De positie van Nabestaanden van verdragsgerechtigden is een aandachtspunt van de VBNGB. Het is een Algemeen dossier. Daar kunt u de achtergrond ervan lezen. Begin 2017 deed de minister de toezegging om de situatie van deze nabestaanden, die na het overlijden van hun verdragsgerechtigde partner plots ook meteen hun zorgverzekering kwijt zijn, nader te willen onderzoeken vanuit de optiek dat ook een nabestaandenpensioen zelfstandig tot verdragsgerechtigdheid zou moet kunnen leiden.
Over de – in zeker zin vergelijkbaar ongunstiger – positie van veteranen met een militair invaliditeitspensioen is ook iets te melden. Naar aanleiding van een verzoek van de veteranenombudsman geeft de minister aan ook dat pensioen te willen toevoegen aan de lijst met zgn. “wettelijke uitkeringen” die – na emigratie – recht geven op toegang tot het ziekenfonds in uw woonland, dat dan de kosten van uw medische zorg met Nederland verrekent. Hierbij wordt o.a. het argument gebruikt:
Het ontbreken van een dekking tegen ziektekosten kan voor veteranen die dit pensioen ontvangen een reden zijn om niet te verhuizen naar een EU lidstaat, een EER-land of een verdragsland.
Dat deze reden kennelijk relevant is (zij vloeit overigens rechtstreeks voort uit het EU-recht terzake van vrij verkeer van personen) geeft te denken voor andere situaties, waarin deze reden evenzeer geldt. Maar dat terzijde.
Toezegging T02403: Onderzoek nabestaanden (34333, C)
De minister van VWS zal de Kamer, naar aanleiding van een vraag van het lid Oomen-Ruijten, informeren over de uitkomsten van het onderzoek naar nabestaanden die als gevolg van het overlijden van de partner niet meer verdragsgerechtigd zijn, omdat zij een niet-wettelijk nabestaandenpensioen ontvangen. Stand van zaken De regering heeft de situatie onderzocht en is tot de conclusie gekomen dat door het privatiseren van bepaalde wettelijke pensioenen die op Bijlage XI zijn opgenomen, ook de nabestaandenpensioenen onder deze regelingen zijn geprivatiseerd. Deze nabestaandenpensioenen zijn niet op Bijlage XI opgenomen, waardoor ontvangers van dergelijke nabestaandenpensioenen niet verdragsgerechtigd zijn. Hierdoor kan de situatie ontstaan dat een nabestaande geen verdragsgerechtigde meer is totdat de nabestaande zelf een wettelijk pensioen zal ontvangen.
Voor zover het om nabestaandenpensioenen gaat die worden verstrekt onder regelingen die op Bijlage XI vermeld staan is de regering van mening dat deze ook recht moeten geven op zorg ten laste van Nederland. Voor zover het gaat om andere nabestaandenpensioenen of bedrijfspensioenen is de regering van mening dat deze te ver af staan van de wettelijke pensioenen om in aanmerking te komen voor opname op de Bijlage. Op dit moment zijn er onderhandelingen gaande over een door de Europese Commissie voorgestelde wijziging van deze verordening. Nederland heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt en een voorstel tot wijziging van bijlage XI ingediend in deze onderhandelingen. De door Nederland voorgestelde wijziging zal verder meelopen in het wetgevingstraject. Helaas kan er geen voorspelling worden gedaan over de termijn waarop het wetgevingsproces gereed zal zijn.
Ambtelijke toelichting
Het betreft het Voorstel voor een verordening tot wijziging van Verordening (EG) nr. 883/2004 betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels. Dit voorstel is in behandeling bij de commissie SZW. Zie hiervoor E-dossier: E160052. Het BNC-fiche met het regeringstandpunt is op 8 februari 2017 ontvangen. De commissie SZW is op 25 oktober 2017 geïnformeerd over de voortgang van o.a. de herziening van de Coördinatieverordening Sociale Zekerheid (34439 / 34655, C). Deze brief is voor kennisgeving aangenomen. De geannoteerde agenda voor de Raad Werkgelegenheid en Sociaal Beleid (WSBVC), ter voorbereiding op de Raad van 15 maart 2018, is op 6 maart jl. besproken in de commissie SZW. De commissie zag hierin geen reden tot schriftelijk overleg. De toekomstige agenda’s en verslagen van de Raad die betrekking hebben op dit E-dossier zullen ter bespreking in de commissie SZW worden geagendeerd.
Ambtelijk voorstel
Status ter beoordeling commissie. Onderwerp desgewenst betrekken bij het Europese wetgevingstraject (prioritair dossier SZW).
Hier vindt u het document met daarin deze passage. Het is een notitie van de griffier van de Eerste Kamer d.d. 21 maart 2018, met als toelichting: op 6 februari 2018 is het halfjaarlijks rappel toezeggingen uitgegaan naar de bewindspersonen van Volksgezondheid, Welzijn en Sport met een lijst van (deels) openstaande toezeggingen waarvan de termijn op 1 januari 2018 is verstreken. De reactie hierop is op 12 maart 2018 is ontvangen.
Militair invaliditeitspensioen
Brief van het Directoraat Generaal Langdurige Zorg, Directie Zorgverzekeringen, Team Beleid B, Kenmerk 1297001-172950-Z d.d. 23 februari 2018
Betreft Reactie brief over toevoegen militair invaliditeitspensioen aan Bijlage XI onder 1f van verordening 883/2004.
In uw brief van 20 december 2017 met kenmerk 201735081 aan de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport geeft u aan dat er een hiaat in de wetgeving bestaat voor personen die een Militair invaliditeitspensioen ontvangen. Dit pensioen staat niet vermeld op de limitatieve lijst van Nederlandse pensioenen op bijlage XI onder 1f, bij verordening 883/2004/EG, de coördinatieverordening sociale zekerheid. Doordat dit pensioen niet vermeld wordt op de limitatieve lijst van bijlage XI heeft een ontvanger van een dergelijk pensioen die verhuist naar een andere lidstaat in die lidstaat geen recht op zorg ten laste van Nederland.
Het ontbreken van een dekking tegen ziektekosten kan voor veteranen die dit pensioen ontvangen een reden zijn om niet te verhuizen naar een EU lidstaat, een EER-land of een verdragsland.
Ik wil u graag danken voor uw advies en kan u melden dat de minister uw visie deelt dat dit pensioen op bijlage XI geplaatst moet worden. De voorbereiding voor plaatsing op de bijlage is reeds in gang gezet. Zoals u weet is bijlage XI onderdeel van de coördinatieverordening sociale zekerheid (verordening (EG) 883/2004) en kan een dergelijke verordening alleen gewijzigd worden volgens de hiervoor geldende wetgevingsprocedure binnen de EU. Op dit moment zijn er onderhandelingen in raadswerkgroepen gaande over een door de Europese Commissie voorgestelde wijziging van verordening 883/2004. Nederland heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt en een voorstel tot wijziging van bijlage XI ingediend in deze onderhandelingen. De door Nederland voorgestelde wijziging zal verder meelopen in het wetgevingstraject. Helaas kan ik geen voorspelling doen over de termijn waarop het wetgevingsproces gereed zal zijn.
Evert Kleingeld zegt
Voor militairen (= dienaren van de staat) vind ik er wel wat voor te zeggen. Voor anderen vind ik het zeer aanvechtbaar om er aan mee te werken dat Nederland pivate pensioenen tot wettelijke = staatspensioenen bombardeert. Dat kan mensen in een betere positie brengen maar dat kan ook veel mensen in een veel slechtere positie brengen. Met name in een land als Frankrijk waar deze mensen een beroep kunnen doen op ( vroeger de CMU-B ) de PUMA. Daar betalen zij dan – afhankelijk van hun inkomen – vaak maar een fractie van wat zij aan Nederland kwijt zouden zijn aan verdragsbijdrage.
Ik kan mij goed herinneren dat Jan de Voogd ooit als gemachtigde is opgetreden in een Hoger Beroepszaak bij de CRvB voor iemand die in deze positie verkeerde en die zich met hand en tand verzet heft tegen het feit dat vroegpensioenen tot wettelijke pensioenen worden “omgetoverd”.
Overigens hebben wij in enkele gevallen dit ‘getover’ weten te voorkomen in gevallen waar dit duidelijk tegen het financiele belang in ging van de betrokkenen. Die zijn in overleg gegaan met hun vroeg pensioen provider en hebben dergelijke pensioenen niet tot uitkering laten komen voor het bereiken van de AOW leeftijd. Daardoor kregen zij daarna een hoger pensioen en bleven zij nog een poosje uit de grijpgrage klauwen van het CVZ/ZINL/CAK.
Ik persoonlijk ben er een tegenstander van om met ziektekosten verzekeringen inkomenspolitiek te bedrijven. De Heer Rutte probeerde dat ooit in Nederland ook te doen bij het totstandkomen van het regeeraccoord voor het vorige kabinet. Toen begon zijn hele achterban te muiten en ging het ‘nivelleerfeest’ mooi niet door. Ik ben persoonlijk van mening dat de Nederlandse overheid met zijn fikken af zou moeten blijven van private pensioenen. En in dit opzicht verschil ik dus kennelijk van mening met de VBNGB. Dat kan natuurlijk.
Rudi Holzhauer zegt
Evert,
De VBNGB is zich er van bewust dat het opnemen van nabestaandenpensioenen in de lijst van zgn. wettelijke uitkeringen voor sommigen een verbetering en voor anderen een verslechtering zal opleveren. Het is dan ook niet zo dat de VBNGB een eenduidig standpunt heeft. De initiatieven die nu voorbij komen signaleren wij “slechts”. Wij werken overigens wel aan een Factsheet over dit onderwerp, maar daar zullen de nodige nuances in (blijven) zitten.
Persoonlijk heb ik al eens aangetekend dat de verslechtering voor sommigen niet opweegt tegen de verbetering voor anderen (nml. niet zonder een zorgverzekering achterblijven). Maar dat is mijn persoonlijke standpunt, en niet dat van de VBNGB.
Rudi Holzhauer
Evert Kleingeld zegt
Dank je wel voor deze verduidelijking Rudi. Ik ken, begrijp en respecteer je standpunt. De afweging tussen een mogelijke verbetering voor de ene groep mensen en de mogelijke verslechtering voor een andere groep kan ik niet maken.
Want het hangt te zeer af van de persoonlijke omstandigheden van al die mensen. En het zal per land zeer verschillen want niet ieder EU land heeft nu eenmaal een sociaal stelsel als Frankrijk met een prima vangnet voor niet verzekerden aan een zeer schappelijke premie. En een schappelijke premie/ bijdrage is er misschien wel voor de ene groep van Nederlandse verdragsgerechtigden met zorgtoeslag etc. maar niet voor anderen die dan weer buiten alle properties te veel betalen voor wat ze er voor terug krijgen.
Nederland bedrijft nu eenmaal met de verdragsbijdrage inkomenspolitiek en daar ben ik persoonlijk op tegen omdat het leidt tot absurde situaties waarbij mensen met een pensioentje en/of een klein beetje vermogen slechter af zijn dan diegenen die het aan drank en vrouwen (kwinkslag) hebben uitgegeven. En die hebben er al lol van gehad…… Ooit had de Heer Rutte er ook zo’n hekel aan en had hij het over inkomensafhankelijke oliebollen. Mijn mening is dus dat een regering inkomenspolitiek moet bedrijven middels de inkomstenbelasting en niet via alle soorten andere trucjes. Maar dat is mijn politieke algemene mening.
En ik wil geen ouwe koeien uit de sloot halen maar dat is nu het grote onrecht dat bij de invoering van de ZVW destijds is begaan waar wijlen Onno Fokkens tot zijn dood toe tegen heeft gestreden. En toen de Heren Samson en Rutte hetzelfde kunstje wilden flikken in Nederland met de zorgpremie was het hele land in rep en roer en moesten zij het hele plan als een speer terugnemen omdat de hele VVD achterban aan het muiten was geslagen.
Maar voor de verdragsgerechtigden is het dus wel okay en er wordt dus met twee maten gemeten.
En daarom heeft iedereen die zich op een legale manier aan dit rottige stelsel kan onttrekken mijn sympathie en heb ik dat zelf ook gedaan.
En is het ook terecht dat de VBNGB als zodanig hier geen standpunt over in neemt want dat kan men – naar mijn mening – niet maken ten opzichte van de mensen die hierdoor benadeeld zouden kunnen worden.
Maar dat is dan weer mijn persoonlijke mening.
Hans Carstens zegt
Zoals gewoonlijk, bepaalt de uitkomst van de kosten-baten-berekening de opinie van de betrokkene. De NL-regering wil zo veel mogelijk binnenhalen en dus zo veel mogelijk inkomsten van welke soort, maat of gewicht onder haar curatele stellen, lees verplicht verzekeren via NL en haar ZIN-CAK “revenue clubs” (c.q Belastingdienst).
Waarom? Omdat het niet altijd even duidelijk is dat de EU 883/2004 Art.30.1 geheel en volledig, naar eer en geweten, wordt toegepast. Dat artikel stelt omonwonden vast dat NL aan een land dient te vergoeden wat er aan ECHTE kosten is gemaakt. Voor de medische zorg in dit geval. En alleen voor dat! Niets anders.
Dus b.v. de Franse nota aan NL dient te worden geschoond van niet aan medische zorg toe doende zaken als vaderschapsverlof e.d. Kijk in de cijfers van de jaarlijkse VWS Zorgmonitor e.d. bronnen. En dan naar de geschoonde zorgkosten totalen per land, Spanje of Frankrijk etc.: bedrag A. En vandaar naar de door NL-ZIN opgeeiste vergoedingen aan de betalenden aldaar, bedrag B.
Is dan de uitkomst dat de kosten (A) en de baten (B) in evenwicht zijn? Neen. Dat hoeft ook NIET volgens edelachtbare geleerden in de juridische afdeling van ZIN. Volgens mij WEL, met EU 883/2004 art.30.1, in de hand. Waarom NIET, omdat NL aan de verschillen tussen de bedragen A en B dik verdient. En daarom de smoes heeft verzonnen de buitenlandbijdrage te baseren op en te berekenen vanuit het NL kostenplaaatje, ONAFHANKELIJK van de echte kosten volgens EU 883/2004 art.30.1. = Bedrag B.
Daarvoor is al in November 2005 gewaarschuwd maar volslagen genegeerd door de NL overheid die de wet er door moest drukken, voor 1-1-2006. De enige berekening van de buitenland bijdrage is dus simpel: Kosten B verdelen over het aantal mensmaanden dat er in die landen verzekerd is geweest in dat jaar met inachtneming van de inkomsten per verzekerde, naar eer en sociaal geweten. ONAFHANKELIJK en ONBEINVLOEDBAAR door enigerlei zorg-oorlog in NL, met of zonder AWBZ-derivaten, doorschuiverij naar NL-gemeenten, of wat dan ook, in de politieke waanzin van de dag.
Of Zweedse dubbel-betalerij via de lokale IB en dan ook nog weer een keer aan ZIN en dergelijke malafide trucs. Dan, maakt het bij een EERLIJKE berekening van de buitenland bijdrage wellicht niet zo veel meer uit of je nou wel of niet via NL verzekerd bent. Nu, helaas, wel.
Evert Kleingeld zegt
Hans, forget it. Artikel 30.1 luidt :
Artikel 30 Premies of bijdragen ten laste van de pensioengerechtigden
1. Het orgaan van een lidstaat dat krachtens de door dat orgaan toegepaste wetgeving belast is met het inhouden van de premies of bijdragen ter dekking van prestaties bij ziekte en van moederschaps- en daarmee gelijkgestelde vaderschapsuitkeringen, kan slechts deze premies of bijdragen, welke worden berekend overeenkomstig de door dit orgaan toegepaste wetgeving, heffen en innen voorzover de kosten voor de verstrekkingen die moeten worden verleend krachtens de artikelen 23 tot en met 26, worden gedragen door een orgaan van genoemde lidstaat.
Dat betekent dat Nederland ALLEEN premies en bijdragen van je mag inhouden als Nederland effectief jouw ziektekosten aan je woonland verged.
WAT Nederland van je mag verlangen staat er ook in. Namelijk ALLES dat Nederland in haar wetgeving opneemt of opgenomen heeft.
Dus als Nederland morgen de ZVW bijdrage op 10 % en de WLZ bijdrage op 25 % van je wereldinkomen wil zetten zonder maximum en dat in haar wetgeving opneemt dan MAG dat en daaraan staat art 30.1 NIET in de weg.
Er is geen enkele relatie tussen feitelijk door Nederland betaalde kosten en/of feitelijk door Nederland betaalde gemiddelde kosten en waarvoor Nederland je aan mag slaan.
Ooit was er onder VO 1408/71 nog een beperking dat men slechts maximaal mocht aanrekenen wat er volgens het wettelijk pensioen aan je uitgekeerd werd (het Nikula arrest). Onder VO 883/2004 geldt dat NIET meer.
Het zou dus juridisch best kunnen dat je AOW (deel) gebaseerd op het aantal jaren dat je in Nederland hebt gewoond 5000 euro per jaar is, en dat Nederland je aanslaat voor 10.000 euro per jaar terwijl je feitelijk gemaakte kosten 1000 euro per jaar zijn en de gemiddelde kosten 3000 euro per jaar.
Je bent gewoon aan de Goden (of de Demonen) afhankelijk van je inzicht overgeleverd.
DE hele EU Verordeningen bieden je NUL KOMMA NIETS aan bescherming.
Ooit was ik een andere mening toegedaan maar door voortschrijdend inzicht ben ik tot deze conclusie gekomen.
Trek je plan !
Hans Carstens zegt
Evert, het gaat er om dat wat “de wet” zegt dat de staat zich zo maar alle idioterie kan veroorloven die ze leuk lijkt om meer inkomsten te genereren. En dat de staat het vertikt om te luisteren naar anderen, als ze dat “even” niet uit komt.
De EU verordening is een gatenkaas vol met loopholes voor trukendozen waar een weldenkend mens zich niet of nauwelijks tegen kan beschermen.
“Het gaat er om zo veel mogelijk veren te plukken met het minste geraas.” zei Fin. Min. Colbert van Louis XIV ooit. En die mentaliteit, die is nooit veranderd. Dus ook de “oplossing” voor de buitenland bijdrage = op basis van de REEEL gemaakte kosten in een kalenderjaar. Gedeeld door het aantal mensmaanden verzekerden in een gegeven land. Uitkomst = gemiddelde zorgkosten pppm. Dit kan dan worden verrekend met het TOTALE INKOMEN van de verzekerde personen in dat land (NinBi-verklaringen aan de Bel.Dst in NL) te delen op de REEEL gemaakte kosten = gemiddelde zorgkosten per 1000 Euro inkomsten voor/in dat land.
Heb je dan 20.000 of 50.000 inkomsten dan betaal je 20 of 50 gemiddelde zorgkosten per maand over het aantal maanden dat je in dat land verzekerd bent geweest. Simpele rekensommetjes, waarvoor je in een half uurtje een programmatje schrijft voor de computers van de ZIN-CAK-Bel.Dst. Want al die financiele gegevens, staan toch al in de databases van de Bel.Dst. DAN ben je af van de ongekende malversatie-bron met de huidige bijdrage grondslag op basis van NL zorgkosten structuren. DAN ben je ONAFHANKELIJK van de NL zorg en zorgkosten en de afgeleide berekening voor een willekeurig land.
DAN ben je ook af van de “omstreden” Woonland Factor die :
a) ellende/willekeur betekent,
b) een minister in Den Haag “mag vaststellen” naar “Eigen Behoefte” onder Eigen beheer, zonder enige tegenspraak in het NL-Parlement of -Senaat.
Dat plan heb ik al 2 x voorgelegd aan de AMS-rechtbank ter beeordeling. Response: GEEN, niet eens vernoemd of benoemd in de uitspraak. Volslagen onbeschoft in de vuilnisbak gekieperd. De CRvB Rechter in Utrecht zei trots: “Ik kan de wet veranderen als ik dat wil”. Maar toe hij kennis nam van dit plan om de wet te laten veranderen was de reactie idem die van AMS: NUL, geen woord pro of contra, géén beoordeling.
Dat gebeurde dan wél na informele ruggespraak met de Juriste van ZIN/CVZ na afloop van de rechtzitting, terwijl ik buiten de rechtzaal stond en er met volle verbazing naar kijken kon (AMS – CRvB). Wellicht iets voor de “denktank” van de VBNGB om na te gaan denken over dat plan? Dan zijn we ook verschoond van een hele hoop nodeloze discussies. Dan kunnen we terug naar de basis:
Zonder gepalaver over een nabestaanden-pensioen, al dan niet militair, al dan niet wettelijk, privé- of rijks- of gemeente-pensioen of ander legale revenuen.
Alle inkomsten tellen (zegt de Bel.Dst toch ook als je de NinBi moet invullen ?).
En kun je gelijk die belachelijke bovengrens van ruim 51.000 euro verleggen naar dat van een kamerlid of minister. De buitenland-bijdrage wordt nu structureel afgewenteld op de laagste inkomens. Want iedereen met en hoger inkomen dan die 51K, komt er nu relatief goedkoop mee weg : 6000 euro bijdrage (12%), ook bij 100.000 (6%) of 180.000 (3,3 %) euro inkomen. Niet echt sociaal te noemen.
Dus VBNGB: werk aan de winkel voor een nieuwe vorm van buitenland bijdrage. Of is dat nadenken over het bovenstaande plan teveel gevraagd?
Hartelijke Paas-Groeten,
Hans
Evert Kleingeld zegt
Overigens wil ik er graag nog even aan toe voegen dat dit artikel 30.1 bepaalt dat Nederland ALLEEN bijdrages en premies van je mag eisen als Nederland voor de kosten van de verstrekkingen voor ziektekosten opkomt ten opzichte van het woonland.
ZELFS dat is niet langer het geval !
In een subtiel samenspel tussen het EHvJ en de CRvB is ook dit verder “opgerekt”. In C 345/09 – het arrest Van Delft waar ook wijlen Onno Fokkens deel van uitmaakte is arrest gewezen waarbij is bepaald dat – in dit geval – Nederland ook premies en bijdragen mag heffen als Nederland helemaal niet opkomt voor de kosten van de verstrekkingen maar zelfs ook als alleen het recht daarop bestaat terwijl de betrokkene er geen gebruik van maakt.
Dit is dus een verkrachting van het EU recht.
Maar het mag van het EHvJ.
Jan de Voogd zegt
@ Hans Carstens:
Als de omslagmethode gebruikt wordt: alle door de verdragsgerechtigden gemaakte ziektekosten over die groep zou de bijdrage die ze moeten betalen ongeveer verdubbelen. Dat zal niemand van hen op prijs stellen.
@Evert :
Het komt wel vaker voor dat je een verzekeringsrecht hebt en er geen gebruik van maakt, en dus toch premie moet betalen. De essentie van de uitspraak C-345/09 was dat het verdragsrecht in feite neerkomt een verplichte wettelijke verzekering tegen ziektekosten op basis van EU-wetgeving en niet een vrijwillige verzekering inhoudt.
Evert Kleingeld zegt
Dank je wel Jan. En ik ben het eens met wat je schrijft. Feit is echter dat artikel 30.1 – zie de gehele tekst hierboven – bepaalt dat:
Er is dus bepaald door het EHvJ en de CRvB in het arrest Van Delft dat verdragsgerechtigden OOK premies en bijdragen moeten betalen indien hun kosten NIET worden gedragen door een orgaan van genoemde lidstaat. Hierbij moeten wij dus ook in aanmerking nemen dat ten tijde van deze uitspraak het juridisch kader bepaald werd door VO 1408/71 en nog niet door VO 883/2004. Dus er bestond toen nog geen artikel 30.1.
En het artikel waarop deze beslissing destijds was gebaseerd in VO 1408/71 was dus wezenlijk anders en dat weet jij als geen ander want daardoor was het Nikula arrest wel van toepassing op VO1408/71 en NIET op VO 883/2004 en wel met name op grond van dit artikel 30.1.
Maar de enigen die hierover kunnen procederen zijn dus diegenen die in deze positie zijn want iemand anders kan het niet doen want die heeft er geen procesbelang bij en dan wordt het gewoon niet ontvankelijk verklaard. Feit IS en BLIJFT dat er nu van alles gebaseerd wordt op de uitspraak in C-345/09, die je hier ook verdedigt door te stellen dat er wel VAKER premies worden betaald voor NIETS, terwijl in art. 30.1 UITDRUKKELIJK wordt bepaald dat – in dit geval – Nederland alleen een verdragsbijdrage mag heffen indien de kosten worden gedragen door het Nederlandse orgaan.
Dit is mijn grote frustratie met het hele EU recht. Nederland doet precies wat het wil en veegt haar …. af met wat er feitelijk expliciet in de Verordeningen staat. En lang niet alleen hier met artikel 30.1 maar routinematig. En vooral ook op het terrein van de toepassingsverordening VO 987/09. En in al die gevallen komt het uiteindelijk terecht bij de CRvB en dan krijg je uitspraken als:
Met andere woorden vergeet gewoon die hele Verordeningen en WIJ de RECHTERS (?) van de CRvB maken wel uit wat in jullie belang is en wat de wetgever er mee bedoeld heft. En daarmee is dan de Rechtsstaat in Nederland gewoon afgeschaft. Ook dat is algemeen bekend en Rutte II ging daar wat aan doen door beroepszaken naar de Gerechtshoven te sturen maar dat hebben ze ook weer gauw ingeslikt onder druk van de RECHTERS (?) van de CRvB en hun vriendenkliek.
En ook de gang naar de Europese Commissie kun je vergeten. Want daar komt dan precies hetzelfde uit – het staat allemaal wel niet in de Verordeningen maar wat het CVZ/ZINL/CAK doet zou in het belang zijn van de verdragsgerechtigden. Ik vind het persoonlijk een grof schandaal en ondanks dat het mij niet persoonlijk meer raakt knaagt het aan mijn rechtsgevoel en in het vertrouwen in Nederland als een rechtsstaat.
Evert Kleingeld zegt
Overigens, als ik nog even mag aanvullen n.a.v. de discussie tussen Hans Carstens en Jan de Voogd over de cijfers.
Ik beperk mij nu even tot Frankrijk want je moet dit per land bekijken.
En ik haal die cijfers uit de verzekerdenmonitor 2017 van VWS en die geeft dan de kosten/baten analyse over 2016.
Dan heeft op basis van die cijfers Jan de Voogd wel een punt.
Kosten betaald door CAK aan Frankrijk 34.6 miljoen euro
Geconsumeerde zorg in NL door Franse verdr. gerechtigden 3.4 miljoen
Totale kosten gedragen door Nederland 38 miljoen.
Opgehaald door het CAK in 2016 bij 8.597 verdragsgerechtigden 20.122.400 euro om precies te zijn.
Dus als men de formule van Hans zou nemen dan kan de verdragsbijdrage inderdaad zo ongeveer verdubbeld worden en daar zit inderdaad volgens mij niemand op te wachten. Althans volgens de cijfers van VWS/CAK.
Maar nu wil ik even aantonen dat er van de cijfers van VWS/CAK geen moer klopt. Check het zelf maar even na met de cijfers uit de Verzekerdenmonitor.
Neem ik weer Frankrijk als voorbeeld.
Door het CAK betaald aan Frankrijk in 2015 23.9 miljoen euro
Door het CAK betaald aan Frankrijk in 2016 34.6 miljoen euro
Terwijl de vergoedde zorgkosten gedaald zijn want Frankrijk vergoed minder, minder, minder en niet meer, meer, meer.
En kijk nu even naar het totaalplaatje voor ALLE verdragsgerechtigden.
Ook weer BRON verzekerdenmonitor van VWS zelf.
2012 281 miljoen
2013 283 miljoen
2014 225 miljoen
2015 211 miljoen
2016 205 miljoen.
Terwijl het totale aantal verdragsgerechtigden licht gestegen is.
Dus zijn de gemiddelde door NL vergoedde kosten flink aan het DALEN.
Maar de WOONLANDFACTOREN zijn bijna overal flink aan het STIJGEN. Terwijl de gemiddelde zorgkosten dus inderdaad logischerwijze aan het dalen zijn en dat klopt ook want bijna alle landen vergoeden steeds minder.
Dus hier klopt echt iets niet.
Ik heb dat al vaker gezegd en geschreven en ik zeg het nog maar een keer. Er klopt iets niet met die woonlandfactoren en er is sprake van ondoorzichtig gegoochel in de achterkamertjes met cijfers die niemand kan controleren. De stijging van de woonlandfactoren is in flagrante strijd met de cijfers die VWS zelf publiceert in de verzekerdenmonitor.
Maar niemand doet er wat aan. Tragisch !
Jan zegt
@Evert
Je analyse is onjuist. Zoals je zelf zegt heeft de door of voor gepensioneerde verdragsgerechtigden betaalde bijdrage geen relatie met de door Nederland voor hen betaalde kosten. Ook de woonlandfactor niet. Die is wat de teller betreft gebaseerd op de gemiddelde zorgkosten voor wettelijke verzekering van ALLE zk-verzekerden in het woonland. Dat heeft dus niets te maken met wat Nederland voor verdragsgerechtigden of gepensioneerde verdragsgerechtigden en hun gezinsleden betaalt aan woonlanden. Bovendien zijn de door jou genoemde betaalde bedragen inclusief gezinsleden van (ZVW)verzekerden en achtergebleven gezinsleden die in een ander land wonen. Aangezien de cijfers van jaar op jaar niet op transactiebasis zijn, zijn ontwikkelingen er moeilijk uit af te leiden. VWS schrijft daarover een keer: “Fluctuaties in de aan het buitenland betaalde zorgkosten doen zich namelijk regelmatig voor en kunnen door verschillende factoren worden veroorzaakt. Onder meer de lange doorlooptijden, schommelingen in wisselkoersen, stelselwijzigingen in andere landen en de wijze van de berekening van declaraties door het buitenland kunnen hierbij een rol spelen.”
Argwaan t.a.v. de woonlandfactor is op zich terecht (zie de correctie voor Zweden). Maar, zoals ik al eerder schreef: dan kan die argwaan het beste dan worden getoetst als er een structurele wijziging in de teller van de woonlandfactor zichtbaar is geworden. Dat gaat dan dus over die gemiddelde zorgkosten per verzekerde in het woonland, die niet in relatie staan tot de door Nederland betaalde kosten voor verdragsgerechtigden.
Evert Kleingeld zegt
Jan, Het gaat hier om de totale zorgkosten die door Nederland vergoed worden aan alle buitenlandse bevoegde organen over een periode van 5 jaar. Dan zullen er best wat fluctuaties zijn en wel eens wat rekeningen blijven liggen die dan in het volgende jaar vallen maar over een periode van 5 jaar kunnen wij toch wel heel duidelijk een trend erkennen. En die trend is dus dat wat Nederland feitelijk betaalt aan derde landen over een periode van 5 jaar maar liefst met 27 procent (!) is gedaald.
En zet dat dan af tegen het feit dat de verdragsgerechtigden over dezelfde periode van 5 jaar maar liefst 32 procent (!) meer zijn gaan betalen omdat de woonlandfactoren jaarlijks blijven stijgen.
En dan is de enige conclusie wat mij betreft dat er ergens een boekhoudkundige truc wordt toegepast met die tellers en die noemers en die gemiddelde kosten waarvan niemand mag weten hoe die berekeningen nu precies werken. De twee bovengenoemde feiten zijn gewoon niet met elkaar te verenigen. Oftewel mijns inziens is het boerenbedrog. Maar als jij denkt dat het allemaal kosher is dan zal het wel zo zijn.
Ik zie dat de VBNGB mensen oproept voor een proefproces over zorgtoeslag in landen waar de woonlandfactor lager is dan 0.41. Dan hebben wij het dus over landen als Turkije en Marocco en wellicht Roemenie en zo denk ik maar? Corrigeer mij als ik dat fout heb.
Maar mijns inziens is het niet zo onredelijk dat in landen waar er heel erg weinig betaald wordt voor zorg er ook heel erg weinig zorgtoeslag wordt gegeven.
Dus wat mij betreft zouden de VBNGB en jij zich beter kunnen richten op een proces over de woonlandfactoren waar niets van deugt. Maar dat is dus mijn persoonlijke mening.
Jan de Voogd zegt
@Evert
In de landen met woonlandfactor beneden ong. 0,41 wordt helemaal niets betaald aan zorgtoeslag aan verdragsgerechtigden. Het gaat dan om de landen die je noemt, Oost-Europese landen , Griekenland (en Spanje zit op de grens). En in andere landen met hogere woonlandfactoren krijgt men meestal verhoudingswijs naar men aan bijdrage betaalt minder dan in Nederland. Dat is betwistbaar omdat zo afbreuk gedaan wordt aan de oorspronkelijke doelstelling dat het totaal van de betalen bijdrage van een verdragsgerechtigde evenredig is aan de waarde van het wettelijke zorgpakket van het woonland t.o.v. Nederland. Er is dus een rechtstreeks verband met de hoogte van de netto te betalen bijdrage.
De woonlandfactor is in rechtszaken al diverse keren aan de orde geweest, en de hoogste rechter heeft die steeds goedgekeurd. Het heeft dus geen zin daartegen opnieuw te procederen, hoogstens nog tegen een woonlandfactor groter dan 1. Wat de woonlandfactoren betreft kan slechts nog nagegaan worden of ze goed berekend zijn. Maar daarvoor hoef je niet naar de rechter gaan: die gaat ook niet zelf rekenen.
De verhouding tussen de macro-bijdragen van verdragsgerechtigden en het totaal aan kosten die Nederland betaalt voor verdragsgerechtigden waarvan jij de ontwikkeling schetst, en ook al differentieer je per woonland, heeft ook niets te maken met de woonlandfactor. Daar hoef je noch bij de rechter noch bij de politiek mee aan te komen.
Hans Carstens zegt
Hier word ik ter plekke niet goed van: “Wat Nederland betaalt aan het woonland heeft niets te maken met de woonlandfactor.” Deze frase legt de hele woonlandfactor (-zwendel) in 1 keer luid en duidelijk vast.
Zo vaak ik dat met cijfers, feiten en toelichting heb opgebracht bij de rechters. Die knikken dan beleefd van Ja. En vervolgens komt er GEEN UITSPRAAK over. Het punt wordt gewoon niet een genoemd of vernoemd in de “kortom” uitspraak.
Volgende zwendel dus: Het verdoezelen/verzwijgen van geschilpunten door de rechtbank(en). Vooral als dat hun bazen niet uit komt. En die betalen hun salaris. En wiens brood men eet, diens taal men spreekt.
ERGO: Vergeet de WLF. Vergeet Recht en Rechtschapenheid. Accepteer alle prijsopdrijvingen, alle zwendels, alle BLA vanuit de overheidshoek, laat je als een lam ter slachtbank voeren. Pas als je dood bent is alles over en heb je er geen last meer van. Behalve je nabestaanden. Die worden eerst nog worden leeggeplukt en daarna geheel in stijl gedumpt.
evert kleingeld zegt
God, grant me the serenity to accept the things I cannot change,
Courage to change the things I can,
And wisdom to know the difference.
Waarom vraag je niet de cijfers die het CAK heeft gebruikt op voor de laatste 3 jaar en vraag dan gelijk van welke instantie zij de Franse gemiddelde kosten hebben gekregen.
Dan kunnen wij eens precies nagaan of deze wel kloppen.
Ik kan het niet doen want ik ben niet verdragsgerechtigd anders had ik het allang gedaan.
Evert Kleingeld zegt
@Jan. Doe je best. Ik denk dat dit een kwestie is van het woonlandprincipe. Dus uitkeringen en toeslagen gerelateerd aan de kosten van leven in die bepaalde woonlanden. Daar ligt een berg jurisprudentie over ter hoogte van de Himalaya en daar heeft Nederland al een veldslag over geleverd – en gewonnen – met Marokko. Dus mijns inziens heb je geen schijn van kans.
Wat de woonlandfactoren betreft is het zo dat er een logische verhouding moet zijn tussen de gemiddelde zorgkosten in een woonland en wat het CVZ/ZINL/CAK uitbetaald aan de verdragsgerechtigden in dat woonland. Het lijkt mij dus onmogelijk dat de gemiddelde zorgkosten in een woonland flink dalen terwijl de woonlandfactoren maar blijven stijgen zeker als je dat macro en over een langere periode bekijkt. En wel omdat de verdragsgerechtigden recht hebben op zorg volgens de wetgeving van het woonland. Net als de inwoners van dat woonland.
Logischerwijze zouden die – macro en op langere termijn – min of meer parallel moeten lopen. En als men aan kan tonen dat daarmee gesjoemeld wordt kun je er prima mee aankomen bij de rechter. Want dan toon je aan dat de wettelijke regeling niet juist wordt uitgevoerd en daar zit de rechter nu juist voor om dat te beoordelen.
Mijn principe is – vecht de foute uitvoering aan – maar kom wel met de feiten – en niet de wetgeving zelf want dan maak je geen schijn van kans, want daar gaat de rechter niet over.
Desondanks wens ik je succes.
Jan zegt
Wat betreft bezwaar maken tegen de hoogte van de zorgtoeslag bij verdragsgerechtigden is die jurisprudentie waar je op doelt niet of nauwelijks relevant aangezien bij voorbaat erkend moet worden dat Nederland een woonlandbeginsel ter korting op de zorgtoeslag inderdaad mag hanteren. Het punt is slechts dat Nederland dat doet op een wijze waarop meer dan evenredig gekort wordt vergeleken met inwoners van Nederland.
Nu Nederland heeft uitgesproken dat er sprake moet zijn van evenredigheid, althans bij de betalingen van de wettelijke zorgbijdrage, ligt daar het aanknopingspunt voor bezwaar. Op dat punt bestaat er nog geen jurisprudentie. Maar inderdaad: zekerheid dat een rechter zo’n bezwaar zal honoreren is er niet.
Wat je argumentatie m.b.t de woonlandfactoren betreft: je maakt ten onrechte geen onderscheid tussen de (gemiddelde) kosten van gepensioneerde verdragsgerechtigden en de (gemiddelde) zorgkosten van verzekerden onder het woonlandstelsel. Dat zijn verschillende grootheden die niet parallel hoeven te lopen in ontwikkeling. En bij de woonlandfactor (de teller) gaat het slechts om het laatste.
Mijn principe is: vecht slechts dan bij de rechter aan indien er een redelijke kans is dat hetzij de regelgeving hetzij de uitvoering daarvan strijdig is met (hogere) wetgeving of algemene rechtsbeginselen. Het eerste bleek wat op te leveren bij verzet tegen de hoogte van de zorgbijdrage volgens art. 69 ZVW (daardoor invoering van woonlandfactoren) en het exportabel maken van de MKOB tegemoetkoming. Gezien het feit dat bestuurszaken weinig kosten en een makkelijke toegang bij de bestuursrechter vinden is er alle reden om proefprocedures te voeren ingeval er een redelijke kans op succes lijkt te zijn. Daarnaast dus zaken die in individuele gevallen berusten op onjuiste wetsinterpretatie of onjuiste vaststelling van de feiten. Maar die blijken meestal in de bezwaarfase al op te lossen te zijn.
Evert Kleingeld zegt
Dank je wel Jan.
Ik persoonlijk schat de kansen bij een dergelijk proefproces in op 0 maar de toekomst zal het leren. Verder vraag ik mij af of het wel past binnen het kader van de doelgroep van de VBNGB. Ik betwijfel of er wel Nederlandse gepensioneerden in landen als Roemenie, Turkije en Marokko wonen.
Wel natuurlijk teruggekeerde Turken en Marokkanen die rechten hebben opgebouwd middels een woon/werk verleden in Nederland. En die hebben hun eigen belangenverenigingen en krijgen daarbij ook steun van hun eigen overheden.
En het was toch juist de enorme fraude met zorgtoeslagen door Roemeense criminelen die Staatssecretaris Wekers de kop heeft gekost en tot aanscherping van de regels heeft geleid? En moet de VBNGB daar nu steun aan verlenen?
Wat de woonlandfactoren betreft. Natuurlijk was het beter en vooral eerlijker geweest als niet de gemiddelde zorgkosten voor de gehele bevolking maar juist de gemiddelde zorgkosten voor diegenen die recht hebben op een wettelijk ouderdomspensioen in de teller en in de noemer van de woonlandfactor zouden zijn opgenomen. Maar ik heb begrepen dat dit principe bij de CRvB is gestrand. Waar anders?
Alle reden om de cijfers die gebruikt zijn en worden door CVZ/ZINL/CAK eens zeer zorgvuldig te bestuderen. Want het is en blijft zeer merkwaardig dat de gemiddelde zorgkosten in een woonland aan het dalen zijn vanwege allerlei kostenbesparende maatregelen van de overheid van het woonland, terwijl dan juist de gemiddelde zorgkosten van de verdragsgerechtigden zouden blijven stijgen terwijl die toch ook minder vergoed krijgen vanwege precise die zelfde kostenbesparende maatregelen.
In dit opzicht lijkt mij dus het verhaal over het verschil tussen gemiddelde zorgkosten voor allen en gemiddelde zorgkosten voor pensionados een ‘red herring’. En ik begrijp niet hoe je die conclusie kunt trekken als je de feitelijke cijfers niet kent. Toen iemand het eens goed uit ging zoeken wat Zweden betreft bleek er niets van te kloppen. En had ik het goed begrepen dat men voor Marokko de cijfers van meer dan 10 jaar geleden gebruikt omdat Marokko geen nieuwe cijfers aanlevert ?
Het is gewoon een grote ondoorzichtbare bende. En hoog tijd dat iemand daar eens wat aan doet.
Veel gevallen worden juist niet in de bezwaarfase door het CVZ/ZINL/CAK opgelost omdat bezwaren gewoon routinematig worden afgewezen. Er zat destijds bij het CVZ zelfs een special team voor – het Team Bezwaar Buitenland. Het is pas als men in beroep gaat bij de bestuursrechter dat er eens iemand serieus naar gaat kijken. En dan als het ook die wel duidelijk is dat men geen poot heeft om op te staan en men de zaak zou verliezen gaat men ineens overstag om gezichtsverlies te voorkomen.
Het meest irritante daarbij is dat men dan ook nog regelmatig van mening verandert. Bij mij persoonlijk 4 maal. En in de bij jou ook bekende zaak “Miep” 3 maal. Er is echt veel werk aan de winkel.
Het gaat mijns inziens niet aan om je op de borst te kloppen over het feit dat je de woonlandfactor voor elkaar hebt gekregen en dan niet thuis te geven als de uitvoering daarvan voor vele landen aan alle kanten rammelt. Maar dat is – zoals altijd – slechts mijn persoonlijke mening.
Jan de Voogd zegt
@ Evert
Mijn pleidooi een proefproces te organiseren voor verhoging van de zorgtoeslag, in de eerste plaats voor landen waar verdragsgerechtigden helemaal geen zorgtoeslag krijgen (zoals Roemenië en Bulgarije), en in de tweede plaats alle andere EU/EER staten waar ze m.i. te weinig krijgen, heeft natuurlijk niets te maken met het ondersteunen van een Roemenië-fraude van mensen die in het geheel geen verdragsgerechtigden zijn of waren. Demagogischer kun je het niet formuleren dan jij doet op dit onderwerp.
Wat de woonlandfactoren betreft heb ik al eerder voor onderzoek gepleit om dit in geval van vreemde ontwikkelingen in de teller voor bepaalde woonlanden te doen (zoals in Zweden is geschied). Een andere mogelijkheid is te kijken naar de min of meer vergelijkbare indicator: uitgaven voor zorg voorzover door de staat of vanuit verplichte verzekering gefinancierd (maar dan per inwoner) als gepubliceerd door de WHO, en daaruit vervolgens een woonlandfactor berekend . Ik heb dat gedaan (uitgedrukt in USD dollar termen als grootheid) voor de landen waar verdragsrecht mogelijk is. Die indicator heb ik vergeleken met de woonlandfactor die Nederland gebruikt (en jaarlijks publiceert in de Staatscourant) , en wel voor (indicatief) de jaren 2009 t/m 2018.
Afwijkingen (meer dan 10 procentpunten) die bij de WHO gunstiger in structuur uitvallen dan wat Nederland hanteert vind je dan voor de volgende staten: Frankrijk, Ijsland en Litouwen.
Afwijkingen in ontwikkeling van de woonlandfactor die bij de WHO gunstiger zijn voor de periode 2009 t/m 2018) dan wat Nederland hanteert (meer dan 10 procentpunt) vind je bij Frankrijk, Ijsland, Litouwen, Denemarken, Finland, Griekenland, Italië.
Op die gronden zou je bij dergelijke landen verder kunnen onderzoeken wat er aan de hand zou kunnen zijn met de ontwikkeling in of de hoogte van de gemiddelde wettelijke zorgkosten. Het bovenstaande is indicatief aangezien ook definitieverschillen tussen WHO en de EU, jaarverschillen en valutakoersen nog op die afwijkingen van invloed zullen zijn.
Ik heb trouwens ook veel staten gevonden waarbij de genoemde “WHO woonlandfactor” juist veel hoger is dan wat Nederland in de staatscourant op basis van EU- of nationale gegevens publiceert.
Aanvullende indicaties zouden nog te vinden zijn bij de OECD en Eurostat. Maar het bovenstaande biedt al een handreiking voor een ieder die bezorgd is over de juiste berekening van de woonlandfactor.
Jan de Voogd zegt
Wat betreft de doelgroep van de VBNGB, zie het logo: dat zijn Nederlands gepensioneerden in het buitenland, zijnde personen met Nederlands pensioen wonend buiten Nederland (en hun gezinsleden). Dat is dus anders dan Nederlandse gepensioneerden in het buitenland. Zoals gebleken bij het verdragsrecht, en soortgelijks geldt voor het internationale belastingrecht: nationaliteit blijkt in de toepassing van de regelgeving niet of nauwelijks van belang. Vandaar waarschijnlijk die keuze van de VBNGB.
Evert Kleingeld zegt
Jan bedankt voor alle informatie.
Mijns inziens: VBNGB is Vereniging Belangenbehartiging Nederlands Gepensioneerden in het Buitenland. Dat lijkt mij dan ook de doelgroep.
Maar volgens jouw uitleg is de doelgroep: Personen met Nederlands Pensioen Wonend in het Buitenland (PNPWB).
Dat zijn dus vooral in dit geval met die lage of geen zorgtoeslagen inwoners van Turkije, Marokko en een enkele Roemeen of Bulgaar. Alhoewel denk ik 99.9 % dus de eerste groep.
Ik denk en dit is weer mijn persoonlijke mening dat Nederland terecht probeert om de kosten daarvan enigszins onder controle te houden middels het woonland principe dat toeslagen en uitkeringen relateert aan de kosten van levensonderhoud (en zorg) in die landen.
Ik denk verder dat de eerste groepen hun eigen Verenigingen hebben om hun belangen te behartigen en dat zij verder gesteund worden door de Turkse en Marokkaanse overheden.
Verder hebben we gelukkig rechters die met de blindoek voor hun ogen en hun weegschaal in de hand dit soort dingen beoordelen. Ik denk ook niet dat het storm zal lopen met gegadigden voor het proefproces.
En dit soort zaken zijn altijd leerzaam.
Jan de Voogd zegt
Blijkens de statuten van de VBNGB gaat het toch om personen wonend buiten Nederland met pensioen uit Nederland, zij het beperkt tot het EU/EER/Zwitserse grondgebied. Blijkens de indeling van de website denkt men echter globaler. Zo komen nogal wat landenportalen als Thailand, Argentinië enz. op deze site voor. In elk geval komt evident het criterium “van Nederlandse nationaliteit” zijn, wat mij betreft terecht, niet voor in de statuten. Dat is maar goed ook: veel gepensioneerden wonend buiten Nederland hebben een partner met een niet-Nederlandse nationaliteit, en hun belangen zijn mede in geding.
evert kleingeld zegt
Wat betreft de doelgroep kan de VBNGB insluiten of uitsluiten wie ze willen. Ik heb daar verder geen mening over.
Wat betreft het onderwerp zelf i.e. Nabestaandenpensioen en militair invaliditeitspensioen ook “wettelijke uitkeringen”? heb ik die wel.
De hele EU Verordeningen en de gehele co-ordinatie tussen de lidstaten zijn gebaseerd op wettelijke uitkeringen en wettelijke pensioenen = staatspensioenen en uitkeringen van de Staat. En dat is in het belang van alle Nederlanders in het buitenland.
Nederland heeft dit op weten te rekken middels het begrip verdragsbijdrage naar percentages over het (private) wereldinkomen voor haar sociale zekerheidsstelsels. Dit druist tegen het hele principe van de gehele Europese wetgeving en de EU Verordeningen in.
Onder VO 1408/71 was er dan nog de beperking dat deze verdragsbijdrage niet meer mocht bedragen dan het bedrag van het wettelijke pensioen ( het Nikula arrest ).
Onder VO 883/2004 geldt zelfs dat niet meer. Maar verdragsgerechtigden met een minimaal wettelijk pensioen kunnen dat nog steeds afdwingen door hun wettelijke pensioen niet aan te vragen en tot uitbetaling te laten komen.
Het deugt allemaal van geen kanten maar het mag allemaal van het EHvJ dus vooruit dan maar.
Nederland heeft dit nog verder opgerekt door private vroegpensioenen tot wettelijke Staatspensioenen te bombarderen middels een bijlage bij VO 1408/71 en later bij VO 883/2004.
Ook dit druist tegen het hele principe van het EU recht in maar ook dit mag allemaal van de CRvB omdat dit “in het belang zou zijn van de verdragsgerechtigden”. En dat is een kwalijke leugen want het kan wel in het belang zijn van sommige verdragsgerechtigden maar ik ken er toevallig een die dat 4000 euro per jaar meer kostte dan zijn private verzekering. Maar goed daar zijn dan ook weer oplossingen voor te bedenken door b.v. het opzouten van die vroegpensioenen als het pensioenfonds daaraan tenminste mee wil werken.
Ik ben persoonlijk mordicus tegen het alsmaar verder oprekken van allerlei pensioenen en regelingen uit de private sfeer en daar wettelijke pensioenen en uitkeringen van te maken omdat Nederland daar misbruik van maakt.
Ik vind het principieel onjuist en ik vind het merkwaardig dat iemand enerzijds vecht voor o.a. het principe dat private (vroeg)pensioenen geen wettelijke pensioenen zijn, terwijl de zelfde persoon dan nu er voor gaat pleiten om wettelijke pensioenen te maken van allerlei andere private regelingen.
Nu wil ik wel een voorbehoud maken voor militair invaliditeitspensioen want ik denk dat er mogelijkerwijze wat voor te zeggen is om dat als een wettelijk Staatspensioen te beschouwen. Anderzijds zou dat dan wellicht ook weer moeten gelden voor alle Staatsdienaren = alle ambtenaren = alle ABP pensioenen en daarmee zit men dan wel op een hellend vlak.
Als er schrijnende gevallen zijn kan daarvoor best een oplossing gevonden worden maar ik persoonlijk vind dus niet dat men daarvoor het hele EU recht zou moeten gaan ondermijnen.