Gastenboek

Morgen (10 oktober 2017) lijkt het uur der waarheid aan te komen in Catalonië én Spanje. Laten we dat laatste niet vergeten. Zojuist een goed artikel van Koen Greve in de electronische NRC van gisteren gelezen.

Carles Puigdemont zal morgen het Catalaanse Parlement inlichten over de resultaten van het voor hem en de zijnen bindende referendum (onafhankelijk van de opkomst) waar 90% van de bevolking bij een opkomst van 42% (ik merk dat "luie" journalisten het hebben over "90% van de bevolking, sec), Sí stemde voor onafhankelijkheid en dus afscheiding van Spanje.

Puigdemont lijkt me een man met de rug tegen de muur of zoals de Engelsen zo mooi zeggen: between a rock and a hard face. Als hij de onafhankelijkheid afkondigt dan wordt hij in de kraag gepakt door de regering in Madrid en wordt hoogstwaarschijnlijk artikel 155 ingeroepen.

In La Vanguardia van vandaag staat dat de partijen JxSí en CUP in het dan resulterende geval van autonome verkiezingen, uitgeschreven door de centrale regering in Madrid daaraan niet mee zullen doen. Misschien weten zij al iets meer van wat Carles Puigdemont morgen zal gaan zeggen.

Wordt er iets anders dan de onafhankelijkheid aangekondigd dan zullen zijn maten uit JxSí en CUP over hem heen vallen. Hoe dan ook, Puigdemont lijkt een "sitting duck" te zijn. Ik benijd hem niet.

Wat er ook maar moge gebeuren en wat het resultaat ook moge zijn, er zullen alleen maar verliezers zijn.

Ik moet alsmaar denken aan een kennis die ik jarenlang tegen kwam tijdens onze wandelingen in de heuvels achter Sant Feliu. A., een man van nu 79 jaar, angstig en licht depressief. Toen wij verleden jaar afscheid namen en het weer eens over de politieke situatie hadden hoopte hij dat wat er ook gebeurde toch maar niet tot een burgeroorlog leidde. Volgens hem was alles beter dan dat. Dié vrees zit er in bij veel van zijn leeftijdsgenoten. Hebben die mannen (en, weliswaar klein aantal) vrouwen dat niet in de gaten met hun gigantische ego's. Wat mij betreft is er niks mis met Nederlands polderen, graag zelfs.

Het is bijna niet bij te houden, maar als Rudi, de moderator mijn berichten wil blijven plaatsen ga ik nog even door.

Terwijl in LaVanguardia een parlementslid van CUP roept dat Carles Puigdemont a.s. dinsdag de onafhankelijkheid moet uitroepen, geeft Artur Mas een interview met de Financial Times en stelt dat Catalonië daar nog niet rijp voor is. Artur Mas die in 2015 een gokje waagde door vervroegde verkiezingen uit te schrijven, een samenwerkingsverband aanging met ERC en JxSí creërde en verloor. CUP was nodig om een meerderheid te halen, Artur was uit en Puigdemont werd van zondag op maandag President. Dat was nodig want als het een dag langer had geduurd dan hadden er nieuwe verkiezingen uitgeschreven moeten worden.

Carles Puigdemont lijkt nu maandag te willen omzeilen en is van plan om dinsdag in het Catalaanse parlement te verschijnen. Wat hij daar precies gaat doen is vooralsnog niet duidelijk.

Ondertussen maken bedrijven gebruik van het spoed decreet van de Spaanse regering door hun hoofdzetel te verplaatsen naar elders in Spanje. Fenosa Gas Natural verlaat Barcelona en vertrekt naar Madrid. Cava huis Freixenet heeft al verklaard onmiddellijk na een unilaterale onafhankelijkheidsverklaring (acroniemen in het Spaans DUI) uit Catalonië te vertrekken. Seat houdt zich vooralsnog op de vlakte. Banken als Santander, Bankia en BBVA hebben hun hoofdzetel buiten Catalonië.

De stille meerderheid begint zich inmiddels te roeren en Vargas Llosa, Isabel Croixet, Serrat om maar enkelen te noemen, roepen op om deze onzin te staken.

Rajoy kan gewoon achterover leunen en wat er gaande is bekijken. Hij kan altijd nog artikel 155 inroepen. De financiën van Catalonië zijn sinds een paar weken sowieso al onder controle van de staat. Ondertussen zakken Puigdemont, Oriol Jungueras, Turull steeds verder weg in het moeras.

Hoewel ik het vreselijk vind wat er gebeurt en mijn hart bij mijn vrienden is, die niet op dit alles zitten te wachten, moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik dankbaar ben dat ik dit alles vanuit Haarlem op mijn computer e/o iPad kan beschouwen.

https://elpais.com/ccaa/2017/10/05/catalunya/1507217603_697958.html.

Sympathisant uit Frankrijk schreef op 31 augustus 2017 om 11:01:

“En daarom handhaaf ik mijn stelling dat het arrest de Ruyter en de nasleep daarvan met de reparatiewetgeving helemaal geen geschenk uit de hemel is voor de Nederlandse gepensioneerden in Frankrijk maar dat het er toe heeft geleid dat zij een pak meer gaan betalen - namelijk CSG over hun buitenlandse pensioenen en uitkeringen die voorheen waren vrijgesteld.”

Reactie mijnerzijds (jdev):

Dit is onjuist. De reparatiewetgeving voor o.m. CSG die per 1.1.2016 in de Franse wetgeving is ingevoerd i.v.m. het arrest De Ruyter betreft slechts vermogensinkomsten. De al vele jaren bestaande wetgeving dat men ngeen CSG (en CRDS) hoeft te betalen over arbeids- en vervangende (waaronder: pensioen) inkomsten indien men niet verzekerd is krachtens het Franse ziektekostenstelsel is ongewijzgd gehandhaafd in de code de la Securite Sociale.

http://www.lavanguardia.com/opinion/20171005/431798242166/la-dui-seria-un-tremendo-error.html

Een editorial van LaVanguardia die stelt dat het uitroepen van een unilaterale onafhankelijkheid van Catalonië een geweldigevergissing is. Zoals zij ook stellen dat het inroepen van artikel 155 van de Constitutie voor Catalonië een weg terug is.

Vanmiddag heeft bank Sabadell besloten zijn hoofdkantoor naar Valencia te verplaatsen. Andere banken en bedrijven denken serieus na over plaatsing buiten Catalonië. Je vraagt je af hoe blind die gigantische ego's zijn.

In mijn bijdragen van gisteren zag ik een paar tikfouten, hoewel....misschien geniet Puigdemont wel met "bolle" teugen van de belangstelling.

Hij was vanochtend bij mijn dagelijke rondje dagbladen niet te vermijden. Rajoy heeft zijn nummer 2 ingezet. Voor een ieder die geinteresseerd is, gewoon naar www.elpais.com voor de Staat's visie en www.lavanguardia.com voor de toch wat ingehouden kijk t.o.v. de regio regering. In alle surveys komt altijd weer naar voren dat het merendeel van de bevolking zich zowel Spaans als Catalaans voelt. Dat duidt niet op afscheiding. Qua oplage moet een krant ook daar rekening mee houden.

Na de afkondiging van de belangrijke beslissing die a.s. maandag zou/zal (je weet het maar nooit) worden afkondigd, een beslissing die weleens een onafhankelijkheidsverklaring zou kunnen zijn, heeft Puigdemont het nu over mediatie. Er worden allerlei organisaties daarvoor genoemd van de EU tot aan het Carter Center toe. Puigdemont komt uit de vroegere CDC, de stal van Jordi Pujol. Diezelfde Pujol die keer op keer in het Congres de PP aan de meerderheid hielp. De ruime autonomie van Catalonië als cadeautje. Helaas niet de oh zo gewenste financiële autonomie zoals Navarra en País Vasco. Ik denk dat Puigdemont en velen met hem daar nog steeds op hopen en dat dat de inzet zou kunnen zijn in eventuele mediatie of zeg maar onderhandelingen.

Puigdemont had al op een medierend woord gehoopt van de Spaanse koning. Helaas willen zijn partners in deze soap opera, de ERC en de CUP een republiek. De koning zagen en zien ze niet zitten. De koning weet dat en moet dus zijn ding doen, wijzen naar de Constitutie.

Ondertussen ettert het verder. Standard's and Poor heeft de rating van Cataluña inmiddels verlaagd (ik dacht eigenlijk dat ze al rock bottom zaten), de groei van de Spaanse economie zal waarschijnlijk naar beneden worden bijgesteld en in het Catalaanse binnenland worden de banden van auto's lek gestoken. Gisteren pontificaal op de voorpagina een foto uit Gerona stad van een auto met.....Engels kenteken. Over het algemeen vinden toeristen dit niet leuk en omdat er meer zon in Spanje of elders is, kunnen ze zomaar Catalonië links laten liggen.

Al jaren wordt er geklaagd door de Barcelonezen in het centrum (bario Gótico, Eixample etc.) dat er geen plaats meer is voor hen vanwege de toeristenmassa. Afgelopen zomer waren er akties tegen de toeristenbus.
De oplossing zou hen zomaar in de schoot geworpen kunnen worden.

De internationale pers lijkt het ook een beetje voor gezien te houden. Het is dus afwachten tot de bom valt, of niet.

Tussen de "pure" Catalanen en de mix van Spaans/Catalaans wordt het er ook niet leuker op volgens een goede vriend van mij. In de zestiger jaren is hij vanuit Andalucía als klein jongetje met de talrijke familieleden geemigreerd naar Catalonië. Zijn moedertaal is Castilliaans maar hij spreekt Catalaans met zijn "pure" Catalaanse klanten, houdt zijn opinie voor zich en laveert door het conflict. Hij heeft wel een mening natuurlijk, maar ook de hypotheek moet betaald worden.

Zo ook Antonio van de delicatessen waar ik altijd kwam. Hij spreekt Catalaans maar "su tierra" is Extramadura. Rond het "referendum" van november 2014 was ik in de winkel en vroeg aan hem in het Castilliaans wat is dit voor "tontería". De vinger ging voor de mond, ssst en er werd naar andere klanten gewezen, Catalanes.

Meerdere keren in de tijd dat ik in Sant Feliu woonde werd mij verteld door de "pure" Catalanen, dat het tijd werd dat ik Catalaans sprak. De yoga teacher vertaalde haar instructies voor mij in het Castilliaans. Dat was bezwaarlijk voor een andere leerling en reden om weg te gaan. Ik had genoeg van dit gedoe en heb zelf maar dag gezegd. Castilliaans en Catalaans zijn officiële voertalen in Catalonië. Als Castilliaans de gemeenschappelijke deler is dan lijkt me dat je die taal gebruikt om een beetje leuke conversatie te hebben.

De bladeren dwarrelen rond, windkracht 7 wordt verspeld, maar dat weet iedereen waarschijnlijk al. Als me iets opgevallen is tijdens mijn buitenlands verblijf, dan zijn het wel de sateliet dishes voor het nieuws uit Nederland, Engeland etc. net als de Turken en Marrokanen in Nederland.

Een fijne dag toegewenst.

Een reactie uit Haarlem, voorheen bijna 13 jaar in de autonome regio binnen de Staat Spanje, Catalonië. Ik ben intens blij dat ik dit na de verkiezingen in 2015 in volle glorie aan heb zien komen. Dat kwam goed uit want ik wilde toch al weg en vooral terug naar Nederland (terzijde wat betreft de gezondheidszorg en ouderenzorg; het valt reuze mee, heren; hij is goed, weet ik nu uit ervaring. Maar Nederlanders en dan vooral mijn leeftijdsgenoten hier als ook in het buitenland klagen graag).

Mijn ervaring is dat Catalanen, een volk apart zijn. De uitdrukking zegt het al. Zij sluiten graag uit. Veel gepensioneerde emigranten zal het weinig uitmaken, want die zitten in hun "enclosures" van Nederlanders, Britten, Scandinaviers, etc. te genieten van zon, zee, wijntje en zeker niet te vergeten, de financiële voordelen. Er daar is niets mis mee. Ieder z'n meug.

De Spaanse koning heeft zijn nationale rede gehouden en Puigdemont schijnt vandaag (4 oktober) de onafhankelijkheid in te roepen. Daar zal de nationale regering weer op reageren met hoogstwaarschijnlijk artikel 155 van de grondwet in te roepen (afzetting regionaal bestuur) e/o afzetting van regio president Puigdemont. De 90% van de 42 + nog wat % die gestemd heeft voor de onafhankelijkheid, zal tot in lengte van dagen blijven morren. Kortom het wordt er niet leuker op. En dan laat ik de gevolgen van een onafhankelijk Catalonië buiten de EU maar even buiten beschouwing.

De huizen, zeker aan de kust waren al niet te verkopen en zullen alleen verkocht kunnen worden aan opportunisten (en sluit hierbij vooral de Catalanen niet uit). Ik spreek uit ervaring. Wij hebben ons huis verleden jaar zelfs nog met een kleine winst (we hadden in 2002 gekocht) verkocht aan, ja een Catalaan uit Vic. Wij vroegen meer dan € 150.000 minder dan een identiek huis verder op. Verder lieten wij het min of meer gemeubileerd achter. En nog duurde het 13 maanden voordat het verkocht was. Huizen stonden toen al meer dan 5 jaar te koop. Niemand weet wat wat waard is en twijfelt. Onzekerheid verkoopt niet. Voor velen zal het dus zijn, blijven zitten waar je zit en verroer je niet. Het zal geen probleem zijn in de zon. Gelukkig zijn er altijd nog die Nederandse vermaledijde pensioenen waarmee hulp ingehuurd kan worden, mocht het niet meer lukken.

Zoals al eerder gezegd, ik ben reuze blij dat ik terug ben. Mijn man had eerst zijn twijfels. Hij is ook een groot liefhebber van zon, zee en bergen. Gelukkig voor ons zijn wij grotere liefhebbers van elkaar. Wij kwamen er dus uit en genieten nu van windkracht 5, een ruwe wilde zee in Bloemendaal.

Fijne dag toegewenst waar jullie je ook mogen bevinden.

http://www.lavanguardia.com/politica/20170905/431069591090/camara-de-los-comunes-informe-1-o-referendum.html

Een link naar een artikel in LaVanguardia van vandaag. Het genoemde "briefing paper" is in het Engels voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het Catalaanse streven naar afscheiding van Spanje

http://www.lavanguardia.com/politica/20170829/43887752222/ley-desconexion-catalana-preguntas-respuestas.html

Ik lees er weinig over op welke website van EU-belanghebbenden in Catalonië dan ook. Ironisch genoeg zouden de Britten al eerder last kunnen hebben van een Cat-exit dan van een Br-exit. Maar uiteraard zouden alle EU-inwoners in Catalonië hier last van kunnen houden. Het feit dat de regering van Catalonië in een soort droomwereld verkeerd wat de EU betreft (wij zijn Europees gezind, dus kunnen ze ons er niet zomaar uitzetten, eh?), doet daar niet aan af.

Gisteren werd de overgangswet aangenomen in het Catalaanse parlament voor de afscheiding van Spanje (zie bovenstaande link naar LaVanguardia met antwoorden op prangende vragen).

Als oud-inwoner van Catalonië ben ik benieuwd óf het referendum er komt en óf er daadwerkelijk een unilaterale afscheiding volgt.

De meeste van mijn (hoofdzakelijk) Spaanse vrienden en kennissen denken nog steeds "no pasa nada".

De enige manier om er achter te komen hoe de meerderheid van de bevolking van Catalonië denkt, zou ironisch genoeg een referendum zijn. En dat is nu juist de impasse, want de Spaanse Staat kan dat niet toestaan. Blijft over het marginale gedoe van jaren geleden, waar alleen de kerngroep van "independistas" gaat stemmen met een overweldigend "Sí" als gevolg. Dat laatste is dan volgens de kerngroep dé grondslag om een onafhankelijke staat uit te roepen.

En dan zal Madrid, neem ik aan in actie moeten komen. 11 september komt eraan en daarna 1 oktober. Het lijkt meer een kwestie te gaan worden van "who bites the dust".

Na weken weer eens op dit forum gekeken. Ik las de stelling van augustus en ik ga ervan uit dat de obstakels die opgeworpen zouden kunnen worden die van Nederland zijn in de vorm van conserverende aanslagen, eventuele bronbelasting, ieder jaar het levensbewijs, ziektekostenverzekering etc.

Net daarvoor las ik het maandelijks bulletin van de U3A, de University of the 3rd Age, regio Costa Brava. Mijn man krijgt nog steeds dat bulletin toegestuurd en ik lees af en toe even mee.

Daar las ik dat 8 van de 10 buitenlandse woningbezitters in Spanje, al dan niet resident, geen flauw idee heeft hoe het zit met vermogenswinstbelasting in Spanje, hoe het werkt als je komt te overlijden (en dat gebeurt ons allemaal) met bezit in Spanje, hoe het werkt als je zelf erft en ga zo nog maar even door. En dan heb ik het niet alleen over de belastingtarieven. Dat is de makkelijke kant.

Ik besef dat als je uiteindelijk overlijdt, waar dan ook, je problemen opgelost zijn. Vaak zijn er nabestaanden, veelal kinderen en kleinkinderen.

Toen wij nog resident waren in Spanje had ik voor mijn kinderen een "wat-te-doen-als-pa-en-ma- alle- twee-tegelijk-dood-gaan-schriftje". Zij vonden dat knap morbide. Net als iedereen leven zij ook graag met de waan van onsterfelijkheid. Als ik er over sprak, werd ik vaak vreemd aangekeken. -tig keren heb ik de opmerking gehoord: daar moet je niet aan denken of dat zoeken de kinderen maar uit. Ik denk dat dat in verdrietige tijden een hele klus is.

In het appartementen complex waar wij wonen, ontmoet ik veel veertigers, vijftigers met één of twee oude ouders in Spanje of Portugal, de zonnige gebieden.
Hun ouders hebben nu al en zullen in de toekomst veel hulp nodig hebben, die hun kinderen niet kunnen bieden, al zouden ze dat willen. Ze kunnen niet continue op- en neer en hebben geen flauw idee wat de gevolgen zouden kunnen zijn in geval van overlijden van hun ouders. Ze zitten zelf nog in de kleine kinderen en in ieder geval hebben ze een baan. Enkelen hebben de ervaring al achter de rug of zitten er midden in. Niet prettig met veel valkuilen.
Niet alleen is zeker Spanje het land van de vele wetten, maar voor buitenlanders schijnt het niet makkelijk te zijn (ondanks allerlei uitspraken van het EHvJ).

Uiteindelijk is het emigratie obstakel dat ik ervaarde opgelost door te remigreren naar Nederland. Voor ons en onze kinderen en kleinkinderen een prettige gedachte. Bovendien kunnen we nu ook nog genieten van die kleintjes.

Het is dus maar hoe je tegen een obstakel aan kijkt.