. Bovendien: verdragsrecht op basis van Vo883/2004 (dus: Europees recht). Voorts: Patiëntenrichtlijn (ook Europees recht) , maar dat levert hier geen bijzondere rechten op.
De Vo883/2004 regelt alleen de wettelijk verplichte zorgkostenverzekering van staten binnen de EU, niet de vrijwillige of aanvullende verzekeringen.
Een aantal zaken in deze casus begrijp ik niet. De z.g. eigenbijdrage in Duitsland beperkt zich tot een geringe bijbetaling bij medicijnen op recept en bij ziekenhuisopname van bijbetaling van € 10,- per dag met een max. van 20 dagen. Ik kan niet overzien wat voor verlichting een eventuele aanvullende verzekering kan bieden.
In de casus wordt niet beschreven waar het specifiek over gaat. De bijlagen beperken zich tot een inhoudsopgave. Bezien wij nu medicatie dan wordt dit bij 2018 niet vermeld, bij 2019 onder artikel 4 pagina 48 en 2020 eveneens artikel 4 maar dan op pagina 47 zonder enige vermelding wat nu onder de dekking valt. Dus kan ik hier geen chocola van maken.
Wat verder opvalt is dat mijnheer “ONVZ internationaal”, sterk de indruk wekt met de tenaamstelling “internationaal” te opereren. Het moet toch niet veel moeite en geld kosten haar klanten regelmatig en periodiek van veranderingen op de hoogte te stellen en vooral te waarschuwen voor veranderingen van de dekking. Maar ja, programma’s zoals KASSA, RADAR en de anti-teleurstellingsgids hebben ruime tijd gereserveerd voor de dames en heren banken en verzekeraars.
Zonder de verzekeringsvoorwaarden en berichtgevingen van de verzekeraar kan ik geen oordeel vellen.
Probleem in Frankrijk is dat je (voor de basisverzekering) maar voor 60% verzekerd bent.
Als je wat ouder bent of wat hebt, moet je wel haast een “aanvullende” (ik zet het tussen aanhalingstekens, want het is niet echt aanvullend, maar noodzaak om 100% verzekerd te geraken) verzekering nemen ,immers een operatie voor 40% bijbetalen is niet te doen.
Helaas ziet men in Nederland de Mutuelle (de “aanvullende” verzekering) nog steeds als aanvullend, en niet als bittere noodzaak.
Gezondheidsdepartement in Nederland kan lekker makkelijk praten als je daar voor 100% in de basisverzekering zit!
Ik neem aan uit de tekst dat het hier een Nederlandse verzekeraar betreft die een aanvullende ziektekostenverzekering aanbiedt aan in Duitsland wonende Nederlanders ……. Want als Nederlandse gepensioneerde wonende in Duitsland heb ik geprobeerd in DE bij een DE Verzekeraar een aanvullende ziektekosten / zorgkosten verzekering af te sluiten doch dat was niet mogelijk, ….. dat is hen “verboden”!
Vraag: Waarom is dat hier verboden?
Volgens mij is dat niet verboden. Verzekeraars hebben een verzekeringsmarkt en zijn in beginsel vrij aanvullende verzekeringen aan te bieden aan een ieder, binnen of buiten de staat waar ze gevestigd zijn, toegesneden op de onderliggende wettelijke verzekering. Dat ze het bij verdragsgerechtigden niet willen doen, is een andere zaak. Dat komt veel voor: ze vinden het administratief te lastig, weten niet precies wat de voorliggende wettelijke dekking van het verdragsrecht is, etc. Ik vraag me wel af of die aanvullende verzekeringen bij geen enkele verzekeraar in Duitsland te verkrijgen zijn. Vergelijk ook de discussie over reisverzekeringen (met Europese en werelddekking) voor verdragsgerechtigden: dat schijnt in Duitsland juist wat eenvoudiger te zijn dan elders.
Klopt. Het was voor ons geen enkel probleem voor de zorgkosten buiten de EU (werelddekking) een verzekering in Duitsland af te sluiten. Kosten; € 15,- pp pj.
De aanvullende verzekering is niet de grootste zorg voor reguliere hulp, maar ik heb inmiddels begrepen dat de z.g. Pflegeversicherung, b.v. voor thuishulp en langdurige verpleging in een verpleeginrichting. Hiervoor is men niet via de Krankenkasse verzekerd en volgens het CAK valt dit ook niet onder de Nederlandse dekking.
Wel kan men dit in Duitsland privé verzekeren, b.v. bij DKV.
Verdragsgerechtigden ten laste van het CAK hebben op basis van Vo883/2004 recht op de verstrekkingen van de wettelijke Duitse Pflegeversicherung . Niet op de uitkeringen ervan. Het kan zijn dat er eigen bijdragen geeist worden, waartegen men zich dan evt. zou willen verzekeren met een aanvullende particuliere verzekering.