Daaruit:
8.2 Verdragsgerechtigden
De Europese sociale zekerheidsverordening (EG) Nr. 883/2004 (hierna: Verordening) en de tussen Nederland en andere staten bestaande bilaterale sociale zekerheidsverdragen (hierna: verdragen) hebben onder meer tot doel te voorkomen dat mensen die zich binnen de EU/EER13 en Zwitserland (hierna: EU) of tussen Nederland en de verdragslanden verplaatsen, hun ziektekostendekking verliezen of dubbel wettelijk verzekerd zijn. Personen die in een ander EU-land of verdragsland wonen, hebben onder bepaalde
omstandigheden een ‘verdragsrecht op zorg’ in het woonland ten laste van Nederland. De betreffende verdragsregeling voorziet daar in. Deze personen worden verdragsgerechtigden genoemd. Nederland vergoedt de door het woonland gemaakte kosten.
Het betreft de onderstaande categorieën personen:
- a) in een andere EU-lidstaat of verdragsland wonende gezinsleden van mensen die Zvw-verzekerd zijn (bijvoorbeeld gezinsleden van grensarbeiders);
- b) in een andere EU-lidstaat of verdragsland wonende personen met een Nederlands wettelijk pensioen of uitkering14 en
- c) in een andere EU-lidstaat of verdragsland wonende gezinsleden van de onder b) genoemde personen.
(..)
Het totale aantal geregistreerde personen dat in het woonland een verdragsrecht op zorg heeft ten laste van Nederland laat een daling zien. In 2019 waren dit 126.634 personen (2018: 128.707. De daling is het sterkst onder het aantal gezinsleden van gepensioneerden en – van grensarbeiders/verzekerden.
(..)
Uit tabel 8.3 blijkt dat verdragsgerechtigden over 2019 in totaal € 128,4 mln. aan verdragsbijdrage betaalden (2018 € 129,6 mln.).
(..)
In 2019 betaalde het CAK in totaal € 230,5 mln. aan de buitenlandse verzekeringsinstellingen die verantwoordelijk zijn voor de zorgverlening aan de betrokkenen. In 2018 bedroeg dit een totaalbedrag van € 220,5 mln. Ten opzichte van 2018 zijn de door Nederland aan het buitenland betaalde zorgkosten in 2019 met € 9,8 miljoen gestegen, een stijging van 4,4%. De exacte reden van deze stijging is lastig te verklaren;
(…)
In tabel 8.4 zijn de betaalde gemiddelde en werkelijke kosten per land over de jaren 2018 en 2019 opgenomen. De werkelijke zorgkosten betaald aan Duitsland zijn gestegen met € 11,1 miljoen. Zoals hierboven is aangegeven is de exacte reden van een dergelijke stijging lastig te verklaren doordat verschillende factoren dergelijke fluctuaties kunnen veroorzaken.
(….)
In tabel 8.6 wordt een overzicht gegeven van het zorggebruik van verdragsgerechtigden in Nederland in 2019 nader gespecificeerd naar woonland en type zorg (Zvw en Wlz). Circa tweederde van de zorgkosten wordt gerealiseerd door verdragsgerechtigden uit België en Duitsland. Voor deze verdragsgerechtigden is er door de geringe reisafstand geen belemmering om de zorg in Nederland in te roepen. Bij de gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden en hun gezinsleden komen, na Duitsland en België, veel verdragsgerechtigden uit Spanje en Frankrijk (1.461 respectievelijk 1.323 personen) naar Nederland voor zorg.
(…)
Zoals hiervoor is aangegeven kunnen Zvw-verzekerden gebruik maken van twee verschillende routes voor vergoeding van zorg in het buitenland: de Verordening of de Zvw-polis. Het naast elkaar bestaan van twee verschillende routes maakt het voor de verzekerde ingewikkeld. Goede voorlichting is daarom van belang. Het CAK is op grond van Zorgverzekeringswet aangewezen als het nationaal contactpunt, voor grensoverschrijdende zorg (hierna: NCP). Het NCP verstrekt op de website www.cbhc.nl algemene
informatie aan verzekerden over hun rechten en plichten bij grensoverschrijdende zorg binnen de EU.In Tabel 8.8 is te zien dat in het jaar 2019 in totaal 270 verzoeken om informatie door het NCP zijn ontvangen. De tabel geeft ook inzicht in het onderwerp van de vragen. Honderd verzoeken waren niet voor het NCP bestemd. Het NCP heeft in 95% van de gevallen de vragen binnen de maximale responstijd van vijf werkdagen beantwoord.
(…)
Lees verder op:
https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2020/10/15/vws-verzekerdenmonitor-2020
Geen idee wie dit onderwerp behandelt. De verzekerden monitor doorgenomen en stuit al op een aantal zaken die ik niet begrijp of er moet sprake zijn van creatief boekhouden echter er zijn heul veul dingen die ik niet begrijp.
– In 2019 waren er 126.634 verdraggerechtigden wonende buiten Nederland maar binnen
de EU en aangesloten bij een niet Nederlandse zorgkosten verzekeraar.
– Er werd aan bijdragen ontvangen (CAK) € 128.423.000,- of gemiddeld € 1.584,- pp.
– Het CAK betaalde aan EU zorgverzekeraars (werkelijke kosten) € 17.500.000,- of
€ 138,-. Er bleef dus een batig saldo over van € 110.923.000,- of € 875,- pp.
– VRAAG; a] waar is dit geld gebleven en b] waarom zulke hoge premies / bijdragen?
– Van de 126.634 verdragsgerechtigden staan 82.848 te boek als gepensioneerden ofwel
65%. Voorwaar een flinke meerderheid.
– Op bldz. 35 staat ineens dat de uitgaven niet € 17.500.000, zijn maar € 177.000.000,-
Hebben de buitenlandse verzekeraars soms bonnetjes achter gehouden? Een
opmerkelijk verschil.
Bekijken wij nu de cijfers van Duitsland, dan valt het volgende op.
– Er staan 23.593 verdragsgerechtigden te boek. Deze hebben aan premie / bijdragen
betaald € 37.392.000,- ofwel € 1.584,- pp. Ruim 50% meer dan het gemiddelde.
Nu weet ik wel dat de landenfactor in de zonnige landen feller schijnt maar toch dit is
heul erg afwijkend.
– Vervolgens geraken wij bij het hoofdstuk uitgaven. Vooralsnog kan ik daar geen touw
aan vastknopen. In tabel 8.2 staat een getal 81,3 als werkelijke kosten zonder verdere
verwijzing naar een bedrag. x 1.000 bijv.
– Zou het 81 miljoen zijn dan strookt dit volgens niet met de aan de verzekeraars uit-
betaalde declaraties van € 17.500.000,- Ik kan daar geen chocola van maken.
– Zou dit inderdaad € 81.300.000,- zijn met ontvangsten van € 37.392.000,- dan zijn de
rapen gaar. De landenfactor moet dan niet 0,8 of zoiets zijn maar iets van 2,5.
Opmerkelijk ook is de verantwoording van zaken. Begrijpelijker zou zijn geweest;
– Ontvangen basis premie 126.634 x € 120,- € …
– Ontvangen procentuele bijdragen 126.634 x 5,65% € …
– Ontvangen WLZ premie 126.634 x 9,65% € …
Uitgaven betaald aan EU verzekeraars.
– Ziektekosten vallend onder Zfw onderdelen € …
– Wlz kosten € …
en dit gespecificeerd per land.
Wie oh wie kan opheldering geven. Bij voorbaat dank.
PS. Ik ontvang geen e-mails met de melding `reacties`. Alle vakjes aangevinkt.
correctie: ik constateer dat het bedrag dat door het CAK betaald is aan zorgverzekeraars buiten Nederland niet € 17.500.000,- maar € 191.900.000,- is. De 17,5 miljoen stond in de kolom “verschil” met 2018. Dit maakt de zaak er niet vrolijker op. Een tekort van maar liefst € 63.477.000,- of > € 500,- pp. Aan welk boompje wordt hiervoor geschud?
Mijn opmerking “waar is dit geld gebleven” kan dan ook doorgehaald worden.
“Het boompje waaraan geschud wordt” is het Zorgverzekeringsfonds: daaruit worden de betalingen gedaan aan het buitenland voor verdragsgerechtigden, en waarnaar ook hun betalingen van de CAK-bijdrage gaan.
Het genoemde tekort (meer betalingen aan buitenland dan inkomsten uit CAK bijdragen) is structureel en illustreert dat ouderen relatief duur zijn in hun zorgkosten. Bovendien betalen de medeverdragsgerechtigde gezinsleden vrij weinig aan CAK-bijdrage: slechts de nominale premie van de ZVW-component (of niets als het kinderen betreft).
Dat de gemiddelde CAK-bijdrage per verdragsgerechtigde naar woonland verschilt is logisch: de woonlandfactoren lopen erg uiteen (Duitsland duidelijk boven het gemiddelde), en de samenstelling naar huishouden en inkomen verschilt nogal.
De samenstelling van het huishouden is uit het rapport nog wel af te leiden, van het gemiddelde inkomen van verdragsgerechtigde gepensioneerden is (min of meer) op indirecte wijze slechts een indicatie te verkrijgen.
De gevraagde specificatie naar component van de bijdragen van verdragsgerechtigden komt niet in dit rapport voor omdat de individuele CAK bijdragen niet zo geregistreerd worden: die is een en ondeelbaar; slechts voor de berekening en toelichting is dit afgedrukt op de aanslag. Zeker geldt dat ook voor de betalingen aan het buitenland: de kosten voor wettelijke verstrekkingen worden betaald (vaak naar wat werkelijk geconsumeerd is door verdragsgerechtigden), wat in het rapport dan “werkelijke kosten” heet. Wat het buitenland claimt bij het CAK kan dus niet worden gespecificeerd in termen van ZVW en WLZ. Overigens is de Zfw (Ziekenfondswet) al per 2006 afgeschaft.
Dank Jan,
Jij schrijft; “De gevraagde specificatie naar component van de bijdragen van verdragsgerechtigden komt niet in dit rapport voor omdat de individuele CAK bijdragen niet zo geregistreerd worden: die is een en ondeelbaar; slechts voor de berekening en toelichting is dit afgedrukt op de aanslag.”
Ik kom later nog terug op het geheel van dit onderwerp. Ik tracht een zo goed mogelijk inzicht te krijgen ivm mijn beroepsprocedure.
De wijze van administreren zoals jij schrijft is dat het CAK een kist heeft en stort daar alle ontvangsten in en betaalt daaruit alle ontstane schulden en kijkt aan het eind van het jaar wat er over is. Daar behoeft men als bedrijf zijnde bij de belastingdienst niet mee aan te komen.
De berekening en vaststelling van de percentages ZVW 5,65% en Wlz 9,65% mag ik hopen moet toch ergens op gebaseerd zijn en dienen de jongens en meisjes van de berekeningskamers op ministeries en centraal administratiekantoor toch een inzicht te hebben in de drie componenten van waaruit de premies / bijdragen worden opgebouwd. Ik ga mij hoe langer hoe meer verwonderen.
Ja, de berekening is gebaseerd op art. 69 ZVW en artt. 6.3.1. e.v. van de Regeling Zorgverzekering. De opbouw van de CAK-bijdrage staat meen ik op de individuele aanslag, naar drie componenten, (tevens met de toegekende heffingskorting?). Maar dat wil niet zeggen dat ze statistieken maken, of hoeven te maken, van die drie componenten om die in de Verzekerdenmonitor te publiceren. Gezien de ondeelbaarheid van de CAK-bijdragen is publicatie van het geheel aan CAK- bijdragen (in de kist= Zorgverzekeringsfonds) voldoende. En de woonstaten zijn al helemaal niet geïnteresseerd hoe Nederland de ‘bijdragestelling’ heeft geregeld. Ook niet in verband met aftrekbaarheid van de CAK-bijdrage voor de woonstaatbelasting. Daarin speelt het onderscheid in componenten geen rol. Die CAK-bijdrage is wel of niet aftrekbaar, eventueel onder voorwaarden of beperkingen. In de meeste woonlanden wel overigens.
Beste Dick van den Bergh,
Naar aanleiding van uw: “PS. Ik ontvang geen e-mails met de melding `reacties`. Alle vakjes aangevinkt”.
Ik heb uw opmerking voorgelegd aan onze technische man.
Hij gaf de volgende aanwijzing(en):
“Ik denk dat dit lid het heeft over de vinkjes bij het reageren op een bericht. In eerste instantie zou ik het lid aanraden om de spam-map te controleren. Als je weet om welk bericht het gaat, zou je kunnen controleren of dit lid inderdaad een reactie heeft geplaatst en of hierbij het e-mailadres juist is ingevuld.
Met meer informatie over dit lid en het betreffende bericht, kan ik mogelijk iets meer uitvinden als bovenstaande niet helpt”.
Hopelijk kunt u hier wat mee, anders hoor ik het graag van u.
Met vriendelijke groet,
Ed Roosen
VBNGB
correctie ontvangen € 1.014,- per persoon en niet € 1.584,-. Dit laatste is betaald door verdragsgerechtigden wonend in Duitsland.
De “ondeelbaarheid” van de bijdragen in het Zorgverzekeringsfonds is geen excuus om dezen niet ordentelijk separaat te administreren, want die deelbijdragen getallen zijn wel degelijk belangrijk voor de openbaarheid van bestuur.
Dat het CVZ/CAK/ZIN daar geen zin in heeft is al duidelijk sinds 1-1-2006.
De gezagsgetrouwe RB-AMS en CRvB geven geen krimp en wuiven alle bezwaren weg (2013,2014 en2015 laatste poging).
Het schoon maken van de diverse kosten die door diverse landen aan Nederland worden belast is net zo goed een criterium voor nader onderzoek en kan bijdragen aan een kostenreductie voor NL en dus vervolgens voor de verdragsgerechtigden.
Nooit mee wat van gehoord.
VWS is kennelijk niet geinteresseerd.
De TRUC die VWS achter de hand heeft is :
Eventuele “overschotten” uit de verdragsbijdragen die in het Zorgverzekeringsfonds terecht komen, worden wettelijk niet terugbetaald aan de verdragsgerechtigden en maken “ondeelbaar” deel uit van het Zorgverzekeringsfonds !!
Kostenanalyse : Om maar een paar simpele voorbeelden te noemen :
Zitten daar b.v. vanuit Frankrijk de totale huisvestingskosten van de oude-van-dagen-huizen (EHPAD’s) compleet in of alleen de medische zorgkosten voor de bewoners ?
En de 30 extra vrije PAPA-dagen bij de geboorte van een kind ?
Het geheel staat stijf van de onduidelijkheden.
Metrieke analyse van de Monitor-rapportagestructuur is niet fatsoenlijk te doen.
Wederzijdse onduidelijkheden, vanuit het woonland versus Nederland en vanuit Nederland naar de verdragsgerechtigden in de EU-ZWI, blijven dus de vele vraagtekens oproepen.
En daarmee de jaarlijks de geloofwaardigheid van de Verzekerden Monitor van VWS en dus de geloofwaardigheid van de tariefstelling van de Zvw-buitenlandbijdrage.
Het enige antwoord van de geachte rechtsgeleerde vertegenwoordigers van CVZ/CAK/ZIN ter rechtbank op vragen daaromtrend is steevast :
“Maar meneer moet betalen !”
DAT ik moet betalen staat buiten kijf.
Maar mag ik alstublieft vragen : WAARVOOR precies ?