ECLI:NL:CRVB:2021:2244 Centrale Raad van Beroep, 02-09-2021, 21/1171 AOW
Datum uitspraak: 02-09-2021 Datum publicatie: 13-09-2021 Rechtsgebieden: Socialezekerheidsrecht Bijzondere kenmerken: Hoger beroep Vindplaatsen: Rechtspraak.nl Inhoudsindicatie:
Appellant is het niet eens met de verhoging van zijn aanvangsleeftijd van vijftien jaar naar zestien jaar en vier maanden. In de aangevallen uitspraak is terecht verwezen naar de uitspraken van de Raad van 18 juli 2016, waaronder ECLI:NL:CRVB:2016:2502 en ECLI:NL:CRVB:2016:2503. Daarin is overwogen dat de verhoging van de aanvangsleeftijd in het algemeen proportioneel is te achten en deze in het algemeen niet leidt tot een schending van artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Appellant heeft in hoger beroep uitdrukkelijk gesteld dat compensatie voor een onevenredig zware last vanwege het ontstane AOW-gat niet in het geding is. Het beroep van appellant op het rechtszekerheids- en vertrouwensbeginsel kan niet slagen. Het beroep van appellant op het zorgvuldigheidsbeginsel treft evenmin doel. Appellant heeft gesteld dat zijn positie als geëmigreerde met een AOW-opbouw beduidend nadeliger is dan de positie van mensen met een AOW-opbouw die in Nederland zijn gebleven, omdat deze laatsten, in tegenstelling tot appellant, tot hun nieuwe AOW-leeftijd verzekerd blijven en op die manier het aan de voorkant ontstane gat in hun verzekeringsloopbaan kunnen opvullen. Dit betoog wordt verworpen. Appellant heeft zijn zorgen geuit over de vraag of het primaire besluit en bestreden besluit zijn genomen door algoritmes zonder dat er nog medewerkers aan te pas zijn gekomen. Ook de gebruikte argumentatie is volgens appellant door logaritmes ingegeven. Voor zover appellant met dit betoog heeft bedoeld te stellen dat het bestreden besluit of de aangevallen uitspraak niet op een voldoende onderbouwing berust, volgt de Raad appellant niet in zijn betoog. De aanvangsleeftijd van appellant is terecht vastgesteld op zestien jaar en vier maanden, en de hoogte van het ouderdomspensioen is terecht bepaald op 66% van het maximale pensioen. Hieruit volgt dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.
Jan de Voogd zegt
Daaruit:
4.4. Appellant heeft gesteld dat zijn positie als geëmigreerde met een AOW-opbouw beduidend nadeliger is dan de positie van mensen met een AOW-opbouw die in Nederland zijn gebleven, omdat deze laatsten, in tegenstelling tot appellant, tot hun nieuwe AOW-leeftijd verzekerd blijven en op die manier het aan de voorkant ontstane gat in hun verzekeringsloopbaan kunnen opvullen. Dit betoog wordt verworpen. Zowel voor mensen die in Nederland wonen als voor mensen die naar het buitenland zijn verhuisd, geldt dat de tijdvakken van verzekering die zij vóór hun aanvangsleeftijd hebben opgebouwd, niet in hun ouderdomspensioen verzilverd worden. Het verschil tussen beide categorieën is, voor zover hier van belang, dat mensen die in Nederland zijn blijven wonen in beginsel tot hun AOW-leeftijd verzekerd blijven, terwijl personen die buiten Nederland zijn gaan wonen veelal niet langer AOW-verzekerd zijn. Voor deze beperking van de verzekeringsplicht voor volksverzekeringen tot ingezetenen bestaat volgens vaste rechtspraak een toereikende objectieve rechtvaardiging. In die rechtspraak is overwogen dat het onderscheid tussen ingezetenen en niet-ingezetenen aansluit bij de basisgedachte van een volksverzekering. Die gedachte houdt in dat de overheid van een land alleen sociale bescherming door middel van een verplichte verzekering biedt aan personen die door ingezetenschap een voldoende band hebben met dat land (vgl. het arrest van de Hoge Raad van 10 juli 2009, ECLI:NL:HR:2009:BJ1980). In die visie berust de primaire verantwoordelijkheid voor de sociale bescherming van personen die buiten Nederland zijn gaan wonen, bij het nieuwe woon- en/of werkland.
4.5. Appellant heeft zijn zorgen geuit over de vraag of het primaire besluit en bestreden besluit zijn genomen door algoritmes zonder dat er nog medewerkers aan te pas zijn gekomen. Ook de gebruikte argumentatie is volgens appellant door logaritmes ingegeven. Voor zover appellant met dit betoog heeft bedoeld te stellen dat het bestreden besluit of de aangevallen uitspraak niet op een voldoende onderbouwing berust, volgt de Raad appellant niet in zijn betoog. Het gaat in dit geval niet om een open norm waarvan de toepassing afhankelijk is van een weging van de omstandigheden van het geval of een afweging van belangen, maar om een wettelijke leeftijdsgrens.
Rudi Holzhauer zegt
Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar het mede automatisch afkappen van de mogelijkheid van vrijwillig voor de AOW door-/bijverzekeren. Dat kon voor max 10 jaar. En ook daar kwam geen 1 jaar en tig maanden-optie bij. En waarom niet? In NL nooit aan de orde. Buiten NL voor sommigen wel. Even niet gezien?
Ger Essers zegt
Nou daar weet ik alles van Min SZW wilde de duur destijds tot 5 jaar beperken en de hoogte van minimumpremie met factor 5 verhogen.
Destijds via FNV daar voor als een 🦁 gevochten en het is gelukt om dat 10 jaar en factor 2 van te maken. Met dank aan D66 en PvdA destijds!!!
M. Boret zegt
De argumentering van de rechtbank is dat een ieder die in Nederland woont (gratis) is verzekerd voor de AOW.
Echter er zijn ook mensen die op 15 jarige leeftijd zijn gaan werken en AOW premie hebben betaald. Mag je niet concluderen dat als je premie betaald hebt, er dan ook recht op mag doen gelden.
Trouwens als je van de 15-17e jaar AOW premie betaald hebt, naar een buitenland bent gegaan, bijverzekerd bent, wordt toch aan de voorkant je 2 jaar ontnomen. Waarom bijverzekeren?
Verder wordt gesteld dat een ieder op de hoogte is van de mogelijkheid om bij te verzekeren voor de AOW, en zelfs dat de SVB inlicht hierover. Bij mij is geen beiden gebeurd.
Kortom de Nederlandse staat, gesteund door de rechtbank, praat recht wat eigenlijk krom is.
Elly Aussie zegt
Volg het met interesse vanuit Australië. Ja de optie voor mij om AOW premie door te betalen (toen ik Nederland verliet om met mijn partner mee te gaan) was niet haalbaar vanwege de hoge kosten. Ik was mijn baan kwijt door emigratie. Pensioen heb ik wel door betaald , mocht maar 3 jaar. Ook zo een vreemde regel die nog steeds niet veranderd is( waarom niet?) en met een pensioen gat en geen baan kunnen vinden hier vanwege mijn leeftijd (65 )wordt het er niet makkelijker op.
Na 45 jaar nooit een dag zonder werk gezeten hebben is het nu sappelen…
Jan de Voogd zegt
ECLI:NL:CRVB:2021:2902 Centrale Raad van Beroep, 18-11-2021, 18/710 AOW
Datum uitspraak: 18-11-2021 Datum publicatie: 25-11-2021 Rechtsgebieden:
Socialezekerheidsrecht Bijzondere kenmerken: Hoger beroep Vindplaatsen:
Rechtspraak.nl
Inhoudsindicatie:
AOW-gat. Geen bijzondere omstandigheden die moeten leiden tot het aannemen van een onevenredig zware last voor betrokkene en daardoor tot een schending van artikel 1 van het Eerste Protocol. Buiten kijf staat dat betrokkene door de verhoging van de AOW-leeftijd en de latere ingangsdatum van zijn ouderdomspensioen financieel nadeel heeft ondervonden. Betrokkene is zes maanden AOW-pensioen onthouden, waarop hij in de tijd dat zijn VUT-uitkering inging aanspraak dacht te kunnen maken. Zijn AOW-pensioen is echter niet in de kern aangetast. Betrokkene heeft zich op deze te overbruggen periode ook al vanaf 2012/2013 kunnen instellen. Gedurende die zes maanden van het AOW-gat had betrokkene een inkomen dat lag boven het bestaansminimum. Van bijzondere omstandigheden op grond waarvan niettemin zou moeten worden aangenomen dat de situatie van betrokkene gedurende het AOW-gat dermate schrijnend was dat in zijn geval sprake was van een onevenredig zware last, is niet gebleken. Hiervoor is onvoldoende dat hij heeft moeten interen op zijn spaargeld. Ook het naar voren halen van het ABP-pensioen en de financiële consequenties daarvan op termijn kan in dit geval niet als een dergelijke omstandigheid worden beschouwd. Geen zorgvuldige voorbereiding bestreden besluit. Vernietiging besluit. Nu de Svb in hoger beroep alsnog een zorgvuldige beoordeling heeft gedaan en de Raad de door de Svb daaraan verbonden conclusie deelt, is er aanleiding de rechtsgevolgen van het door de rechtbank vernietigde besluit in stand te laten. De aangevallen uitspraak wordt bevestigd, behalve voor zover de rechtbank de Svb opdracht heeft gegeven tot het nemen van een nieuw besluit. De Raad zal de rechtsgevolgen van het door de rechtbank vernietigde besluit in stand laten.
M. Boret zegt
Het Europese Hof heeft geoordeeld dat de bescherming van eigendom geldt voor het pensioen van de Oostenrijkse gepensioneerde. Beperkingen van het overeengekomen pensioenbedrag zijn echter mogelijk, wanneer deze een algemeen belang dienen en de wezenlijke inhoud van de pensioenrechten niet aantasten.
Lutjens trekt uit het arrest de conclusie dat het hof bevestigt dat pensioen een eigendomsrecht is, maar dat dit geen recht op pensioen van een bepaalde hoogte geeft en dat beperkingen mogelijk zijn.
(https://www.montaepartners.nl/post/pensioenakkoord-belemmert-het-europees-hof-het-invaren).
Kan je dus na verhoging AOW leeftijd van 15 naar 17 jaar, zomaar twee jaar (=4%) AOW ontnemen voor Nederlanders die in het buitenland wonen?
Jan de Voogd zegt
Hoewel dit onderwerp diverse keren bij de rechter is gebracht heb ik nog nooit gezien dat ten gunste van de klager werd beslist.
Jan de Voogd zegt
ECLI:NL:CRVB:2022:1507 Centrale Raad van Beroep, 06-07-2022, 19/3164 WIA
Datum uitspraak: 06-07-2022 Datum publicatie: 13-07-2022
Rechtsgebieden: Socialezekerheidsrecht
Bijzondere kenmerken: Hoger beroep
Vindplaatsen: Rechtspraak.nl
Inhoudsindicatie:
Toekennen en vaststellen hoogte loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet WIA. Voor appellant was het einde van het prepensioen en het pas later aanspraak kunnen maken op AOW-uitkering wel voorzienbaar. Appellant is door het alleen rekening houden met verlies van het in het refertejaar genoten verzekerd inkomen niet onevenredig benadeeld. Er bestaat daarom geen aanleiding om artikel 14 van het Dagloonbesluit wegens strijd met het evenredigheidsbeginsel buiten toepassing te laten. Het beroep van appellant op artikel 6 van het EVRM treft geen doel.