Gastenboek
Dit gastenboek is bedoeld voor bijdragen en opmerkingen van bezoekers van onze site (leden en niet-leden). Vermeld altijd uw e-mail adres zodat wij eventueel contact met u kunnen opnemen. Met vermelding van uw e-mail adres kunnen anderen u óók bereiken. Mocht u een bericht achterlaten en nog geen lid van de VBNGB zijn dan nodigen wij u uit om lid te worden. Daar wordt de Vereniging sterker door.
Ons gastenboek wordt gemodereerd. Dat betekent dat uw bericht niet meteen verschijnt; het moet eerst worden vrijgegeven. Het gebruik van aliassen wordt niet toegestaan. Bedenk bij het schrijven dat iedere bezoeker van de site uw stuk kan lezen!
194 berichten.
Onderstaand bericht hebben wij ontvangen van Riet van Dongen op 29-01-2019 en qua vorm aangepast, zodat het beter leesbaar is.
De Zorgverzekeringswet deugt niet, dus doe ik er niet aan mee!
Jordi Zwarts van de Bond voor Overheidszaken weigert al twaalf jaar om mee te doen aan het zorgstelsel. De Zorgverzekeringswet deugt niet, stelt hij, want de overheid mag een burger niet dwingen tot een contract met een zorgverzekeraar. Toen Zwarts zich begin dit jaar voor de rechter moest verdedigen tegenover verzekeraar VGZ, stelde de rechter hem in het gelijk. Wat betekent dat?
Geschreven door Eelke van Ark.
Deze journaliste is gespecialiseerd op alles wat het zorgstelsel betreft en dit stuk is gepubliceerd in "Follow the Money".
Wil je meer lezen hierover; dan kunt je contact opnemen met Riet van Dongen, mailadres ribedon@msn.com.
De Zorgverzekeringswet deugt niet, dus doe ik er niet aan mee!
Jordi Zwarts van de Bond voor Overheidszaken weigert al twaalf jaar om mee te doen aan het zorgstelsel. De Zorgverzekeringswet deugt niet, stelt hij, want de overheid mag een burger niet dwingen tot een contract met een zorgverzekeraar. Toen Zwarts zich begin dit jaar voor de rechter moest verdedigen tegenover verzekeraar VGZ, stelde de rechter hem in het gelijk. Wat betekent dat?
Geschreven door Eelke van Ark.
Deze journaliste is gespecialiseerd op alles wat het zorgstelsel betreft en dit stuk is gepubliceerd in "Follow the Money".
Wil je meer lezen hierover; dan kunt je contact opnemen met Riet van Dongen, mailadres ribedon@msn.com.
Correctie typo in mijn bericht van 11:16 uur: resterende maanden 2005 moet uiteraard 2004
https://elpais.com/sociedad/2019/01/28/actualidad/1548704969_178978.html
Na de belasting, de gezondheidszorg.
Bovenstaande link is naar een artikel in ElPaís van vandaag. Ik weet niet of het ook in de Engelstalige editie terecht zal komen.
Het gaat over het omhoog schieten van de prive ziektekostenverzekering in Spanje, vooral na de drastische kortingen in de publieke zorg zo rond 2012. Eén op de 4 Spanjaarden heeft zo'n verzekering, hetzij gewoon prive (eventueel via een kadootje van de familie) of via de werkgever (de werkgever krijgt hiervoor 100% belastingaftrek). Ambtenaren mogen kiezen en kiezen voor het merendeel een particuliere verzekering ook wel Mutua genoemd.
Mensen kiezen vooral voor een (complementaire) prive ziektekostenverzekering om wachtlijsten voorbij te springen.
Mijn ervaring gedurende de bijna 13 jaar dat ik permanent woonachtig was in Spanje is dat er heen- en weer gesprongen wordt tussen de twee systemen. Artsen werken zowel in de publieke sector als in de prive sector.
Omdat een recept uitgeschreven door een arts in de prive sector niet vergoed wordt onder de polisvoorwaarden van een particuliere verzekering (tenzij je in het ziekenhuis ligt, dan worden de medicijnen wel vergoed), schrijft de arts hem vervolgens voor met zijn "publieke pet" op, zodat het medicijn wel vergoed wordt (eventueel met "co-pago").
Ik heb dit zelf ook meegemaakt voor de behandeling van actinische keratose (kijk uit voor de zon mensen, vooral in de winter als je even vergeet je in te smeren en vervolgens een uur staat te leuteren met de buurman in de volle zon 😊). Ik bezocht de dermatoloog bij de prive kliniek, die mij vervolgens Picato (ook hier, kijk uit voor allergische reacties die erger zijn dan de aandoening😢) voorschreef.
Dit is een vrij prijzig medicijn (viel eigenlijk wel mee). Hij adviseerde me dan ook met zijn recept naar een dermatoloog van de publieke gezondheidszorg te gaan om hem te vragen hetzelfde recept op een ander papiertje uit te schrijven, zodat ik minder geld kwijt zou zijn. Dat zou een fluitje van een cent zijn, iets wat hij altijd deed.
Goed, ik naar het centro ambulatorio (ik was tenslotte ook "verdragsgerechtigd" en dat ben je niet voor niks), maar dat fluitje van een cent bleek anders uit te werken.
De afspraak kon ik maken over een maand of 3. Na mijn uitleg over wat de dermatoloog mij verteld had, keek de afspraken mevrouw mij niet al te vriendelijk aan. Je zag haar denken: weer zo'n welgestelde EU-gepensioneerde die ons publieke systeem komt uithollen.
Nu had ik al een knappe aanvaring gehad in 2013 met enkele afspraken dames toen ik mij als kersverse 65-jarige kwam aanmelden voor het aan mij via Nederland opgelegde publieke systeem. Einde van het liedje is dat ik de dame vriendelijk gedag heb gezegd, naar de apotheek aan de overkant ben gegaan en zelf heb betaald voor het vermaledijde medicijn. Welgesteld heeft vele voordelen.
Na de belasting, de gezondheidszorg.
Bovenstaande link is naar een artikel in ElPaís van vandaag. Ik weet niet of het ook in de Engelstalige editie terecht zal komen.
Het gaat over het omhoog schieten van de prive ziektekostenverzekering in Spanje, vooral na de drastische kortingen in de publieke zorg zo rond 2012. Eén op de 4 Spanjaarden heeft zo'n verzekering, hetzij gewoon prive (eventueel via een kadootje van de familie) of via de werkgever (de werkgever krijgt hiervoor 100% belastingaftrek). Ambtenaren mogen kiezen en kiezen voor het merendeel een particuliere verzekering ook wel Mutua genoemd.
Mensen kiezen vooral voor een (complementaire) prive ziektekostenverzekering om wachtlijsten voorbij te springen.
Mijn ervaring gedurende de bijna 13 jaar dat ik permanent woonachtig was in Spanje is dat er heen- en weer gesprongen wordt tussen de twee systemen. Artsen werken zowel in de publieke sector als in de prive sector.
Omdat een recept uitgeschreven door een arts in de prive sector niet vergoed wordt onder de polisvoorwaarden van een particuliere verzekering (tenzij je in het ziekenhuis ligt, dan worden de medicijnen wel vergoed), schrijft de arts hem vervolgens voor met zijn "publieke pet" op, zodat het medicijn wel vergoed wordt (eventueel met "co-pago").
Ik heb dit zelf ook meegemaakt voor de behandeling van actinische keratose (kijk uit voor de zon mensen, vooral in de winter als je even vergeet je in te smeren en vervolgens een uur staat te leuteren met de buurman in de volle zon 😊). Ik bezocht de dermatoloog bij de prive kliniek, die mij vervolgens Picato (ook hier, kijk uit voor allergische reacties die erger zijn dan de aandoening😢) voorschreef.
Dit is een vrij prijzig medicijn (viel eigenlijk wel mee). Hij adviseerde me dan ook met zijn recept naar een dermatoloog van de publieke gezondheidszorg te gaan om hem te vragen hetzelfde recept op een ander papiertje uit te schrijven, zodat ik minder geld kwijt zou zijn. Dat zou een fluitje van een cent zijn, iets wat hij altijd deed.
Goed, ik naar het centro ambulatorio (ik was tenslotte ook "verdragsgerechtigd" en dat ben je niet voor niks), maar dat fluitje van een cent bleek anders uit te werken.
De afspraak kon ik maken over een maand of 3. Na mijn uitleg over wat de dermatoloog mij verteld had, keek de afspraken mevrouw mij niet al te vriendelijk aan. Je zag haar denken: weer zo'n welgestelde EU-gepensioneerde die ons publieke systeem komt uithollen.
Nu had ik al een knappe aanvaring gehad in 2013 met enkele afspraken dames toen ik mij als kersverse 65-jarige kwam aanmelden voor het aan mij via Nederland opgelegde publieke systeem. Einde van het liedje is dat ik de dame vriendelijk gedag heb gezegd, naar de apotheek aan de overkant ben gegaan en zelf heb betaald voor het vermaledijde medicijn. Welgesteld heeft vele voordelen.
Re dubbele belastingheffing.
Sant Feliu de Guíxols is op steenworp afstand van Calonge. Ik kan Lluís Martín aanbevelen als assessor físcal. Naam en adres:
Placa Vuit-Dos SL, Travessera de Jaume Gras 22 2hoog, 17220 Sant Feliu de Guíxols, tel 972327474. @lluismartinassessors@yahoo.es
Hij spreekt een klein beetje Engels, heeft veel Nederlandse clienten.
Wij hebben nooit problemen ondervonden met de belasting zowel in Nederland als in Spanje bij onze emigratie. Let wel de 183 dagen voorwaarde was niet van toepassing. Wij emigreerden per mei 2004. In Nederland deed PCW de exit opgave tot en met mei 2004 en in 2005 declareerden we in Spanje (met assessor Lluís Martín voor de resterende maanden over 2005.
Sant Feliu de Guíxols is op steenworp afstand van Calonge. Ik kan Lluís Martín aanbevelen als assessor físcal. Naam en adres:
Placa Vuit-Dos SL, Travessera de Jaume Gras 22 2hoog, 17220 Sant Feliu de Guíxols, tel 972327474. @lluismartinassessors@yahoo.es
Hij spreekt een klein beetje Engels, heeft veel Nederlandse clienten.
Wij hebben nooit problemen ondervonden met de belasting zowel in Nederland als in Spanje bij onze emigratie. Let wel de 183 dagen voorwaarde was niet van toepassing. Wij emigreerden per mei 2004. In Nederland deed PCW de exit opgave tot en met mei 2004 en in 2005 declareerden we in Spanje (met assessor Lluís Martín voor de resterende maanden over 2005.
Dank Cees, Ed, voor de snelle reactie.
Ik heb niet zo zeer behoefte aan nog een fiscalist, ben voorzien, maar het gaat mij er om of er leden/lezers zijn die een soortgeval hebben meegemaakt en mij kunnen informeren hoe dit is aangepakt. Of wel, iemand die ook zijn pensioen, eenmaal in het jaar naar Spanje verhuisd, zowel in NL als in ES belast zag. Jurisprudentie is mij welkom, dan wel uitspraken van een rechtbank in NL of ES hierover. BVD!
Ik heb niet zo zeer behoefte aan nog een fiscalist, ben voorzien, maar het gaat mij er om of er leden/lezers zijn die een soortgeval hebben meegemaakt en mij kunnen informeren hoe dit is aangepakt. Of wel, iemand die ook zijn pensioen, eenmaal in het jaar naar Spanje verhuisd, zowel in NL als in ES belast zag. Jurisprudentie is mij welkom, dan wel uitspraken van een rechtbank in NL of ES hierover. BVD!
Sinds 31 maart 2017 ben ik geëmigreerd naar Spanje. Ik zit inmiddels in een spagaat vwb de dubbele heffing van loonbelasting over de ontvangen pensioenen uit NL en ES gedurende dat jaar.
Nederland claimt dat er geen sprake is van een 183 dagen regeling, dus stelt de fiscus dat de ontvangen pensioenen uit NL en Spanje gedurende de 3 maanden dat ik nog in NL woonde, daar nog belast moeten worden.
Spanje claimt echter dat onder "residente" wel degelijk de 183 dagen regeling geldt, staat expliciet zo in hun 2017 IB-wetgeving en dat dus mijn wereldinkomen, w.o. die pensioenen, in Spanje belast mogen worden en ook inmiddels via mijn Renta zijn gedaan.
Ik betaal dus dubbel.
Ik zou graag in contact komen met andere gepensioneerden die een soortgelijke situatie hebben beleefd of beleven (dus in het jaar verhuisd zijn), want ik zal bepaalde stappen en/of argumenten moeten gebruiken om deze dubbele belasting te kunnen herstellen.
Wie kan mij daarbij helpen?
Nederland claimt dat er geen sprake is van een 183 dagen regeling, dus stelt de fiscus dat de ontvangen pensioenen uit NL en Spanje gedurende de 3 maanden dat ik nog in NL woonde, daar nog belast moeten worden.
Spanje claimt echter dat onder "residente" wel degelijk de 183 dagen regeling geldt, staat expliciet zo in hun 2017 IB-wetgeving en dat dus mijn wereldinkomen, w.o. die pensioenen, in Spanje belast mogen worden en ook inmiddels via mijn Renta zijn gedaan.
Ik betaal dus dubbel.
Ik zou graag in contact komen met andere gepensioneerden die een soortgelijke situatie hebben beleefd of beleven (dus in het jaar verhuisd zijn), want ik zal bepaalde stappen en/of argumenten moeten gebruiken om deze dubbele belasting te kunnen herstellen.
Wie kan mij daarbij helpen?
Beheerdersantwoord van: Ed Roosen
Geachte mevrouw/heer Levenbach,
Naar aanleiding van uw bericht op onze website, hierbij onze reactie.
Er is een belastingverdrag ter voorkoming van dubbele betalingen van IB dus een van beide partijen, NL of Spanje, heeft een onjuiste interpretatie daarvan toegepast.
Ik stel voor contact op te nemen met Hector Bominaar van Dextra fiscale adviseurs; hij is tweetaling NL en ES. Het kantoor heeft ook een fiscale jurist die eventueel desgewenst stappen kan ondernemen (www.dextra.tax)
Mocht dat niet lukken, laat het me even weten dan kan ik nog naar iemand anders verwijzen maar ik denk dat deze oplossing de beste is.
Met vriendelijke groet,
Cees H. van der Wiel
cvdwiel@gmail.com
Naar aanleiding van uw bericht op onze website, hierbij onze reactie.
Er is een belastingverdrag ter voorkoming van dubbele betalingen van IB dus een van beide partijen, NL of Spanje, heeft een onjuiste interpretatie daarvan toegepast.
Ik stel voor contact op te nemen met Hector Bominaar van Dextra fiscale adviseurs; hij is tweetaling NL en ES. Het kantoor heeft ook een fiscale jurist die eventueel desgewenst stappen kan ondernemen (www.dextra.tax)
Mocht dat niet lukken, laat het me even weten dan kan ik nog naar iemand anders verwijzen maar ik denk dat deze oplossing de beste is.
Met vriendelijke groet,
Cees H. van der Wiel
cvdwiel@gmail.com
https://www.economist.com/europe/2019/01/26/why-dutch-hospitals-are-so-good-at-beating-superbugs?frsc=dg%7Ce
Misschien overvoer ik de lezer de afgelopen dagen, maar handenwassen is ook een Europees gebeuren.
Misschien overvoer ik de lezer de afgelopen dagen, maar handenwassen is ook een Europees gebeuren.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/01/25/paspoort-d66-wil-dubbele-nationaliteit-toelaten-vanwege-brexit-a3651814
Uit de NRC van vandaag. Nederland is huiverig voor die dubbele nationaliteit. Het zou de integratie niet bevorderen. Mijn twee kinderen konden bij hun geboorte in Nederland alleen de Britse nationaliteit van hun vader krijgen. Geen enkel punt. Zij hadden met 6 maanden al een eigen Brits paspoort.
Ergens rond hun 18e (begin negentiger jaren) waren er nogal wat rellen rond vaders die hun in Nederland geboren kinderen meenamen naar b.v. Egypte als het even niet lekker liep in het huwelijk met de Nederlandse partner. Er is toen een versoepeling in de wet gekomen. Mijn kinderen kwamen vanwege hun Nederlandse moeder in aanmerking voor de Nederlandse nationaliteit. Dat was werkelijk in een vloek en een zucht gebeurd. Binnen een week Nederlandse nationaliteit én paspoort.
Mijn man heeft zich nooit zo druk gemaakt om die Nederlandse nationaliteit aan te vragen (en daar hoeft hij zijn UK paspoort niet voor in te leveren, hoe graag de Nederlandse wetgevers dat ook zouden willen).
Uiteraard komt dat vraagstuk nu weer naar boven. Eerst maar weer even op de permanente verblijfsvergunning wachten.
Uit de NRC van vandaag. Nederland is huiverig voor die dubbele nationaliteit. Het zou de integratie niet bevorderen. Mijn twee kinderen konden bij hun geboorte in Nederland alleen de Britse nationaliteit van hun vader krijgen. Geen enkel punt. Zij hadden met 6 maanden al een eigen Brits paspoort.
Ergens rond hun 18e (begin negentiger jaren) waren er nogal wat rellen rond vaders die hun in Nederland geboren kinderen meenamen naar b.v. Egypte als het even niet lekker liep in het huwelijk met de Nederlandse partner. Er is toen een versoepeling in de wet gekomen. Mijn kinderen kwamen vanwege hun Nederlandse moeder in aanmerking voor de Nederlandse nationaliteit. Dat was werkelijk in een vloek en een zucht gebeurd. Binnen een week Nederlandse nationaliteit én paspoort.
Mijn man heeft zich nooit zo druk gemaakt om die Nederlandse nationaliteit aan te vragen (en daar hoeft hij zijn UK paspoort niet voor in te leveren, hoe graag de Nederlandse wetgevers dat ook zouden willen).
Uiteraard komt dat vraagstuk nu weer naar boven. Eerst maar weer even op de permanente verblijfsvergunning wachten.
https://www.theguardian.com/commentisfree/2019/jan/22/brexit-sir-humphrey-appleby-yes-minister
Met House of Cards "live" dagelijks op de Amerikaanse nieuwszenders, is nu ook Sir Humphrey opgestaan uit zijn graf e/o urn.
Wij zijn, denk ik, allemaal op een leeftijd dat wij enkele zo niet alle afleveringen van "Yes, Minister" hebben gezien.
Enjoy!
Met House of Cards "live" dagelijks op de Amerikaanse nieuwszenders, is nu ook Sir Humphrey opgestaan uit zijn graf e/o urn.
Wij zijn, denk ik, allemaal op een leeftijd dat wij enkele zo niet alle afleveringen van "Yes, Minister" hebben gezien.
Enjoy!
@ Willeke,
Ja, zo kun je het stellen, en dat volgde ook al uit mijn bijdragen. Je zou kunnen toevoegen aan degenen die toegang hebben tot HCB op basis van verzekering: degenen die over een part. verzekering ( bijv. een wereldverzekering, afgesloten met een Spaanse of elders gevestigde verzekeraar) of een reisverzekering (vanuit Spanje afgesloten, maar ook elders) beschikken die krachtens de polisvoorwaarden toegang biedt. Veelal zullen reisverzekeringen het wonen in Spanje uitsluiten.
Daarnaast hebben misschien degenen die buiten Spanje wonen in de EU/EER/Zw. als verdragsgerechtigde onder bepaalde (medische) voorwaarden toegang tot HCB. Dat is echter onzeker (zie mijn vorige bericht over arrest Reinke).
Ja, zo kun je het stellen, en dat volgde ook al uit mijn bijdragen. Je zou kunnen toevoegen aan degenen die toegang hebben tot HCB op basis van verzekering: degenen die over een part. verzekering ( bijv. een wereldverzekering, afgesloten met een Spaanse of elders gevestigde verzekeraar) of een reisverzekering (vanuit Spanje afgesloten, maar ook elders) beschikken die krachtens de polisvoorwaarden toegang biedt. Veelal zullen reisverzekeringen het wonen in Spanje uitsluiten.
Daarnaast hebben misschien degenen die buiten Spanje wonen in de EU/EER/Zw. als verdragsgerechtigde onder bepaalde (medische) voorwaarden toegang tot HCB. Dat is echter onzeker (zie mijn vorige bericht over arrest Reinke).
Is het niet eenvoudiger om gewoon te stellen dat gepensioneerden met een Nederlands pensioen woonachtig in Spanje en dan met name in de Benidorm regio geen toegang hebben tot het als "Nederlandse" ziekenhuis te kwalificeren HCB in Benidorm, tenzij ze een Nederlandse zorgverzekering hebben (al dan niet als "spookburger"), of wellicht een particuliere zorgverzekering bij een Spaanse verzekeraar met wie HCB ook contracten heeft afgesloten, of een zak met geld (sec)?
Dat er in uitzonderlijke gevallen mogelijkheden voor verdragsgerechtigden in Spanje zouden zijn in een part. ziekenhuis, maar dan buiten Spanje, behandeld te worden is misschien af te leiden uit onderstaande zaak (Reinke) die in Duitsland aan de orde is geweest. Het ging hier om een gepensioneerde wonend buiten Duitsland die, vermoedelijk urgent, behandeld moest worden in Duitsland bij tijdelijk verblijf en in een staatsziekenhuis niet terecht kon. Omdat uiteindelijk de Duitse Krankenkasse voordat het EHvJ kon beslissen alsnog toestond de kosten van behandeling in het part. ziekenhuis, tegen een Duitse nationale bepaling in, toch te betalen verklaarde het EHvJ het verzoek van prejudiciële vragen niet meer ontvankelijk. Dat is terecht, maar wel jammer, omdat nu het EHvJ over de hoogte van de te vergoeden kosten (die in een part. ziekenhuis vaak hoger zullen zijn) evenmin heeft kunnen oordelen.
Let wel, het gaat dus om iemand die bij tijdelijk verblijf buiten zijn woonland dringend behandeling nodig heeft. Voor ZVW verzekerden die in Spanje aankloppen in een dergelijke situatie bij HCB is dat geen probleem omdat ze onder de ZVW die toegang (met vergoedingsrecht tot max. Nederlands wettelijk tarief, in samenhang met hun polisvoorwaarden van de verzekeraar ) al hebben. Voor gepensioneerde verdragsgerechtigden die buiten hun woonland in een part. ziekenhuis behandeld worden is het jammer dat het EHvJ niet anders kon doen dan niet-ontvankelijk verklaren, zowel wat betreft de toegang voor hen van particuliere ziekenhuizen als de hoogte van de toe te kennen vergoeding. Uit andere arresten is daar wel wat meer over te zeggen, zoals het arrest Stamatelaki en ook op basis van de Patientenrichtlijn. Maar dan betreft het nog steeds een situatie van grensoverschrijdende zorg, niet een situatie dat een (gepensioneerde) verdragsgerechtigde binnen zijn woonland in een part. ziekenhuis zich laat behandelen.
Ik citeer het verzoek van Reinke:
" Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Landessozialgericht Berlin-Brandenburg (Duitsland) op 18 juli 2008 - Christel Reinke / AOK Berlin
(Zaak C-336/08)
Procestaal: Duits
Verwijzende rechter
Landessozialgericht Berlin-Brandenburg
Partijen in het hoofdgeding
Verzoekende partij: Christel Reinke
Verwerende partij: AOK Berlin
Prejudiciële vragen
Omvat het recht op kostenvergoeding volgens artikel 34, leden 4 en 5 van verordening (EEG) nr. 574/72(1) ook de kosten die voor een spoedbehandeling van een pensioentrekker die krachtens artikel 31 van verordening nr. 1408/71 recht heeft op prestaties, zijn gemaakt in een particuliere kliniek in de verblijfplaats, wanneer het dienstdoende ziekenhuis de behandeling als verstrekking wegens overbelasting heeft geweigerd?
Kan de kostenvergoeding worden beperkt tot de vergoedingstarieven bedoeld in artikel 34, lid 4, van verordening (EEG) nr. 574/72, wanneer de betaling van verstrekkingen van ziekenhuizen door het bevoegde orgaan niet op basis van abstracte, algemene tarieven plaatsvindt, maar individueel, afzonderlijk bij overeenkomst is geregeld en de verstrekkingen bovendien naar nationaal recht ook niet zijn beperkt tot behandelingen in bepaalde ziekenhuizen?
Is een nationale bepaling volgens welke vergoeding van de kosten van behandeling in een particulier ziekenhuis in een andere lidstaat is uitgesloten, ook in geval van een spoedbehandeling, verenigbaar met de artikelen 49 EG, 50 EG en 18 EG? "
Let wel, het gaat dus om iemand die bij tijdelijk verblijf buiten zijn woonland dringend behandeling nodig heeft. Voor ZVW verzekerden die in Spanje aankloppen in een dergelijke situatie bij HCB is dat geen probleem omdat ze onder de ZVW die toegang (met vergoedingsrecht tot max. Nederlands wettelijk tarief, in samenhang met hun polisvoorwaarden van de verzekeraar ) al hebben. Voor gepensioneerde verdragsgerechtigden die buiten hun woonland in een part. ziekenhuis behandeld worden is het jammer dat het EHvJ niet anders kon doen dan niet-ontvankelijk verklaren, zowel wat betreft de toegang voor hen van particuliere ziekenhuizen als de hoogte van de toe te kennen vergoeding. Uit andere arresten is daar wel wat meer over te zeggen, zoals het arrest Stamatelaki en ook op basis van de Patientenrichtlijn. Maar dan betreft het nog steeds een situatie van grensoverschrijdende zorg, niet een situatie dat een (gepensioneerde) verdragsgerechtigde binnen zijn woonland in een part. ziekenhuis zich laat behandelen.
Ik citeer het verzoek van Reinke:
" Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Landessozialgericht Berlin-Brandenburg (Duitsland) op 18 juli 2008 - Christel Reinke / AOK Berlin
(Zaak C-336/08)
Procestaal: Duits
Verwijzende rechter
Landessozialgericht Berlin-Brandenburg
Partijen in het hoofdgeding
Verzoekende partij: Christel Reinke
Verwerende partij: AOK Berlin
Prejudiciële vragen
Omvat het recht op kostenvergoeding volgens artikel 34, leden 4 en 5 van verordening (EEG) nr. 574/72(1) ook de kosten die voor een spoedbehandeling van een pensioentrekker die krachtens artikel 31 van verordening nr. 1408/71 recht heeft op prestaties, zijn gemaakt in een particuliere kliniek in de verblijfplaats, wanneer het dienstdoende ziekenhuis de behandeling als verstrekking wegens overbelasting heeft geweigerd?
Kan de kostenvergoeding worden beperkt tot de vergoedingstarieven bedoeld in artikel 34, lid 4, van verordening (EEG) nr. 574/72, wanneer de betaling van verstrekkingen van ziekenhuizen door het bevoegde orgaan niet op basis van abstracte, algemene tarieven plaatsvindt, maar individueel, afzonderlijk bij overeenkomst is geregeld en de verstrekkingen bovendien naar nationaal recht ook niet zijn beperkt tot behandelingen in bepaalde ziekenhuizen?
Is een nationale bepaling volgens welke vergoeding van de kosten van behandeling in een particulier ziekenhuis in een andere lidstaat is uitgesloten, ook in geval van een spoedbehandeling, verenigbaar met de artikelen 49 EG, 50 EG en 18 EG? "
Wat een aardige discussie.
Hoewel ik nu al weer 2 jaar permanent in Nederland woon en in die tijd geen voet meer heb gezet op Spaanse bodem (geen spookburger dus), heb ik het hele Zvw vanaf, pakweg 2005 meegemaakt en was er aktief bij betrokken.
Ik wens iedereen die initiatieven ontplooit om een zelfde situatie te bereiken waarin de gepensioneerden op Nederlands grondgebied zich bevinden, succes toe.
Ik heb nu aan den lijve ervaren hoe plezierig en ongecompliceerd dat is. Datzelfde zal waarschijnlijk ook gelden voor Nederlandse gepensioneerden in het grensgebied met Belgie en Duitsland. Zij kunnen op vrij makkelijke wijze gebruik maken van de "pensioenlandzorg". Wat zorg betreft "best out of both worlds".
Wat HCB betreft, geen optie voor "CAK polishouders". Alleen een optie met een extra particuliere verzekering (ik noem het "extra" want hij is zeker niet aanvullend, zoals in Nederland een aanvullende dekking bovenop de basisverzekering bij dezelfde zorgverzekeraar), hetzij in Nederland (zeer prijzig) of in Spanje (moeizaam voor 65+-ers en zeker voor 70-+ers). Ik spreek uit ervaring: een particuliere zorgverzekering bij DKV naast de verplichte afdrage voor publieke zorg in Spanje, veelal voor de "cure" en zelden tot nooit voor de "care".
Zoals de steeds terugkerende discussie al aangeeft over deze bestaande situatie zal er een lange weg te gaan zijn.
Hoewel ik nu al weer 2 jaar permanent in Nederland woon en in die tijd geen voet meer heb gezet op Spaanse bodem (geen spookburger dus), heb ik het hele Zvw vanaf, pakweg 2005 meegemaakt en was er aktief bij betrokken.
Ik wens iedereen die initiatieven ontplooit om een zelfde situatie te bereiken waarin de gepensioneerden op Nederlands grondgebied zich bevinden, succes toe.
Ik heb nu aan den lijve ervaren hoe plezierig en ongecompliceerd dat is. Datzelfde zal waarschijnlijk ook gelden voor Nederlandse gepensioneerden in het grensgebied met Belgie en Duitsland. Zij kunnen op vrij makkelijke wijze gebruik maken van de "pensioenlandzorg". Wat zorg betreft "best out of both worlds".
Wat HCB betreft, geen optie voor "CAK polishouders". Alleen een optie met een extra particuliere verzekering (ik noem het "extra" want hij is zeker niet aanvullend, zoals in Nederland een aanvullende dekking bovenop de basisverzekering bij dezelfde zorgverzekeraar), hetzij in Nederland (zeer prijzig) of in Spanje (moeizaam voor 65+-ers en zeker voor 70-+ers). Ik spreek uit ervaring: een particuliere zorgverzekering bij DKV naast de verplichte afdrage voor publieke zorg in Spanje, veelal voor de "cure" en zelden tot nooit voor de "care".
Zoals de steeds terugkerende discussie al aangeeft over deze bestaande situatie zal er een lange weg te gaan zijn.
@Rudi, met betrekking tot Clinica Benidorm
Je suggestie dat verdragsgerechtigden wonend in Spanje toegang zouden moeten krijgen tot Clinica Benidorm is uiteraard zeer welkom, maar is in het verleden al eens door de VNGS (een van de voorlopers van de VBNGB) aan de orde gesteld bij het Ministerie van VWS. Dat is toen afgewezen, met als argument dat het niet in Vo883/2004, de Europese regelgeving dus, past. Het zou dus een Nederlands politiek besluit vereisen tot uitbreiding van het dekkingspakket in de door jou bedoelde zin (maar dan zal het natuurlijk soortgelijk in andere verdragslanden geregeld moeten worden). Dat kan of door opnemen van extra rechten in de ZVW (logischerwijs met hogere premie, denk ik) of door opnemen in een bijlage van Vo883/2004 (voor Nederland als bevoegde pensioenstaat). Het lijkt me inderdaad wenselijk dit op de lobby-agenda te houden. In theorie zou in het kader van de pensioenlandzorg een arts in Nederland (na onderzoek aldaar) zelfs een verdragsgerechtigde naar Clinica Benidorm kunnen doorsturen, gezien EHvJ jurisprudentie. Maar dat kan slechts onder de strenge medische voorwaarde dat slechts daar, dus niet in Nederland, een geschikte behandeling kan plaatsvinden. Aan zo'n voorwaarde zal niet snel voldaan zijn.
Het alternatief is dat verdragsgerechtigden in Spanje een aanvullende part. verzekering sluiten (en sommigen deden dat) die toegang verschaft tot Clinica Benidorm.
Zoals gezegd, de Patientenrichtlijn biedt in dezen ook geen soelaas, alleen al omdat Spanje het land van aansluiting is voor verdragsgerechtigden onder die Richtlijn (Spanje rekent namelijk voor gepensioneerde verdragsgerechtigden op vaste kosten af met de bevoegde pensioenstaat). In andere landen, die op werkelijke kosten afrekenen is Nederland voor de richtlijn de staat van aansluiting. Daar zou misschien een proefproces gevoerd kunnen worden om toegang te kunnen krijgen als verdragsgerechtigde tot een vergelijkbaar part. ziekenhuis in het woonland. Maar voorlopig is de uitleg van de richtlijn door de EC en diverse juristen dat dit niet zo veel kans van slagen maakt omdat het grensoverschrijdende aspect zou ontbreken: een verdragsgerechtigde die in zijn eigen woonland naar een part. ziekenhuis zou gaan brengt immers geen overschrijding van de landsgrens met zich.
Een laatste mogelijkheid is dat de Spaanse ziektekostenwetgeving veranderd wordt in die zin dat (tegen publiek tarief mag je dan aannemen) aan Spaans wettelijk verzekerden toegang verschaft wordt tot een part. kliniek als Clinica Benidorm. Van zo'n uitbreiding van het woonlandpakket zouden verdragsgerechtigden ook profiteren. Of de Spaanse regering, samen met de Clinica Benidorm, die weg op zouden willen gaan?
Je suggestie dat verdragsgerechtigden wonend in Spanje toegang zouden moeten krijgen tot Clinica Benidorm is uiteraard zeer welkom, maar is in het verleden al eens door de VNGS (een van de voorlopers van de VBNGB) aan de orde gesteld bij het Ministerie van VWS. Dat is toen afgewezen, met als argument dat het niet in Vo883/2004, de Europese regelgeving dus, past. Het zou dus een Nederlands politiek besluit vereisen tot uitbreiding van het dekkingspakket in de door jou bedoelde zin (maar dan zal het natuurlijk soortgelijk in andere verdragslanden geregeld moeten worden). Dat kan of door opnemen van extra rechten in de ZVW (logischerwijs met hogere premie, denk ik) of door opnemen in een bijlage van Vo883/2004 (voor Nederland als bevoegde pensioenstaat). Het lijkt me inderdaad wenselijk dit op de lobby-agenda te houden. In theorie zou in het kader van de pensioenlandzorg een arts in Nederland (na onderzoek aldaar) zelfs een verdragsgerechtigde naar Clinica Benidorm kunnen doorsturen, gezien EHvJ jurisprudentie. Maar dat kan slechts onder de strenge medische voorwaarde dat slechts daar, dus niet in Nederland, een geschikte behandeling kan plaatsvinden. Aan zo'n voorwaarde zal niet snel voldaan zijn.
Het alternatief is dat verdragsgerechtigden in Spanje een aanvullende part. verzekering sluiten (en sommigen deden dat) die toegang verschaft tot Clinica Benidorm.
Zoals gezegd, de Patientenrichtlijn biedt in dezen ook geen soelaas, alleen al omdat Spanje het land van aansluiting is voor verdragsgerechtigden onder die Richtlijn (Spanje rekent namelijk voor gepensioneerde verdragsgerechtigden op vaste kosten af met de bevoegde pensioenstaat). In andere landen, die op werkelijke kosten afrekenen is Nederland voor de richtlijn de staat van aansluiting. Daar zou misschien een proefproces gevoerd kunnen worden om toegang te kunnen krijgen als verdragsgerechtigde tot een vergelijkbaar part. ziekenhuis in het woonland. Maar voorlopig is de uitleg van de richtlijn door de EC en diverse juristen dat dit niet zo veel kans van slagen maakt omdat het grensoverschrijdende aspect zou ontbreken: een verdragsgerechtigde die in zijn eigen woonland naar een part. ziekenhuis zou gaan brengt immers geen overschrijding van de landsgrens met zich.
Een laatste mogelijkheid is dat de Spaanse ziektekostenwetgeving veranderd wordt in die zin dat (tegen publiek tarief mag je dan aannemen) aan Spaans wettelijk verzekerden toegang verschaft wordt tot een part. kliniek als Clinica Benidorm. Van zo'n uitbreiding van het woonlandpakket zouden verdragsgerechtigden ook profiteren. Of de Spaanse regering, samen met de Clinica Benidorm, die weg op zouden willen gaan?
Naar aanleiding van de discussie tussen Henk Komdeur en Jan de Voogd wil ik graag het volgende toevoegen, vanuit mijn expertise en ervaringen als jurist en oud-bestuurslid van de VBNGB.
Ik was ooit voornemens de geschiedenis van de VBNGB en haar voorganger(s) nog eens te schrijven, met als ondertitel Over de grenzen van de rechtsstaat Nederland. Ik kan niet alleen lezen en schrijven (dat is in Spanje, waar ik woon, een categorie ..), maar ben ook jurist, en heb voldoende achtergrond om e.e.a. inhoudelijk te kunnen beoordelen.
Het is volstrekt duidelijk dat de voorganger van de VBNGB destijds steken heeft laten vallen. Dat geldt zeker ook voor de toenmalige advocaat.
Ik ben er van overtuigd dat de CRvB drie fouten heeft gemaakt: ze heeft ten eerste onvoldoende en onjuiste uitvoering gegeven aan de verwijzing door het HvJEU, leidend tot de fameuze "bestuurlijke naiviteit". Ze heeft ten onrechte gesteld dat het criterium "opzettelijk" er toe doet bij het vaststellen van discriminatie (=ten onrechte een onderscheid maken). Dat doet er helemaal niet toe. Het College voor de Rechten van de Mens heeft mij dat schriftelijk bevestigd. Ten derde heeft de CRvB zich wel uitvoerig laten voorlichten door het verantwoordelijke ministerie, maar daar zitten bakken misinformatie in, vooral door het ontbreken van relevante informatie.
Toen ik nog actief bij de VBNGB betrokken was hebben we overwogen om een herziening van de uitspraak uit 2012 aan te vragen. Dat is een erg hoge drempel, die advocaten ons ontraden hebben.
Natuurlijk kan een nieuwe uitspraak worden uitgelokt, en die kan worden voorgelegd aan het HvJEU. Maar ook dat is een juridisch lastig traject.
Dus heel veel unierechtelijke argumenten snijden wel hout, maar laten zich erg moeilijk vertalen in een nieuwe juridische procedure met voldoende kans van slagen. Het klassieke verschil tussen "gelijk hebben" en "gelijk krijgen".
In 2016/2017 heeft de VBNGB op basis van meerdere gesprekken met NL advocaten en deskundigen besloten het juridische traject uit het verleden verder te laten rusten. Als zijnde niet opportuun (meer). Zoals Cees van der Wiel in zijn notitie (zie op de site onder Factsheets) aangaf: het was een procedure die niet gewonnen kon worden. Ondanks alle gelijk van mensen met goede argumenten.
In plaats daarvan werd het adagium: Kijk eens vooruit. Dat is een project dat ik zelf nu handen en voeten geef. De VBNGB wil niet aan dit project meedoen, omdat het veel ruimer is dan uitsluitend een zich verzetten tegen het onrecht uit 2006. Om verschillende redenen begrijpelijk en door mij gerespecteerd. Dat project ziet o.a. op een verkenning naar de mogelijkheden om concreet een vrijwilige opt-in voor de ZVW, en een exporteerbaarheid naar buiten NL van de Wlz en de Wmo. Dat is mijn uitdaging.
Ik blijf beschikbaar voor iedereen die een juridisch traject wil inzetten, maar wil wel realistisch blijven, en zal altijd iedereen (ook Henk) aanspreken op realiteitszin. Dit verleden laat zich niet meer veranderen. Wat je wilt bereiken door naar het verleden te kijken, kun je veel beter bereiken door naar de toekomst te kijken, en daar veranderingen te gaan voorstellen/aansturen/initiëren/lobbyen etc.
Mijn project Kijk eens vooruit kan overigens alle steun van een ieder gebruiken! Op 29 november 2018) heb ik in een wetenschappelijk forum in NL een eerste presentatie gegeven over het project op een wetenschappelijk congres van de NL Vereniging voor Gezondheidseconomen. ik ga nu verder voor een onderzoeks-subsidie om het project op papier te krijgen.
Ik was ooit voornemens de geschiedenis van de VBNGB en haar voorganger(s) nog eens te schrijven, met als ondertitel Over de grenzen van de rechtsstaat Nederland. Ik kan niet alleen lezen en schrijven (dat is in Spanje, waar ik woon, een categorie ..), maar ben ook jurist, en heb voldoende achtergrond om e.e.a. inhoudelijk te kunnen beoordelen.
Het is volstrekt duidelijk dat de voorganger van de VBNGB destijds steken heeft laten vallen. Dat geldt zeker ook voor de toenmalige advocaat.
Ik ben er van overtuigd dat de CRvB drie fouten heeft gemaakt: ze heeft ten eerste onvoldoende en onjuiste uitvoering gegeven aan de verwijzing door het HvJEU, leidend tot de fameuze "bestuurlijke naiviteit". Ze heeft ten onrechte gesteld dat het criterium "opzettelijk" er toe doet bij het vaststellen van discriminatie (=ten onrechte een onderscheid maken). Dat doet er helemaal niet toe. Het College voor de Rechten van de Mens heeft mij dat schriftelijk bevestigd. Ten derde heeft de CRvB zich wel uitvoerig laten voorlichten door het verantwoordelijke ministerie, maar daar zitten bakken misinformatie in, vooral door het ontbreken van relevante informatie.
Toen ik nog actief bij de VBNGB betrokken was hebben we overwogen om een herziening van de uitspraak uit 2012 aan te vragen. Dat is een erg hoge drempel, die advocaten ons ontraden hebben.
Natuurlijk kan een nieuwe uitspraak worden uitgelokt, en die kan worden voorgelegd aan het HvJEU. Maar ook dat is een juridisch lastig traject.
Dus heel veel unierechtelijke argumenten snijden wel hout, maar laten zich erg moeilijk vertalen in een nieuwe juridische procedure met voldoende kans van slagen. Het klassieke verschil tussen "gelijk hebben" en "gelijk krijgen".
In 2016/2017 heeft de VBNGB op basis van meerdere gesprekken met NL advocaten en deskundigen besloten het juridische traject uit het verleden verder te laten rusten. Als zijnde niet opportuun (meer). Zoals Cees van der Wiel in zijn notitie (zie op de site onder Factsheets) aangaf: het was een procedure die niet gewonnen kon worden. Ondanks alle gelijk van mensen met goede argumenten.
In plaats daarvan werd het adagium: Kijk eens vooruit. Dat is een project dat ik zelf nu handen en voeten geef. De VBNGB wil niet aan dit project meedoen, omdat het veel ruimer is dan uitsluitend een zich verzetten tegen het onrecht uit 2006. Om verschillende redenen begrijpelijk en door mij gerespecteerd. Dat project ziet o.a. op een verkenning naar de mogelijkheden om concreet een vrijwilige opt-in voor de ZVW, en een exporteerbaarheid naar buiten NL van de Wlz en de Wmo. Dat is mijn uitdaging.
Ik blijf beschikbaar voor iedereen die een juridisch traject wil inzetten, maar wil wel realistisch blijven, en zal altijd iedereen (ook Henk) aanspreken op realiteitszin. Dit verleden laat zich niet meer veranderen. Wat je wilt bereiken door naar het verleden te kijken, kun je veel beter bereiken door naar de toekomst te kijken, en daar veranderingen te gaan voorstellen/aansturen/initiëren/lobbyen etc.
Mijn project Kijk eens vooruit kan overigens alle steun van een ieder gebruiken! Op 29 november 2018) heb ik in een wetenschappelijk forum in NL een eerste presentatie gegeven over het project op een wetenschappelijk congres van de NL Vereniging voor Gezondheidseconomen. ik ga nu verder voor een onderzoeks-subsidie om het project op papier te krijgen.
Met betrekking tot Clinica Benidorm:
Gepensioneerde Nederlanders in het buitenland hebben er niets aan. Het bericht gaat alleen over Nederlanders die een Nederlandse zorgverzekering hebben, en mogelijk over de groep zgn. spookburgers, d.w.z. Nederlanders die illegaal in het buitenland verblijven en in Nederland staan ingeschreven/ Of zie ik iets over het hoofd.
Jan heeft mij ook al eens uitgelegd dat de zgn. "pensioenlandzorg" beperkt is tot het grondgebied Nederland. De opmerking dat Clinica Benidorm nu een "Nederlands ziekenhuis" is - tsja - wat betekent dat voor leden van de VBNGB en voor verdragsgerechtigden?
Er is misschien wel relevantie. Maar daar moet de VBNGB dan wel een punt van maken. Dat gaat als volgt. Vraag Clinica Benidorm of zij willen onderhandelen met het CAK om hetzelfde te bereiken als met Nederlandse zorgverzekeraars. Of vraag het CAK waarom Clinica Benidorm nu voor zoveel Nederlanders in Nederland kennelijk binnen het basispakket valt, waarbij het toch niet open wordt gesteld voor Nederlanders die wel recht hebben op dat basispakket, maar alleen op het grondgebied Nederland.
Daar komt ongelijke behandeling om de hoek kijken. Nederlanders in Nederland hebben recht op Clinica Benidorm als onderdeel van het basispakket, zoals dat uitgevoerd en ingevuld wordt door hun (toevallige) zorgverzekeraar. Het is niet afhankelijk van een aanvullende verzekering, die VBNGB-leden per definitie niet hebben.
Het is dus van tweeën één: ofwel het bericht is niet relevant voor leden van de VBNGB, ofwel de VBNGB gaat actie ondernemen om Clinica Benidorm ook toegankelijk te krijgen voor buiten Nederland wonende verdragsgerechtigden met pensioenlandzorg. Geacht Bestuur, Beste Jan - zeg het maar.
Gepensioneerde Nederlanders in het buitenland hebben er niets aan. Het bericht gaat alleen over Nederlanders die een Nederlandse zorgverzekering hebben, en mogelijk over de groep zgn. spookburgers, d.w.z. Nederlanders die illegaal in het buitenland verblijven en in Nederland staan ingeschreven/ Of zie ik iets over het hoofd.
Jan heeft mij ook al eens uitgelegd dat de zgn. "pensioenlandzorg" beperkt is tot het grondgebied Nederland. De opmerking dat Clinica Benidorm nu een "Nederlands ziekenhuis" is - tsja - wat betekent dat voor leden van de VBNGB en voor verdragsgerechtigden?
Er is misschien wel relevantie. Maar daar moet de VBNGB dan wel een punt van maken. Dat gaat als volgt. Vraag Clinica Benidorm of zij willen onderhandelen met het CAK om hetzelfde te bereiken als met Nederlandse zorgverzekeraars. Of vraag het CAK waarom Clinica Benidorm nu voor zoveel Nederlanders in Nederland kennelijk binnen het basispakket valt, waarbij het toch niet open wordt gesteld voor Nederlanders die wel recht hebben op dat basispakket, maar alleen op het grondgebied Nederland.
Daar komt ongelijke behandeling om de hoek kijken. Nederlanders in Nederland hebben recht op Clinica Benidorm als onderdeel van het basispakket, zoals dat uitgevoerd en ingevuld wordt door hun (toevallige) zorgverzekeraar. Het is niet afhankelijk van een aanvullende verzekering, die VBNGB-leden per definitie niet hebben.
Het is dus van tweeën één: ofwel het bericht is niet relevant voor leden van de VBNGB, ofwel de VBNGB gaat actie ondernemen om Clinica Benidorm ook toegankelijk te krijgen voor buiten Nederland wonende verdragsgerechtigden met pensioenlandzorg. Geacht Bestuur, Beste Jan - zeg het maar.
Dank je wel Jan voor zowel je reactie op mijn eerste als tweede punt.
Het aan het CAK af te dragen bedrag werd inderdaad opgevoerd als "sociale premie", en die zijn aftrekbaar. Onze fiscale specialist (geen "gestor" maar een "assesor fiscal") had daarvoor de grondslag opgezocht. Die heb ik (nu) lang geleden doorgespeeld naar de vereniging.
Wat betreft HCB's contracten met Nederlandse zorgverzekeraars, ik heb het verhaal op hun website gelezen. Ik begrijp dat ze als ziekenhuis heel blij zijn met deze contracten. Zeker gezien de vele overwinteraars en verdere permanente vakantiegangers in de regio met een Nederlandse zorgverzekeraar. De mijne staat niet in het rijtje, maar met de werelddekking kan ik overal terecht. Wellicht is zelf de rekening voldoen of achter een garantiebrief aan gaan (zoals in een grijs verleden alle particulier verzekerden deden) nodig.
Echter, het zal scheve ogen blijven geven voor de permanente, residente Nederlandse gepensioneerden. Klaarblijkelijk zo'n prachtig ziekenhuis om de hoek met een functionerend Nederlands team en opererend als een "Nederlands" particulier ziekenhuis (in Nederland zijn de ziekenhuizen ook particulier, zie het debacle in de Flevopolder en Amsterdam), maar voor de "pensioenlandzorg" moet er afgereisd worden naar een Nederlands particulier ziekenhuis. Dat zal scheve ogen blijven geven, ondanks het feit dat er niks mis blijkt te zijn met de Spaanse publieke gezondheidszorg.
Het aan het CAK af te dragen bedrag werd inderdaad opgevoerd als "sociale premie", en die zijn aftrekbaar. Onze fiscale specialist (geen "gestor" maar een "assesor fiscal") had daarvoor de grondslag opgezocht. Die heb ik (nu) lang geleden doorgespeeld naar de vereniging.
Wat betreft HCB's contracten met Nederlandse zorgverzekeraars, ik heb het verhaal op hun website gelezen. Ik begrijp dat ze als ziekenhuis heel blij zijn met deze contracten. Zeker gezien de vele overwinteraars en verdere permanente vakantiegangers in de regio met een Nederlandse zorgverzekeraar. De mijne staat niet in het rijtje, maar met de werelddekking kan ik overal terecht. Wellicht is zelf de rekening voldoen of achter een garantiebrief aan gaan (zoals in een grijs verleden alle particulier verzekerden deden) nodig.
Echter, het zal scheve ogen blijven geven voor de permanente, residente Nederlandse gepensioneerden. Klaarblijkelijk zo'n prachtig ziekenhuis om de hoek met een functionerend Nederlands team en opererend als een "Nederlands" particulier ziekenhuis (in Nederland zijn de ziekenhuizen ook particulier, zie het debacle in de Flevopolder en Amsterdam), maar voor de "pensioenlandzorg" moet er afgereisd worden naar een Nederlands particulier ziekenhuis. Dat zal scheve ogen blijven geven, ondanks het feit dat er niks mis blijkt te zijn met de Spaanse publieke gezondheidszorg.
Verdragsgerechtigden wonend in Spanje kunnen geen pensioenlandzorg in HCB in Spanje krijgen. Pensioenlandzorg heeft, als ze ten laste van CAK komt, per definitie betrekking op slechts in Nederland ontvangen zorg.
Als woonlandzorg kunnen ze alleen die behandelingen vergoed krijgen onder Vo883/2004 die gepensioneerden verzekerd onder het Spaanse ziektekostenstelsel ook vergoed zouden krijgen. Als HCB een zuiver particulier ziekenhuis is zal dat niet snel het geval zijn.
Ook de Patientenrichtlijn biedt geen mogelijkheid tot vergoeding van in HCB gemaakte kosten al was het alleen al omdat de behandeling niet grensoverschrijdend is: de staat van aansluiting is voor in Spanje wonende verdragsgerechtigden namelijk: Spanje.
De aftrek van de zorgbijdrage CAK van het door Spanje te belasten inkomen berust daarop dat in de Spaanse belastingwet de aftrek van Spaanse sociale zekerheidspremies is vastgelegd. Krachtens het EHvJ arrest Rüffler moet dan de zorgbijdrage met zo'n premie worden gelijkgesteld. Deze aftrek zal voor veel EU-landen gelden.
Als woonlandzorg kunnen ze alleen die behandelingen vergoed krijgen onder Vo883/2004 die gepensioneerden verzekerd onder het Spaanse ziektekostenstelsel ook vergoed zouden krijgen. Als HCB een zuiver particulier ziekenhuis is zal dat niet snel het geval zijn.
Ook de Patientenrichtlijn biedt geen mogelijkheid tot vergoeding van in HCB gemaakte kosten al was het alleen al omdat de behandeling niet grensoverschrijdend is: de staat van aansluiting is voor in Spanje wonende verdragsgerechtigden namelijk: Spanje.
De aftrek van de zorgbijdrage CAK van het door Spanje te belasten inkomen berust daarop dat in de Spaanse belastingwet de aftrek van Spaanse sociale zekerheidspremies is vastgelegd. Krachtens het EHvJ arrest Rüffler moet dan de zorgbijdrage met zo'n premie worden gelijkgesteld. Deze aftrek zal voor veel EU-landen gelden.
Ten eerste een opmerking n.a.v. de stelling van deze maand. Gepensioneerden die hun zorg krijgen in Spanje via het CAK, kunnen dat bedrag als aftrekpost opvoeren bij de IRPF aangifte. Onze fiscale specialist deed dat altijd. Wij zijn -tig keren doorgelicht door Hacienda en hebben nooit gehoord dat dat niet kon.
Ten tweede het bericht over HCB en het feit dat dit ziekenhuis als "een Nederlands" ziekenhuis werkt, qua facturering etc. Alle verzekerden in Nederland kunnen daar dus aankloppen (ik lees 65%).
Wat mij belangrijk lijkt te weten voor die bijzondere groep Nederlanderse gepensioneerden is; valt deze kliniek dan ook onder de z.g. pensioenlandzorg. Of moeten deze gepensioneerden, zo ze daar gebruik van willen maken, daarvoor naar Nederland?
Ten tweede het bericht over HCB en het feit dat dit ziekenhuis als "een Nederlands" ziekenhuis werkt, qua facturering etc. Alle verzekerden in Nederland kunnen daar dus aankloppen (ik lees 65%).
Wat mij belangrijk lijkt te weten voor die bijzondere groep Nederlanderse gepensioneerden is; valt deze kliniek dan ook onder de z.g. pensioenlandzorg. Of moeten deze gepensioneerden, zo ze daar gebruik van willen maken, daarvoor naar Nederland?
Aan Jan de Voogd
Beste, Jan,
Dank voor je antwoord van 23 november waaruit blijkt dat we blijvend van mening verschillen, hoewel we beide wel de mening zijn toegedaan dat de niet ingezeten gepensi- oneerden slecht zijn behandeld. Dit althans maak ik op uit je antwoord.
Helaas, inzake de Nederlandse wetgeving - al dan niet rechtmatig - verschillen wij duidelijk van visie, waar deze wetgeving geleid heeft tot de heden bestaande situatie.
Het is goed om elkaars standpunten te kennen en deze uitwisseling van standpunten was daarom zinvol. We zullen hierna onze discussie maar moeten sluiten en elkaars standpunten respecteren.
Wellicht kunnen we afsluitend elkaar nog vinden in een uitspraak van het HvJ m.b.t. de uitgewisselde standpunten, als opgenomen in het bij de EC verkrijgbare standaard boek "Het abc van het recht van de Europese Unie", door Prof.Dr.Klaus -
Dieter Borchardt (editie december 2016, blz.
47, inzake het geschil Costa/Enel), welke luidt:
Anders dan met gewone internationale verdragen het geval is, heeft het EEG-verdrag een Eigen rechtsorde in het leven geroepen, die bij de inwerking treding van het Verdrag in de rechtsorde der lidstaten is opgenomen en waarmede de nationale rechters rekening moeten houden. De lidstaten hebben - door voor onbepaalde tijd een Gemeenschap op te rechten, voorzien van eigen organen, van rechtspersoonlijkheid en handelingsbevoegd-
heid, van vertegenwoordigingsbevoegdheid op het internationale vlak, en in het bijzonder van praktische bevoegdheden (dit laatste ten gevolge van het feit dat de staten hun bevoegdheden hebben ingeperkt of aan de Gemeenschap hebben overgedragen) - hun
souvereiniteit […] begrensd en derhalve een rechtsstelsel in het leven geroepen, dat bindend is zowel voor hun onderdanen als voor henzelf
Het Hof vat zijn conclusies op grond van dit uitvoerige betoog als volgt samen:
"[...] uit het bovenstaande volgt dat het verdragsrecht, dat uit een autonome bron voortvloeit, op grond van zijn bijzonder karakter niet door enig voorschrift van nationaal recht opzij kan worden gezet, zonder zijn gemeenschappelijk karakter te verliezen en zonder dat de rechtsgrond van de gemeenschap zelf daardoor wordt aange-
tast; […] waar de lidstaten de rechten en pichten die uit de Verdragsbepalingen voort-
vloeien aan de rechtsorde van de Gemeen-
schap hebben overgedragen […] impliceert
[dit] dat hun souvereine rechten definitief zijn beperkt, zodat latere eenzijdig afgekondigde wettelijke voorschriften, die tegen het stelsel van de Gemeenschap ingaan, iedere werking ontberen".
Dit onwrikbare uitgangspunt voor de begrenzing van onze visies brengt ons wel-
licht ooit uiteindelijk tot eenzelfde conclusie.
Henk Komdeur
Beste, Jan,
Dank voor je antwoord van 23 november waaruit blijkt dat we blijvend van mening verschillen, hoewel we beide wel de mening zijn toegedaan dat de niet ingezeten gepensi- oneerden slecht zijn behandeld. Dit althans maak ik op uit je antwoord.
Helaas, inzake de Nederlandse wetgeving - al dan niet rechtmatig - verschillen wij duidelijk van visie, waar deze wetgeving geleid heeft tot de heden bestaande situatie.
Het is goed om elkaars standpunten te kennen en deze uitwisseling van standpunten was daarom zinvol. We zullen hierna onze discussie maar moeten sluiten en elkaars standpunten respecteren.
Wellicht kunnen we afsluitend elkaar nog vinden in een uitspraak van het HvJ m.b.t. de uitgewisselde standpunten, als opgenomen in het bij de EC verkrijgbare standaard boek "Het abc van het recht van de Europese Unie", door Prof.Dr.Klaus -
Dieter Borchardt (editie december 2016, blz.
47, inzake het geschil Costa/Enel), welke luidt:
Anders dan met gewone internationale verdragen het geval is, heeft het EEG-verdrag een Eigen rechtsorde in het leven geroepen, die bij de inwerking treding van het Verdrag in de rechtsorde der lidstaten is opgenomen en waarmede de nationale rechters rekening moeten houden. De lidstaten hebben - door voor onbepaalde tijd een Gemeenschap op te rechten, voorzien van eigen organen, van rechtspersoonlijkheid en handelingsbevoegd-
heid, van vertegenwoordigingsbevoegdheid op het internationale vlak, en in het bijzonder van praktische bevoegdheden (dit laatste ten gevolge van het feit dat de staten hun bevoegdheden hebben ingeperkt of aan de Gemeenschap hebben overgedragen) - hun
souvereiniteit […] begrensd en derhalve een rechtsstelsel in het leven geroepen, dat bindend is zowel voor hun onderdanen als voor henzelf
Het Hof vat zijn conclusies op grond van dit uitvoerige betoog als volgt samen:
"[...] uit het bovenstaande volgt dat het verdragsrecht, dat uit een autonome bron voortvloeit, op grond van zijn bijzonder karakter niet door enig voorschrift van nationaal recht opzij kan worden gezet, zonder zijn gemeenschappelijk karakter te verliezen en zonder dat de rechtsgrond van de gemeenschap zelf daardoor wordt aange-
tast; […] waar de lidstaten de rechten en pichten die uit de Verdragsbepalingen voort-
vloeien aan de rechtsorde van de Gemeen-
schap hebben overgedragen […] impliceert
[dit] dat hun souvereine rechten definitief zijn beperkt, zodat latere eenzijdig afgekondigde wettelijke voorschriften, die tegen het stelsel van de Gemeenschap ingaan, iedere werking ontberen".
Dit onwrikbare uitgangspunt voor de begrenzing van onze visies brengt ons wel-
licht ooit uiteindelijk tot eenzelfde conclusie.
Henk Komdeur
