“Gelijke behandeling van EU-burgers geldt niet voor gepensioneerden. Ze kunnen bruto hetzelfde pensioen krijgen, maar netto kan het verschil honderden euro’s zijn. Oorzaak: verschillende belastingregimes in de EU.
Nog nooit had de gepensioneerde grenswerker Jan Gielen er last van gehad dat hij in Nederland werkte en sinds 1993 in België woont. Tot net voor kerst. Toen viel er een brief van de Nederlandse belastingdienst op de mat van zijn huis in grensgemeente Hamont-Achel. Vanaf 1 januari 2018 zou hij geen vrijstelling meer krijgen van Nederlandse loonheffing over zijn bedrijfspensioen, las de voormalige psycholoog. Hij moest daardoor aan beide landen belasting over zijn pensioen gaan betalen. ‘Het kost mij elke maand ruim 1.100 euro.’
Lees verder in:”De Volkskrant, 23 april 2018
Opmerking vanuit de VBNGB
Vanuit de VBNGB zijn twijfels of juist is wat over Zweden gezegd wordt. Volgens ons is daar de zorgbijdrage aan CAK aftrekbaar, maar geldt niet het ooit toegepaste Deense model waarbij die zorgbijdrage via de Zweedse belastingen wordt teruggegeven. In Zweden is dankzij de inzet van Henk Achterberg de zorgbijdrage, die aan het CAK wordt betaald, aftrekbaar van het te belasten inkomen voor de Zweedse inkomstenbelasting. Op die manier krijg je dus gemiddeld zo’n 35% van je betaalde borgbijdrage terug, mits je voldoende belasting in Zweden betaalt. Betaalde zorgbijdragen worden echter niet zoals, naar wij begrijpen in Denemarken, integraal in mindering gebracht op de te betalen loon en inkomstenbelasting.
Grensarbeiders zijn stille slachtoffers van complexe fiscale regeldruk
Dat was de titel van een opiniestuk van Leo Stevens in het Financieel Dagblad van 4 september 2017, waarnaar bovenstaand verwezen wordt. De fiscale regeldruk waarmee grensarbeiders worden opgezadeld, is onthutsend. Zeker als daaronder ook de regels van sociale verzekeringen en pensioen worden begrepen. Voor iedereen zijn die lastig, maar grensarbeiders lijden extra onder de systeemverschillen tussen het woon- en werkland. Verschillen in heffingsprincipes en heffingsbevoegdheden tussen landen maken het grensarbeiders extra moeilijk.
Het rapport is ook op deze site besproken door Jan de Voogd in een recente column, althans wat betreft de problemen van de niet-actieve mobiele burger. Lees verder in: Financieel Dagblad, 4 september 2017
Gepensioneerde Nederlander in België met Belgisch- en Nederlands staatspensioen:
Jaarlijks 5 aangiften met minimaal 4 verschillende fiscale regimes en 2 sociale regimes:
1. PB & PBgem. over Be. pensioen & AOW-deel (PB=Personenbelasting België)
2. IB over NL pensioen, vrijstelling IB/NL over AOW
3. PBgem. over NL-pensioen + PB & PBgem over AOW met progressievoorbehoud over NL pensioen & AOW (PBgem. = Belgische gemeentebelastingen)
4. NL aangifte Wereldinkomen over alle NL & Be.inkomsten
5. NL aangifte Wereldinkomen over alle AOW-en.
Opm. :
1. Geen enkele aftrekpost over NL-pensioen (geen gekwalificeerde BLB)
2. eigenlijk dubbele gemeentebelastingen
Sociale premies: RIZIV in België (3,55%) en hoge ZVW-premies en WLZ BIJDRAGEN (geen WLZ verzekering in NL en geen zorgverzekering in Be.!)) in NL.
Eigenlijk dubbel aangezien RIZIV tekort (vanwege lage inhoudingen= altijd tekort) aangevuld wordt met Belgische belasting.
Als je niet de juiste ingewikkelde fiscale- en sociale regelgeving machtig bent kost je dat duizenden € / jaar.
Gemakkelijker kunnen we het niet maken, maar ook niet leuker!
Vriendelijke groet!
Ik vraag me bezorgd af wat straks voor mij de situatie in Duitsland gast worden mrt betrekking tot belasting en zorg/langdurige zorg. Qua belasting moet ik belasting aangifte doen en betalen in Nederland omdat mijn totale pensioeninkomen boven een drempel zit van ongeveer 22.000€. Toch moet ik in Duitsland ook aangifte doen (schijnt het)maar met verwijzig naar mijn gedane Nederlandse aangifte en daar verschuldigde bedrag. Mijn vrouw betaalt alleen in Nederland omdat ze aleen maar AOW heeft. Dat zorgverhaal met die omrekenfactor van ongeveer 0,84 lijkt voordelig maar is het niet gezien het feit wat er voor daar officieel gevestigde/ geregistreerde Nederlanders allemaal in langdurige zorg niet gedekt is.
Zo word je gedwongen een officieel domicilie in Nederland aan te houden. Desnoods ergens op een zolderkamer vier hoog achter.
Langdurige zorg is (ook voor mij in België) niet gedekt buiten Nederland, wel WLZ BIJDRAGEN betalen (voor mij ca. 1000€:jaar), geen WLZ-PREMIE! Als je premie betaalt ben je verzekerd en dat zijn we in het buitenland niet, want we betalen bijdragen, geen premie! Ik mag in België geen verzekering langdurige zorg afsluiten (50€/jaar, officiele afwijzing gehad)), omdat ik al in Nederland betaal! Zowel België als Nederland zeggen: als je langdurige zorg nodig hebt en van de ‘WLZ-verzekering’ wil genieten ga/kom je maar terug naar Nederland. Dus: officieel adres nemen in Nederland desnoods in een winkelstraat boven een winkel. Veel leegstand!
Een verdragsgerechtigde wonende in België die de zorgbijdrage aan CAK betaalt heeft toegang tot de WLZ voorzieningen in Nederland (in de meeste gevallen zonder wachttijd van het BLZ, namelijk als men voldoende lang verdragsgerechtigd en/of wettelijk zk-verzekerd was in België en/of elders in EU of verdragslanden). Ook tot de wettelijke voorzieningen (slechts: verstrekkingen) voor langdurige zorg in België heeft men dan overigens toegang. Maar de vraag is of die er zijn: dat staat in de Belgische wetgeving voor langdurige zorg.
Verhuizing naar Nederland is niet nodig voor toegang tot WLZ-voorzieningen in Nederland. Officiële verhuizing naar Nederland op grond van de wet kan (en zal vaak) wel het gevolg zijn van bijvoorbeeld opname in een verpleeghuis in Nederland.
@Plate
Wie als gepensioneerde verdragsgerechtigde in Duitsland woont zal vaak aangifte i.b. moeten doen voor Nederland (tenzij er geen inkomstenbelasting zou hoeven worden betaald aan Nederland – geldt vooral bij lage inkomens- en er niets via loonheffing is ingehouden). Tevens zal men als inwoner van Duitsland bij de Duitse belastingdienst vaak aangifte moeten doen, en wel omdat men in Duitsland woont en inkomen geniet.
Men heeft recht op de wettelijke woonlandzorg van Duitsland, inclusief langdurige zorg (Pflegegeld, althans voor zo ver dat een verstrekking is). Men heeft dan ook toegang tot de wettelijke ZVW- en WLZ-zorg in Nederland. Men heeft geen recht op Duitse wettelijke uitkeringen (zoals Pflegegeld in de vorm van een uitkering).