Een sympathisant van de VBNGB in Frankrijk bracht het volgende arrest van de NL Hoge Raad onder onze aandacht. Het onderstaande bericht geeft kort aan waar het om gaat. Wij hebben naar aanleiding van deze uitspraak van de Hoge Raad een uitvoerige kennispagina in het Algemene dossier Belastingen toegevoegd over de Conserverende aanslag. Uw opmerkingen of ervaringen met het onderwerp kunt u op die pagina in het reactieveld er onder kwijt.
De Hoge Raad oordeelt dat het in de heffing betrekken van de pensioen- en lijfrenteaanspraak niet in strijd komt met de goede verdragstrouw. Wel moet er compartimentering plaatsvinden.
Belanghebbende, X, houdt de aandelen in A bv. A bv houdt de aandelen in B bv. In 1997 heeft X zijn onderneming in de bv-structuur ingebracht. Hij heeft daarbij een gerichte lijfrente bedongen. Verder heeft X een pensioen bij A bv bedongen. Eind 2014 emigreert X naar Frankrijk. De inspecteur legt daarom een conserverende aanslag op aan X voor de pensioenaanspraken en de lijfrenteaanspraken. In geschil is of het opleggen van de conserverende aanslag in strijd is met Belastingverdrag Nederland-Frankrijk. Rechtbank Zeeland-West-Brabant stelt prejudiciële vragen aan de Hoge Raad. Naar aanleiding van een uitgebreide analyse van de jurisprudentie van de Hoge Raad op het vlak van de belastingheffing over pensioen- en lijfrenteaanspraken bij emigratie (strijdigheid met verdragstrouw), en de reparatiewetgeving op dat gebied, stelt de rechtbank vast dat in de literatuur vraagtekens worden gezet bij deze reparatiewetgeving. Ook is er volgens de rechtbank een praktisch belang.
De Hoge Raad oordeelt dat het in de heffing betrekken van de pensioen- en lijfrenteaanspraak, via een conserverende aanslag, niet in strijd komt met de goede trouw die in acht moet worden genomen bij de uitlegging en toepassing van het Belastingverdrag Nederland-Frankrijk. Volgens de Hoge Raad is er namelijk sprake van het terugnemen van een voorwaardelijk verleende aftrek. De Hoge Raad merkt daarbij wel op dat compartimentering moet plaatsvinden. Voor de lijfrenteaanspraak geldt dit namelijk alleen voor zover de uitgaven zijn gedaan in de periode van 1 januari 1992 tot 1 januari 2001 of in de periode na 15 juli 2009. Dit in verband met de inwerkingtreding van de Wet Brede Herwaardering per 1 januari 1992, de inwerkingtreding van de Wet IB 2001 per 1 januari 2001 en de inwerkingtreding van art. 3.136 lid 2 Wet IB 2001 per 16 juli 2009. Voor de pensioenaanspraak geldt het alleen voor aanspraken en bijdragen die op grond van art. 3.81 Wet IB 2001 niet tot het loon zijn gerekend in de periode na de inwerkingtreding van art. 3.136 lid 3 Wet IB 2001 op 16 juli 2009.
Bron: taxlive.nl, 17 juli 2017
De uitspraak is gedaan in de situatie van een emigratie naar Frankrijk, maar kan ook van toepassing zijn bij emigratie naar een ander land waarmee Nederland een belastingverdrag heeft. Dat hangt van de inhoud van het verdrag af.
De uitspraak is een behoorlijke streep door de rekening van de Belastingdienst. De vraag is of er – net als in 2009 – reparatiewetgeving komt.
Commentaar van een VBNGB-sympathisant in Frankrijk:
Overigens valt hierbij nog op te merken dat in het geval van Frankrijk/Nederland Nederland er (nog) niet in is geslaagd deze bronstaatheffing op bedrijfspensioenen er door heen te drukken.
En verder valt op te merken dat Frankrijk na de reparatiewetgeving naar aanleiding van het arrest Ruyter nu ook CSG/CRDS (sociale lasten) mag heffen op lijfrentes van Nederlandse origine.
Wat de laatste zin betreft valt te betwijfelen of die Franse reparatiewetgeving, ingegaan 1.1.2016, deugdelijk is en aan zijn doel beantwoordt. Frankrijk had tot doel na het arrest De Ruyter de bestemming van CSG en CRDS over vermogensinkomsten zodanig te wijzigen dat deze buiten de sfeer van de sociale zekerheid en Vo883/2004 valt. Mijns inziens is dat niet gelukt. Ik raad dan ook iedere verdragsgerechtigde die ZVW verzekerd is of ten laste van het CAK komt bezwaar te blijven maken tegen deze heffingen. In een column zal ik de argumentatie verder uiteen zetten.
Een kleine reactie op de kanttekening van Jan. Hij heeft daar vast en zeker een punt. Maar elke medaille heeft een keerzijde.
Ten eerste. Een kernpunt in het hele programma van President Macron is het terugbrengen van het tekort op de begroting van de securite sociale. Een concessie op de CSG voor EU immigranten staat daar lijnrecht tegenover. En niet alleen zou dat de Franse Staat miljoenen kosten. Maar als ze dit zouden toestaan moeten ze het ook toestaan aan alle Fransen die in het buitenland wonen en die niet voor rekening van Frankrijk verzekerd zijn voor hun ziektekosten. En dan praat je over miljarden. Dus dat gaat niet gebeuren. In het onwaarschijnlijke geval dat iemand dat uiteindelijk zou winnen bij het EHvJ zal mijns inziens Frankrijk reparatiewetgeving II invoeren.
Als eerste stap in het terugbrengen van het tekort voert Macron per 1/1/2018 een flinke verhoging in van de CSG voor gepensioneerden. Hij beweert dat hij die mensen gaat compenseren door de taxe habitation voor mindere inkomens af te schaffen. Maar dat gaat hij dan doen – zegt hij – in 2022. En in 2022 zit zijn Presidentschap er op dus dat gaat dan zeker niet door….. En dan mag de nieuwe President het uitzoeken.
Maar hoe dat allemaal ook zij – Frankrijk gaat niet toestaan dat de eigen bevolking flink moet dokken terwijl de immigranten de dans zouden ontspringen. Want dan moeten de Fransen zelf nog meer dokken en dat is gewoon politiek niet te verkopen. Dat is dus mijn mening (voor wat het waard is).
Ten tweede – en hier wringt de schoen. Engelse websites melden reeds dat als gevolg van de reparatiewetgeving de fiscus nu ook CSG heft op vervangend inkomen = pensioenen en uitkeringen. Die waren voorheen vrijgesteld op grond van een uitspraak uit 2001 vanhet EHvJ die Frankrijk altijd heeft gerespecteerd en nooit aangevochten. Ik persoonlijk wacht nog op mijn aanslag. Ik heb op grond van dat oude arrest vrijstelling geclaimd van de CSG/CRDS. Mijn aanslag is erg laat – ik heb die altijd begin augustus reeds.
Ik vrees dus dat ik wellicht nu net als de Engelsen aangeslagen zal worden voor de CSG over mijn UK en Nederlandse pensioen. Begrijp mij goed – ieder moet doen en laten wat hij/zij moet doen en laten.
Maar ik denk dat de hele nasleep van het arrest de Ruyter en de reparatiewetgeving weleens zou kunnen betekenen dat alle gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden die nu vrijgesteld zijn nu ook CSG moeten gaan betalen over hun pensioenen en uitkeringen. Tenzij natuurlijk de ene inspecteur weer iets anders doet of interpreteert dan de andere. Ik zal dat spoedig weten want bij mijn aangifte heb ik heel duidelijk gemaakt dat ik vrijstelling vraag voor mijn pensioenen en niet op grond van het arrest de Ruyter maar op grond van het arrest uit 2001. Maar als het is zoals ik denk gaat dit alle gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden een klauw geld kosten.
Ahwel – you win a few and you loose a few zullen we maar denken.