Via onze landenvertegenwoordiger in Duitsland, Roy Meijnderts, kregen wij op 26 november 2019 het verzoek de volgende informatie onder uw aandacht te brengen.
Herziening woonlandfactor Duitsland
Bij de berekening van de woonlandfactor voor Duitsland voor de jaren 2017 en 2018 is een fout gemaakt. Bij de berekening van de zorgkosten in Duitsland zijn er bedragen meegenomen die er volgens bovengenoemde afspraken niet in thuis horen. Een oplettende en standvastige landgenoot heeft dit bemerkt en heeft bij het CAK op herziening aangedrongen. En met succes: de woonlandfactor voor Duitsland voor deze twee jaren is met terugwerking herzien, hij is met ongeveer 10% verlaagd.
Het CAK heeft ons laten weten hoe de herziening gaat plaatsvinden. Definitieve jaarafrekeningen zullen worden herzien, naar verwachting aan het eind van het eerste kwartaal 2020. Voorlopige jaarafrekeningen worden direct met de nieuw vastgestelde woonlandfactoren berekend. Het tijdstip daarvan is afhankelijk van aankomst van de gegevens van de Belastingdienst bij het CAK.
Het CAK stuurt binnenkort brieven naar de betrokken verdragsgerechtigden waarin dit wordt uitgelegd.
Verdragsgerechtigden hoeven geen actie te nemen zoals aanvragen van een herberekening.
Herberekening betekent niet automatisch terugbetaling, er kan ook sprake zijn van een verminderde vordering. Ingeval van terugbetaling heeft het CAK de bankgegevens van de betrokken verdragsgerechtigde nodig. Daarover beschikt het CAK soms niet, in welk geval ernaar zal worden gevraagd.
Bij het CAK is men er open over dat de fout aan hen te wijten is, maar men wil wel graag laten zien dat er hard aan gewerkt wordt om de fout te herstellen. Dat het lang duurt, is niet te verwonderen. Het is geen standaard operatie en alle wijzigingen moeten handmatig worden verwerkt.
kan het zijn dat dit ook geldt voor Frankrijk ?
Karel Straatman
Geachte heer Straatman,
Ik heb uw vraag uitgezet bij onze landenvertegenwoordiger in Frankrijk.
Wanneer ik hierop een reactie heb gekregen, laat ik het u z.s.m. weten.
Met vriendelijke groet,
Ed Roosen
VBNGB
neen, tenminste als ze in Frankrijk geen Krankengeld ( als ze al Krankengeld hebben daar, en Administratiekosten in de zorgkosten hebben opgenomen, maar dat zou je dan moeten nakijken.
Wat je dus moet doen is nakijken of in de zorgkosten Frankrijk die gehanteerd zijn bij de vaststelling van de woonlandfactor , kosten zijn opgenomen die niet in het woonlandpakket zitten.
Hulde aan de oplettende en standvastige landgenoot !
Aanvullend nog even, ook de woonlandfactor voor 2019 wordt aangepast, aangezien in de ingewikkelde berekeningsmethode dezelfde basis onjuist is.
Daarnaast heb ik vandaag een vraag gesteld aan het CAK, aangezien de WHO geen reactie geeft op mijn verzoeken, of zij mij een specificatie kunnen geven van de WHO zorgkostencijfers Duitsland die gehanteerd zijn bij de vaststelling van de woonlandfactoren voor 2019 en 2020.
Ik ga ervan uit ?????, dat het CAK een controle heeft uitgevoerd op die WHO cijfers of daar enkel kosten in zijn opgenomen die zich in het woonlandpakket bevinden en niet , zoals bij 2017,2018 en 2019 de posten Krankengeld en Verwaltungskosten onderdeel daarvan zijn.
Als dat wel het geval is, zullen ze dus de woonlandfactor voor 2019 opnieuw moeten vaststellen en kunnen ze meteen die voor 2020 vast aanpassen.
We wachten af.
Met dank aan de oplettende persoon!
Ik heb er even over nagedacht of ik nog moest reageren op het artikel van de landenvertegenwoordiger, maar doe het toch maar, zonder vervelend te willen zijn.
Toevallig ben ik die “ oplettende landgenoot` en het bericht suggereert, dat het CAK open stond voor communicatie, nou dat was dus niet het geval. ik heb een formeel bezwaarschrift ingediend op 10 juli j.l. bij zowel het CAK als het Ministerie van VWS op basis van mijn definitieve jaarafrekening 2017. Daaraan voorafgaand ben ik van het kastje naar de muur gestuurd en daarna ook nog, waarna ik de Nationale Ombudsman heb ingeschakeld, alhoewel die niet kunnen ingrijpen, maar als meelezend overheidsorgaan.
Op het moment dat ze dat in de gaten hadden, veranderde de toon.
Kortom, het bericht suggereert een meewerkend en begripvol CAK, nou vergeet dat maar, je moet ze met de feiten op de neus drukken en ze moeten beseffen dat een beroep bij de rechter voor hen negatief zal uitpakken.
Nou ging mijn bezwaarschrift niet alleen over de woonlandfactor ansich, maar ook over de hele procedure daaromheen, lachwekkend als het niet zo zielig is.
Nou hadden ze niet zoveel tijd meer om een beslissing te nemen op mijn bezwaarschrift, de 13 weken waren al voorbij en dat hadden ze verlengd met nog eens 6 weken en afgelopen maandag werd ik gebeld door het hoofd van de afdeling dat ze handmatig hadden uitgerekend hoeveel ik terug moest krijgen over 2017 en dat ze dat meteen wilden overmaken en ervan uitgingen dat daarmee het bezwaarschrift was afgehandeld.
Ik heb maar toegestemd.
Voor de andere ruim 25.000 verdragsgerechtigden zal het nog even duren, aangezien – blijkbaar verouderde,net zoals wij, IT systemen – aangepast moeten worden.
Beste heer Vos,
Ik heb een dergelijk akkefietje aan de hand eveneens over het jaar 2017. Ik heb het CAK een toelichting gevraagd met specificatie van de berekening van de jaarafrekening. Dit heeft men geweigerd. Daarna heb ik een documentair onderbouwd bezwaarschrift ingediend. Dit werd afgewezen. Hierna ben ik in beroep gegaan bij de Rechtbank in Den Haag. De zaak loopt nog. Het CAK vordert een nabetaling over 2017 van € 220,-. Er is nog geen zitting geweest en geen uitspraak. Hierop vooruitlopend heeft het CAK de SVB (uitvoerend orgaan AOW) opdracht gegeven met beslaglegging om maandelijks € 489,65 in te houden ingaande november. Een beslaglegging is nimmer betekend zoals wettelijk is voorgeschreven.
De SVB wil van een bezwaar niets weten en houdt het bedrag in. Zij zijn verplicht dit te doen zo verklaren zij. De beslaglegging en inhouding valt ruim nadat (per Staatscourant) bekend is geworden dat de landenfactor Duitsland over 2017, 2017 en 2019 fout zijn berekend en of vastgesteld. Hoe deze tot stand komt is nog steeds een raadsel en weigert men ook toe te lichten. Op basis van de nieuwe factoren heb ik snel een berekening gemaakt en blijkt dat wij over de jaren > € 1.000,- ++ teveel hebben betaald.
In de procedure heb ik tevens het WLZ debacle meegenomen. Van de SVB hebben wij een schriftelijke verklaring dat wij vanwege wonen buiten Nederland niet verzekerd zijn voor de Wlz. De SVB houdt derhalve geen premie / bijdrage Wlz in. Het CAK maakt een lange neus en voert jaarlijks (bij de jaarafrekening) de premie / bijdrage wel op. De Duitse Wlz berekent 3,05% Pflegeversicherung en het Koninkrijk der Nederland tovert dit percentage om naar 9,65% met de mededeling, wel betalen geen dekking. Het CAK weigert eveneens te verklaren dat wij voor langdurige Pflege in Duitsland verzekerd zijn. In Duitsland is Pflegeversicherung onlosmakelijk verbonden aan de Krankenversicherung. In een andere post licht ik dit nog verder toe.
Gelet op het hele toeslagencircus is een houding van het Centraal Administratiekantoor niet zo verwonderlijk. Zij zijn denk bij elkaar in de leer.
Ik houd u op de hoogte van het beloop van mijn procedure.
De opvatting van het CAK (en de SVB) dat een verdragsgerechtigde wonend buiten Nederland noch voor de ZVW noch voor de WLZ is verzekerd wordt constant bevestigd in de Nederlandse jurisprudentie. Eveneens het gegeven dat de bijdrage aan het CAK een WLZ component bevat naar de wettelijke regeling van de Regeling Zorgverzekering. De vraag is of de Rechtbank de verlaging van de woonlandfactor 2017 voor Duitsland direct zal (doen) meenemen in de eindbeslissing.
De belastingdienst houdt (laat houden) op grond van de Ziekenfondswet de procentuele bijdrage in bij de SVB en de bedrijfspensioenfondsen die dit aan de belastingdienst afdragen en niet op grond van een verdrag. Hoe de geldstroom daarna loopt is mij niet duidelijk. Het deel nominale premie wordt ingehouden door de SVB. Hoe deze geldstroom vervolgens loopt is mij evenmin duidelijk. De feiten blijven dat beide delen berusten op de Nederlandse wetgeving en om vervolgens te zeggen (jurisprudentie) en worden door het Nederlandse pensioensysteem ingehouden en afgedragen. Mij lijkt dat een dergelijke verklaring wel inhouden, afdragen maar niet verzekerd zijn strijdig is. De Duitse wet stelt uitdrukkelijk dat iedere inwoner verzekerd moet zijn. Ik ben de mening toegedaan dat het hele traject strijdig is en niet alleen met de grondrechten.
De Ziekenfondswet bestaat niet meer in Nederland: je hebt de Zorgverzekeringswet en de Wet Langdurige Zorg.
De bijdrage aan het CAK berust niet op Nederlandse wettelijke ziektekostenverzekering krachtens een van beide wetten en ook niet op het Krankenversicherungsgesetz van Duitsland, maar op art. 24 of 25 Vo883/2004, dus een gemeenschapsrechtelijke publiekrechtelijke regeling. In het arrest Van Delft is door het EHvJ goedgekeurd dat (thans) het CAK een bijdrage inhoudt zoals deze berust op art. 69 ZVW en art. 6.3.1. Regeling Zorgverzekering. Die regeling houdt in dat het CAK aan pensioenfondsen en SVB opdracht geeft de bijdrage in te houden. Een eindafrekening volgt na afloop van het kalenderjaar van de zijde van het CAK, nadat na aangifte Ninbi de belastingdienst het niet in Nederland belastbare inkomen heeft vastgesteld en doorgegeven aan het CAK. Reeds door SVB en pensioenfondsen gedane inhoudingen van de bijdrage, en reeds toegekende heffingskortingen (door de Belastingdienst in het kader van inkomstenbelasting) worden daarin verwerkt. Je bent dus niet naar enig nationaal recht verzekerd, maar wel gemeenschapsrechtelijk. Niet aanmelden bij het CAK of het woonlandorgaan neemt de mogelijkheid tot inhouding en heffing van de bijdrage niet weg omdat het verdragsrecht dwingend is volgens het EHvJ. Zie verder mijn 4 columns over de zorgbijdrage op deze site.
Danke sehr Herr Willem Vos!
Dat u inzicht had in de rekenregels is op zich al een klein wonder. Meestal doet men er schimmig over. Ik zelf geloof niet zo zeer in een foutje. Je merkt aan alles dat de Nederlandse overheid het geld bijeenschraapt.
Een ander voorbeeld is het kwalificerend buitenlands belastingplichtige zijn (ten minste 90% van het verzamel-inkomen in Nederland belast (volgens Nederlandse normen), anders geen kortingen en aftrekposten). Ik heb me laten vertellen dat ook dit – onder de noemer discriminatie – wordt aangevochten. Maar ik ben er niet zeker van.
En dan nog de waarschuwing van de EU, dat Nederland soepeler moet omgaan met het
kunnen opbouwen van pensioenreserves, met name buiten Nederland.
Maar ja, ieder jaar van juridische c.q. andere strijd is toch weer geld in het laadje.
We moeten zo strijdbaar zijn als u! Anders worden we erin gelegd. De Nederlandse arm is nog net zo lang als in de tijd van de Verenigde Oost-Indische Compagnie.
Beste Henk, ik heb, oa. op instigatie van de heer Roos, een zaak ingediend, bij de rechtbank te Eindhoven, 14/11 jl., over de 90% regel, oa. ook met de gedachten van de EU-Spanje uitspraak 2017. Er kwamen wel 6 juristen van de belastingdienst opdagen!
Ik zou binnen 1 maand een oordeel mogen verwachten.
Beste Henk van Rossum.
De 90% norm voor KBB er is door het Europese Hof van Justitie een aantal keren van tafel geveegd. Uitspraken daarover zijn Makelaar X uit Spanje, commissie Estland bijvoorbeeld. De belastingdienst houdt nog steeds vast aan de kwestie Schumacker, maar weet heel goed, dat ieder beroep bij het EHvJ ( op de juiste gronden) er toe zal leiden , dat als je geen beroep kan doen in het woonland op je kortingen ( eventueel ) pro rato van inkomen, de kortingen zal moeten toestaan.
Als ik het goed begrepen heb, is de staatssecretaris van Financien al jaren bezig om e.e.a. in Nederlandse wetgeving om te zetten, maar ja, zolang iedereen maar accepteert wat deze falende overheid op je bordje legt, doen ze niks.
Zoals u aangeeft, je wordt gewoon geplukt.
Blijkbaar ligt er een rapport van het CBS over de woonlandfactoren, wat volgens de minister niet direct toe te passen is, dus gaan ze maar verder met de heilloze weg van cijfers van de WHO.Ik heb een hoge pet van het CBS, dus de aanbevelingen/conclusies zullen wel niet in het straatje passen.
Vandaag heb ik trouwens antwoord van het CAK gekregen over de controle/specificatie van de WHO zorgkostencijfers, hun antwoord was, binnenkort krijg ik een antwoord.
Dat geeft voor mij aan, dat het CAK geen antwoord geeft, maar dat ze moeten gaan overleggen met het ministerie van VWS , hoe ze nou moeten gaan vertellen , dat ze eigenlijk gewoon de zorgkostencijfers van WHO in een Excel bestandje hebben gestopt en voor de rest helemaal niks hebben onderzocht.
Zoals ik al eerder heb gemeld, weet het Bundesministerium fur Gesundheit niet waarom hun zorgkostencijfers afwijken van de cijfers die de WHO publiceert over de Duitse zorgkostencijfers, de WHO geeft geen antwoord op vragen en de minister schrijft dat die cijfers betrouwbaar, recent en goed vergelijkbaar zijn.
Kortom, ich habe mein Nase voll , ongelooflijk, en degenen die vanuit de verdragsgerechtigden hebben geadviseerd om WHO cijfers te gebruiken , moeten zich ook nog maar eens achter de oren krabben.
Beste Willem Vos, dat staatssecretaris Snel de wetgeving inzake het EU-Spanje arrest van 2017 gaat aanpassen waag ik te betwijfelen.
Tijdens rechtszitting 14-11 jl. gaven de hjuristen van de belastingdienst aan dat de staatssecretaris waarschijnlijk de wet niet gaat aanpassen.
Beste Willem Vos,
Mocht het zo zijn, dat wij voor het tweede kwartaal 2020 geen brief van het CAK hebben ontvangen, dan lijkt het mij goed als getroffenen een formeel bezwaarschrift tegen de te hoge woonlandfactor-DE in te dienen.
Het is belangrijk de juiste argumenten naar voren te brengen. Ik heb begrepen dat het meetellen van Krankengeld en Verwaltungskosten daartoe behoren. Zijn dit de enige componenten die niet in de berekening thuishoren?
Met vriendelijke groet
Beste Henk, klopt, maar je kan ervan uitgaan, dat je je geld terug krijgt.
Beste Willem Vos,
Ook van deze kant veel dank voor de door u genomen moeite. Ik had mijn brief voor het CAK klaar liggen, hoef ik nu niet meer te sturen.
Even wat anders, is het niet vreemd dat mijn belastingaangifte 2016 het kwalificeren is afgewezen ondanks mijn bezwaarschrift waar ik o.a. ook de commissie Estland heb aangehaald en verwezen naar art.21bis UBIB 2001, was allemaal niet van toepassing.
Nog gekker is het dat de aangiftes 2017 en 2018 wel kwalificeren, zelfs die van 2017 is al definitief.
De opmerking over het kwalificeren hoort in een andere draad (KBB) thuis. Recent publiceerde ik het volgende uit een arrest van de Rechtbank Breda:
ECLI:NL:RBZWB:2019:4140 Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-09-2019, BRE – 18 _ 833
Datum uitspraak:
19-09-2019
Datum publicatie:
29-11-2019
Rechtsgebieden:
Belastingrecht
Bijzondere kenmerken:
Eerste aanleg – enkelvoudig
Vindplaatsen:
Rechtspraak.nl
4.16.
Van een drielanden-situatie zoals in het arrest X is in het onderhavige geval geen sprake. Evenmin is sprake van een situatie dat belanghebbende en zijn echtgenote – met name gelet op de inkomsten van de echtgenote – in de woonstaat geen aldaar belastbare inkomsten van betekenis hebben verworven. Het subsidiaire standpunt van belanghebbende berust op een onjuiste uitleg van het arrest X. Naar het oordeel van de rechtbank is de inspecteur dan ook niet gehouden om aan belanghebbende, naar rato van zijn inkomen, de aftrek van de negatieve inkosten uit eigen woning toe te staan. Dit brengt mee dat het subsidiair standpunt van belanghebbende eveneens verworpen dient te worden.
Dit is dus een andere kwestie, vooral de opmerking gelet op de inkomsten van de echtgenote wordt hier vermeld, en daar hebben we het niet over.
Waar het om gaat is, dat het Europese Hof van Justitie in geen enkele uitspraak een vast percentage heeft genoemd waar je aan moet voldoen om van de belastingvoordelen te kunnen `genieten´van het bronland.
In een uitspraak van 2006 in de zaak Schumacker heeft Duitsland gelijk gekregen met hun standpunt van 90%. Belgie hanteert 75%, kortom er is ook nergens voor Europa in zijn geheel vastgelegd aan welk percentage je moet voldoen, ieder land mag dat zelf regelen , TOTDAT je als Europese burger, wonend in een andere lidstaat dan waaruit je , bijvoorbeeld, je pensioen krijgt en een klein gedeelte uit je woonland, waarbij je in je woonland geen gebruik kan maken van belastingvoordelen in je woonland, het bronland ( Nederland dus) dat eventueel pro rato van je gehele wereldinkomen zal moeten toekennen.
Maar om dat af te dwingen in zo´n geval, zal je wel tot het EHvJ moeten gaan, want geen enkele belastingrechter zal je dat toekennen in Nederland, maar dat wisten we al.
De VBNGB ondersteunt thans twee KBB-proefprocedures waarbij men niet aan het 90% kriterium voldoet en in het woonland geen belasting betaalt en slechts voor een klein gedeelte gebruik kan maken van de fiscale voordelen van het woonland. Het gaat daarbij in feite om de uitleg van art. 7.8 lid 8 van de WetIB2001.
De eis is in die zaken niet gesteld dat deze middels vragen aan het EHvJ worden voorgelegd, maar dat Nederland als (enige) herkomstland van het inkomen de belastingvoordelen toekent onder de KBB regeling. Prejudiciële vragen aan het EHvJ zijn namelijk niet nodig om de zaak te beslissen, zo is de mening van de VBNGB. De jurisprudentie van het EHvJ lijkt duidelijk genoeg. Wat niet betekent dat die vragen er niet zouden kunnen komen. Maar dat is dan op initiatief van de rechter (Rechtbank Breda).Overigens kan een belastingplichtige niet tot aan het EHvJ gaan: de rechter kan daartoe slechts beslissen of de EC kan dat middels een inbreukprocedure doen.
De EHvJ uitspraak waarin Duitsland gelijk kreeg met het stellen van het 90% percentage was het niet het arrest Schumacker, maar het arrest Gschwind.
Beste Henk Boret,
Dat de belastingdienst met 6 juristen komt opdraven, is nogal zielig en eigenlijk niet normaal.
Die mensen worden wel betaald door de belastingbetaler, maar geeft aan, dat of die juristen niet ter zake kundig zijn, of, en dat is aannemelijker, dat Snel en consorten wil blijven plukken van Nederlanders in het buitenland.
Mijn vader zei vroeger, je moet twee dingen geen problemen krijgen, met de politie en de belastingdienst, maar dat kan ik denk ik wel , anno 2019, naar het rijk der fabelen verwijzen.
Er zijn wat dingen veranderd in de tussentijd.
Dank aan Jan de Voogd dat ie het goeie arrest noemt, daar kunnen belanghebbenden wat mee.
Om het positief af te sluiten, compliment aan het CAK, zoals gemeld ben ik vorige week dinsdag ( 26 november gebeld) over mijn bezwaarschrift, vandaag gedateerd 26 november brief in de bus met als onderwerp einde bezwaarschriftprocedure en het geld op mijn rekening.
Geeft toch maar aan, dat als ze ergens van af willen, het wel snel kan, terwijl de procedure al 15 weken liep.
Wat ik nog mis bij de mededelingen is dat de Bund heeft aangekondigd dat per 1 januari aanstaande de uitbetalingen vanuit bedrijfspensioenfondsen een vrijgesteld bedrag wordt vastgesteld van € 160,- per maand welk bedrag niet wordt meegenomen in de berekening en vaststelling van de Krankenkasse premie. Dat is nogal wat. Daarmee komt de landenfactor (huidige) wel in een ander daglicht te staan. Opmerkelijk is dat wanneer ik mijn premie in Duitsland rechtstreeks zou betalen (berekend middels de reken tool van de Krankenkasse) ik aan een premie kom pp inclusief Wlz (Pflegeversicherung) van € 126,- per maand. Door de nieuwe wetgeving wordt dit aanzienlijk lager. De dames en heren van het CAK brengen deze € 126,- vervolgens in rekening aan mij voor € 341,-. Knap werk.
Vergelijking van de premie van Duitsland en de bijdrage aan CAK is in die zin moeilijk dat de Rentenversicherungsträger in Duitsland een deel van de ziektekostenpremie voor de Krankenversicherung betalen. Dat is dus een soort “werkgeverspremie” die op die manier niet geldt voor het AOW fonds en de Nederlandse pensioenfondsen. Daarnaast kent de Nederlandse bijdrage een sterkere mate van inkomensafhankelijkheid.
Het systeem in Duitsland kent geen nominale premie. De premie wordt procentueel berekend over het inkomen. Factoren zoals leeftijd en status bijv.”Ruhestand” worden meegenomen, derhalve is het niet zo omslachtig als in Nederland. Vanwege het feit dat de Krankenkasse zeer goed bij kas zitten heeft de “Bund” besloten tot het vrijgesteld bedrag bij het pensioeninkomen uit bedrijfspensioenen in te voeren. Bij het kosten vergelijk (gelijkheidsbeginsel) heb ik geen rekeningen gehouden met het hele toeslagentraject en heffingskortingen, ouderenkorting enz. enz. aangezien Duitsland dit niet kent aangezien het al voortvloeit uit de procentuele berekening. Feit blijft dat Grundsetzlich een persoon met de Duitse nationaliteit met een status zoals die van mij minder in rekening wordt gebracht dan het CAK (de Nederlandse overheid) dit aan mij doet. De € 126,- wordt op de afrekening opgevoerd naar € 341,-. Ik zal de berkening nog een keer maken rekening houdend met het vrijgesteld bedrag. Voor wat betreft de reserves van de Nederlandse zorgverzekeraars klotst het geld eveneens over de plinten en toch maar iedere keer de premie opvoeren. De geldstroom (follow the money) van beurs naar bed of pillendraaiers is al decennia niet meer in beeld. Een pil (merk) in Zuid Europa ligt op 30% van die in Nederland. Het apothekers gilde is al jaren doende paralel import uit zuidelijke landen te doen en tegen hogere prijzen in Nederland te verkopen.
Het lijkt me meer een verdelingskwestie. Als de kosten van het Duitse stelsel ongeveer 85% van de kosten van het Nederlandse stelsel zijn en de premie voor een vergelijkbare gepensioneerd Krankenversicherte in Duitsland beduidend veel lager is dan wat de gemiddelde CAK-verdragsgerechtigde aan Nederland voor hetzelfde stelsel (gegeven de woonlandfactor) betaalt, is het aannemelijk dat niet alle Duitse kosten uitgedrukt worden in die premie. Dat kan zijn doordat Rententräger of de werkgevers een ander deel van de premie betalen, door aanvullingen vanuit de schatkist, of door hoge Duitse eigen risico’s of bijdragen (dat laatste is meen ik in Duitsland niet het geval).
Hoge medicijnprijzen in Nederland werken niet per se door in een hogere CAK-bijdrage. Het gaat erom of die medicijnprijzen in Duitsland hoog zijn: dat werkt wel door.
Dat snap ik niet helemaal, in Duitsland betaal je als gepensioneerde verzekerde 18,75%, tweemaal 7,85% Krankenkasse ( 1 maal direct aan de Krankenkasse en de andere wordt van de Rente afgetrokken en 3,05% Pflegeversicherung.
Ik zou via Duitsland duurder uit zijn dan nu via het CAK.