Citaat betreffende een van de vele SHARE studies over ouder worden in Europa:
(December 2017) People who decide to migrate to a different country face many challenges: leaving behind friends and family members,
learning an unknown language, or creating a new financially stable existence, to mention only three. Thus, restarting your life from scratch
might be an exhausting experience that leads to worsened health, one could conclude. Yet on the contrary, many scientific publications
show that immigrants often seem to be even healthier than a country’s native population. This holds true for Australia, Germany, the UK,
as well as the USA. But does it apply to any country? The interdisciplinary research team of A. Constant, T. García-Muñoz, S. Neuman
and T. Neuman has now focused on this question by examining the health of immigrants in Europe and Israel. Their findings show: it does not.
Lees verder op: http://www.share-project.org/press-news/share-research-findings/new-scientific-findings/are-immigrants-healthier-than-natives.html
Maar hoe zit het met de vergelijking van subjectief welbevinden? :
“(February 2017) Due to massive media coverage and heated political debates about refugees it may seem that migration is a totally new issue in Europe. However, this is not true: international migration has been taking place for decades and centuries. Apart from demographic aging, it is one of the most influential factors that has been transforming the European population structure. Many migrants have lived in European countries for a long time and have become an integral part of society. But how does it feel to grow old in a country you were not born in? A crucial factor is subjective well-being (SWB): If migrants and natives
have similar levels of SWB, this indicates successful integration.”
http://www.share-project.org/press-news/share-research-findings/new-scientific-findings/well-being-of-older-migrants.html
Het gegeven dat de immigranten meestal gezonder zijn dan degenen die al in het land wonen pleit er in elk geval voor de verdragsbijdrage voor hun ziektekosten (aan hun pensioenland) te baseren op hun werkelijke kosten. Op grond van Vo883/2004 is dat voor pensioenmigranten namelijk de hoofdregel. Spanje doet dat niet, maar baseert de forfaitaire kosten die het in rekening brengt op de gemiddelde kosten van de gepensioneerden onder de eigen bevolking. Vermoedelijk verdient Spanje daarop. Nog afgezien van het feit dat Spanje alles of een zeer groot deel van de kosten financiert uit de algemene middelen, d.w.z. uit belastinginkomsten van ook hun pensioenimmigranten.Reden om beide onderwerpen aan te kaarten nu ook Vo883/2004 zich in een EU traject van herziening bevindt. Dat kan bilateraal met Spanje en/of binnen de Administratieve Commissie van de EC.
Overigens zijn er nog meer staten binnen de EU waarvoor dit geldt. Maar Spanje is wel een van de belangrijkste pensioenimmigratielanden.
Interessant. Ook in relatie tot het artikel over “pensionados” in Italië. Zeker wat welzijn betreft en vooral als de mobiliteitsfactor in het geding komt. Je kunt dan over het algemeen gezonder zijn dan je lokale leeftijdsgenoten, in geval van ziekte of erger hebben zij hun familiale en ons-kent-ons netwerk. Expats (in mijn opinie ben en blijf je dat) kunnen óók hun netwerk hebben natuurlijk, maar als je allemaal 65+ bent kan het moeizamer worden. En dan heb ik het nog niet eens over taal als dé belangrijke factor om je te uiten als je het meest kwetsbaar bent.
Wat Spanje betreft kan ik zeggen dat wij wat betreft onze zorgkosten goedkoper uit zijn in Nederland. “Verdragsbijdrage”, DKV particuliereverzekering met reisdekking én de inkomstenbelasting waaruit de publieke gezondheidszorg wordt gefinancierd (wetende dat de woonlandfactor voor Spanje ongeveer 1/3 is) versus polis zorgverzekering mét werelddekking (reiskostenverzekering makkelijk af te sluiten ën niet te duur), premie volksverzekering in de eerste twee schalen van de inkomstenbelasting.
Het vermoeden dat Spanje hierop verdient lijkt me gerechtvaardigd. Of Spanje dit vermoedelijke voordeeltje op zal willen geven is een tweede.