Bron: taxlive.nl
Een in België wonende belastingplichtige heeft volgens Rechtbank Zeeland-West-Brabant net te weinig inkomen voor eigenwoningrenteaftrek in Nederland.
De zaak (27 juli 2023, ECLI:NL:RBZWB:2023:5332) verloopt als volgt. Een man heeft een eigen woning in België. Bij zijn Belgische werkgever treedt hij op 2 januari 2018 uit dienst. Hij ontvangt van deze werkgever begin 2018 nog € 5.281 aan loon (uitbetaling feestdagen en vakantiegeld 2017). In 2018 werkt hij verder in dienstbetrekking in Nederland. Zijn loon bij deze Nederlandse werkgever bedraagt € 44.655 in 2018.
Wil u dit artikel verder lezen, klik dan hier.
Ja. Ik haalde bij mijn emigratie naar Spanje 89,6%. Keurig vastgesteld door de NL Belastingdienst.
Je wordt dan verwezen naar je woonland. Als je daar niet genoeg inkomen hebt of wanneer de betreffende aftrek daar niet bestaat dan val je tussen wal en schip.
Mijns inziens ten onrechte. Ik procedeerde voor dezelfde rechtbank met hetzelfde resultaat. Nu in hoger beroep bij het gerechtshof Den Bosch. Met een aantal wetenschappelijk onderbouwde argumenten. Mij is geadviseerd vooral door te gaan naar de Hoge Raad. Ik neem alles ter harte.
Die hele 90% gedachte als alles of niets drempel komt uit het oud-vaderlandsch belastingrecht en is n.m.m. onhoudbaar, zowel nationaal als unierechtelijk. Bestaat nergens anders.
Het gaat bij mij nog vele jaren duren…
De strenge toetsing door de rechter aan de 90% grens is al diverse malen gebleken, dus met het argument “kunt u niet wat soepeler zijn als ik net onder de 90% zit” kom je niet ver. Wel zijn er uitspraken waaruit blijkt dat het woonstaatinkomen betrokken wordt bij de toetsing van de 90% grens, wat in sommige landen kan betekenen dat men alsnog aan het 90% criterium voldoet. Ook is de – nog steeds veranderende- Nederlandse jurisprudentie (en regelgeving) omtrent box 3 inkomen van belang, waarbij terugvallen op werkelijk rendement in plaats van forfaitair rendement in bepaalde gevallen leidt tot het alsnog behalen van het 90% inkomenscriterium.
Toepassing van het 90% criterium in de Schumackerdoctrine is wel degelijk goedgekeurd door het EHvJ (arrest Gschwind), en het wordt toegepast door diverse EU-landen, niet slechts Nederland en Duitsland. Ik zou ook niet voor afschaffing daarvan willen pleiten (hoogstens voor verlaging, zoals in België: 75%). Bij afschaffing dreigt het gevaar dat Nederland in bepaalde gevallen als bronstaat geen fiscale voordelen meer verleent ook als het Ned. belast inkomen t.o.v. het wereldinkomen zelfs boven 90% is, en men dus wel aan het criterium voldoet. Namelijk als de woonstaat dan (met weinig fiscale voordelen in het belastingstelsel) desondanks in staat is de eigen voordelen geheel te verlenen. Dit volgt uit arrest C-241/20 van het EHvJ.
De alternatieve route is uiteraard een beroep te doen op het woonstaatcriterium uit de Schumackerdoctrine (zie elders op deze site, onder zoeken met uitzonderingsbepaling als trefwoord). Maar veelal vergt dit dat men, hoewel met positief inkomen belastingplichtig aan het woonland, geen belasting daaraan hoeft te betalen: immers dan staat vast dat de bedoelde (subjectgebonden) voordelen niet volledig toegekend zijn door de woonstaat. (Bij uitzondering daar weer op kan het m.i. ook indien men wel belasting betaalt aan het woonland in een niet volledig synthetisch belastingstelsel: ik ken daarvan een voorbeeld uit Duitsland). Overigens is deze alternatieve route nog voorwerp van beoordeling door de Hoge Raad (uitspraak in oktober 2023).