Dit onderdeel gaat over de vergoeding van zorgkosten die u als zgn. verdragsgerechtigde maakt in een ander EU land dan Nederland en uw eventuele woonland binnen de EU.
Binnen Europa (EU/EER) gelden als basisvoorzieningen voor het vergoeden van zorgkosten in een ander land dan het woonland de EU Verordening 883/2004 en de EU Patiëntenrichtlijn COM (2011)24.
Het CAK geeft uitgebreide informatie over het vergoeden van zorgkosten binnen Europa op basis van deze EU regelingen.
Twee parallelle systemen
De Verordening en de Patiëntenrichtlijn houden twee parallelle systemen van rechten op grensoverschrijdende zorg in: de eerste gebaseerd op het vrij verkeer van werknemers en personen beginsel en de tweede in sterke mate op dat van de vrijheid van dienstverlening. De samenhang tussen Vo en de PR wordt op diverse plaatsen in de PR benadrukt, echter niet in de Vo. Zo staat in overweging 28 van de PR: “Deze richtlijn dient geen gevolgen te hebben voor het recht van verzekerden op de terugbetaling van de kosten van gezondheidszorg die tijdens een tijdelijk verblijf in een andere lidstaat om medische redenen noodzakelijk wordt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 883/2004. Ook mag deze richtlijn geen afbreuk doen aan het recht van verzekerden om toestemming te krijgen voor een behandeling in een andere lidstaat wanneer wordt voldaan aan de voorwaarden in de verordeningen betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsregelingen, in het bijzonder Verordening (EG) nr. 883/2004.
Verschil tussen geplande en niet-geplande zorg
De Verordening onderscheid tussen geplande en niet-geplande behandeling buiten de woonstaat. Wat betreft de niet-geplande behandelingen bestaat er recht op verstrekkingen die tijdens het verblijf buiten het woonland (in de EU) medisch noodzakelijk worden en niet kunnen wachten tot terugkeer in het woonland voor zover behorend tot het wettelijke stelsel van het verblijfsland en van de bevoegde staat (Nederland). Bij geplande behandeling gaat het om verstrekkingen die niet binnen een medisch verantwoorde termijn in woonland of bevoegde staat Nederland) kunnen worden verleend. Verstrekkingen dienen dan te voldoen aan de ziektekostenwetgeving van zowel het woon-land als het land van behandeling.
Voor niet-geplande behandeling, medisch noodzakelijk bij tijdelijk verblijf, in een derde EU staat is onder de Verordening geen toestemming vereist. Voor geplande behandeling is wel toestemming vereist van het bevoegde orgaan (CAK) of het woonlandorgaan indien het woonland afrekent met de pensioenstaat op basis van vaste bedragen.
Het geheel van het vergoeden van zorgkosten binnen Europa vindt u verder uiteen gezet in de twee Columns van Jan de Voogd over de Patiëntenrichtlijn. Hier gaat u naar Deel 1. Hier gaat u naar Deel 2.